Σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε στο CNN, η πρώην πρωταθλήτρια στον χώρο της Ενόργανης Γυμναστικής, Αμέλια Κλάιν, αποκαλύπτει τι βίωσε ως αθλήτρια και γιατί υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το άθλημα που λάτρευε για να σώσει τη ζωή της (!) από θανάσιμους τραυματισμούς και μια διαρκή κακοποίηση και εξευτελισμό από τους προπονητές της, ενώ παράλληλα κατηγορεί την Γυμναστική Ομοσπονδία του Καναδά για επιχείρηση συγκάλυψης και έχει ξεκινήσει ήδη δικαστικό αγώνα, στον οποίο είναι επικεφαλής πολλών συναθλητών της.
Αναλυτικά τα όσα αναφέρει το CNN:
Η Amelia Cline έχει ακόμη μνήμες τι της άρεσε στη γυμναστική. Η 32χρονη Καναδή λέει ότι ήταν η ευκαιρία να εξερευνήσει τα όρια της βαρύτητας.
«Ήμουν ατρόμητη», είπε στο CNN από το σπίτι της στο Βανκούβερ. «Σε κάθε παιδί αρέσει να μαθαίνει πώς να αναποδογυρίζει, όλες οι πρώτες μου αναμνήσεις είναι πολύ χαρούμενες και γεμάτες χαρά, όπως θα έπρεπε».
Στην ηλικία των δύο ετών, η Κλάιν λέει ότι το ενδιαφέρον της ήταν προφανές στους γονείς της από τον τρόπο που θα τραβούσε από μωρό το πηγούνι πάνω στον πάγκο της κουζίνας.
Σύντομα είχε εξελιχθεί σε ολοκληρωμένη αθλήτρια. Μέχρι τα εννιά ή τα 10 της, η Κλάιν είχε ξεπεράσει τους ντόπιους προπονητές της και τώρα ταξίδευε μια ώρα από το σπίτι για να προπονηθεί σε ένα επίλεκτο κλαμπ.
Η αγάπη της για το άθλημα δυνάμωνε, αλλά όλα άλλαξαν όταν ο Vladimir Lashin και η σύζυγός του Svetlana έφτασαν ως νέα προπονητική ομάδα. Η Cline λέει ότι η διάθεση στο γυμναστήριο γρήγορα άλλαξε.
«Ξαφνικά έγιναν υβριστικοί», θυμάται. “Αν έκανες λάθη, θα ούρλιαζαν και θα σε ταπείνωναν. “Αυτό είναι σκουπίδι, είσαι σκουπίδι”, σου φώναζαν ξανά και ξανά.
Σύμφωνα με την Cline, οι προπονητές από πριν κατέφευγαν σε σωματική κακοποίηση.
«Έκανα ζέσταμα [για μια όρθια διάσπαση] και ένιωθα πολύ σφιχτό τον τένοντά μου και εκνευρίστηκε πολύ.
«Είπε κάτι σαν, «Απλώς ψεύδεσαι, προσπαθείς να ξεφύγεις από αυτό το τέντωμα», οπότε με γύρισε, άρπαξε το πόδι μου και το πίεσε πίσω από το αυτί μου».
Η Κλάιν θυμάται ακόμη την κραυγή και τον εκτυφλωτικό πόνο, περιγράφοντας την αίσθηση ως «ανυπόφορη».
«Έσπασε τελείως τον οπίσθιο τένοντα του μηρού μου και πήρε μέρος της λεκάνης μου μαζί του», προσθέτει.
Καθώς άρχισε να αντιλαμβάνεται έντονα τον πόνο, η Cline λέει ότι ο προπονητής της δεν ζήτησε συγγνώμη ή δεν ένοιωσε τύψεις.
«Ήταν θυμωμένος, μου ούρλιαζε», λέει η Κλάιν, προσθέτοντας ότι την κατηγόρησε ότι είπε ψέματα και προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από κάθε ευθύνη για τον σοκαριστικό τραυματισμό της.
“Δεν υπήρξε καμία προσφορά ιατρικής περίθαλψης, κανείς δεν τηλεφώνησε στους γονείς μου. Νομίζω ότι κατέληξα να πάω κουτσαίνοντας στα αποδυτήρια και να τηλεφωνήσω στους γονείς μου για να με πάνε στο νοσοκομείο”, λέει.
Το CNN επικοινώνησε με τους πρώην προπονητές της Cline, οι οποίοι πιστεύεται ότι έχουν φύγει από τον Καναδά.
Πολλά αιτήματα για σχόλια στάλθηκαν μέσω email και στις σελίδες τους στο Facebook, αλλά δεν υπήρξε απάντηση.
Μόλις ήταν έφηβη, η Cline συνήθισε σε ένα εξαντλητικό πρόγραμμα και επώδυνους τραυματισμούς – λέει ότι έσπασε το χέρι της σε τρία σημεία και έσκισε έναν μυ στη σπονδυλική στήλη που της άφησε έναν θρόμβο στο μέγεθος μπάλας του μπέιζμπολ.
Η Κλάιν πήγαινε στο σχολείο το πρωί και μετά προπονιόταν από τη 1 μ.μ. μέχρι τις 6 μ.μ. προτού αρχίσει τα μαθήματα του σχολείου για το σπίτι το βράδυ, περνώντας συχνά 30 ώρες την εβδομάδα στο γυμναστήριο.
Θυμάται ότι για να δώσει την όψη ότι τα γόνατά της δεν λύγιζαν κατά την προσγείωση, κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα την αφαίρεση βαθμών από τους κριτές, ο προπονητής συνεργάστηκε μαζί της για να τα παρατείνει μόνιμα.
Με τα πόδια της σε ένα υπερυψωμένο κουτί και τα πόδια σηκωμένα από το πάτωμα, ο προπονητής της ο Lashin θα καθόταν στα γόνατά της για αρκετά λεπτά τη φορά. Υπολογίζει ότι ζύγιζε περίπου 200 κιλά.
«Πάντα σoυ φωνάζουν»
Λίγα χρόνια αργότερα, η Κάσιντι Τζόουνς (γενος Janzen) έφτασε στο ίδιο γυμναστήριο.
Είπε στο CNN ότι θυμάται ξεκάθαρα την κουλτούρα της κακοποίησης που όπως λέει είχε ομαλοποιηθεί και θυμάται τον τραυματισμό της Κλάιν στον μηριαίο και ότι «πάντα της μιλούσαν πολύ έντονα και απότομα».
Δεν πέρασε πολύς καιρός και η Τζόουνς βρέθηκε σε κίνδυνο. Περιέγραψε μια απότομη κίνηση με το χέρι πίσω που δυσκολευόταν να κρατηθεί στη δοκό ισορροπίας ως 10χρονη και της είπαν ότι μια ακόμη αποτυχία θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να το δοκιμάσει από ακόμη μεγαλύτερο ύψος.
«Έκλαιγα γοερά και φοβόμουν», θυμάται. Η Τζόουνς σκέφτηκε ότι αν μπορούσε να τοποθετήσει μερικά πατάκια κάτω από τη δοκό, τότε θα μπορούσε τουλάχιστον να ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο, αλλά οι προπονητές της το απέρριψαν.
«Προσπάθησα, ως 10χρονη, να κάνω το σωστό και να είμαι ασφαλής».
Λίγο αργότερα, το σώμα της συστράφηκε στη δοκό, με αποτέλεσμα να υποστεί τρία σπειροειδή κατάγματα στο πόδι της.
«Έπεσα κάτω και μου είπε να σηκωθώ και να το ξανακάνω», πρόσθεσε η Τζόουνς. “Δεν μπορούσα, προφανώς, γιατί τα κόκκαλά μου ήταν σε κακή κατάσταση σε πολλά σημεία. Απλώς με άφησαν εκεί στο έδαφος για περίπου μια ώρα, επειδή υπέθεσαν ότι προσποιούμουν!
Μου είπαν να απομακρυνθώ, ώστε άλλοι αθλητές να χρησιμοποιήσουν τη δοκό.
Η Τζόουνς ισχυρίστηκε ότι το σώμα της υπέστη σοκ.
Τελικά, κλήθηκε η μαμά της και οδηγήθηκε στο νοσοκομείο, το πόδι της μπήκε σε γύψο και βρισκόταν σε αναπηρικό καροτσάκι για μήνες.
Μετά από περίπου δύο εβδομάδες, οι προπονητές κάλεσαν την οικογένεια στο σπίτι. «Η μαμά σκέφτηκε ότι ήταν για να με ελέγξει», είπε, «αλλά έφταιγα εγώ, φώναζαν στη μαμά μου στο τηλέφωνο, «Θα έπρεπε να το είχε καταφέρει, έβλαψε τον εαυτό της, δεν φταίμε εμείς. .'”
Το 2011, η Τζόουνς μήνυσε τους προπονητές της και έλαβε αποζημίωση σε διακανονισμό διαμεσολάβησης. Εγκατέλειψε τη γυμναστική λίγο μετά την πτώση και θεωρεί τον εαυτό της τυχερή που έχει γλιτώσει κάποιο από το μαρτύριο που θα μπορούσε να ακολουθούσε, αν έμενε ακόμη περισσότερο.
Ως τα επτά της χρόνια, λέει ότι ακολουθούσε ήδη τον άρρητο κώδικα του γυμναστηρίου και προσπαθούσε να κάνει τον εαυτό της να κάνει εμετό πριν από τις καθημερινές συνεδρίες ζύγισης.
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, λέει ότι εξακολουθεί να έχει έναν επαναλαμβανόμενο εφιάλτη, την αίσθηση ότι μαλώνει με τον προπονητή της, Βλαντιμίρ Λάσιν.
“Είναι πολύ εκτός χαρακτήρα για μένα γιατί δεν υψώνω τη φωνή μου, έχω αυτοέλεγχο. Δεν μπορώ να του φωνάξω. Δεν μπορώ να φωνάξω αρκετά δυνατά».
Αναγκαστική στάση στη ζυγαριά
Αφού «σακάτεψε» το μηριαίο τένοντά της, η Κλάιν είπε στο CNN ότι εξακολουθούσε να προπονείται για τρεις έως τέσσερις ώρες την ημέρα.
Δύο μήνες αργότερα, ήρθε η ώρα για τις δίκες. Την παραμονή του γεγονότος, η Cline λέει ότι ο Vladimir Lashin της ζήτησε να δοκιμάσει την διπλή περιστροφή Yurchenko – μια από τις πιο επικίνδυνες ασκήσεις στη γυμναστική.
Πήρε το όνομά της από τη σοβιετική αθλήτρια Natalia Yurchenko, η κίνηση συμπεριλαμβάνει μια «τυφλή» περιστροφή προς τα πίσω – κάθε είδους λάθος μπορεί να είναι καταστροφικό.
«Νομίζω ότι γέλασα», θυμάται, «νόμιζα ότι έκανε πλάκα γιατί ήταν τόσο παράλογο που θα περίμενε ακόμη και να το κάνω αυτό όταν ήμουν ακόμη τραυματισμένη – δεν έκανα ασκήσεις για εβδομάδες».
Η Cline λέει ότι τον παρακάλεσε να βοηθήσει με το εφαλτήριο και εκείνος την βοήθησε απρόθυμα. «Ακόμα κι αυτό ήταν σχεδόν μια ολοκληρωτική καταστροφή, προσγειώθηκα σχεδόν με το πρόσωπό μου», λέει.
Ο Lashin στη συνέχεια ζήτησε να το δοκιμάσει ξανά, αυτή τη φορά χωρίς βοήθεια, σύμφωνα με την Cline. Ήταν τρομοκρατημένη, αλλά δεν ένιωθε ότι θα μπορούσε να αρνηθεί.
«Ήταν καταστροφικό, τα πόδια μου δεν χτύπησαν σωστά το εφαλτήριο, οπότε δεν είχα αρκετή ορμή για να κάνω την περιστροφή στο τέλος», προσθέτει ο Cline. «Έπεσα με τον λαιμό μου!».
Δεδομένου ότι χρησιμοποιούσαν στρώματα αγώνων, η Cline λέει ότι ήταν μια μεγάλη πτώση σε μια σχετικά σκληρή επιφάνεια.
«Προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω αν μπορούσα ακόμα να κινήσω τα άκρα μου», συνεχίζει. “Ευτυχώς, μπορούσα, αλλά μετά κατάλαβα ότι ο προπονητής μου ούρλιαζε ακόμα και μου έλεγε να το κάνω ξανά και ξανά. Δεν υπήρχε περίπτωση να πω όχι σε αυτή την εντολή.”
Η Cline λέει ότι ο λαιμός της πονούσε βασανιστικά καθώς προσπαθούσε να είναι το τελευταίο της άλμα στη γυμναστική.
«Πάνω στην κίνηση έχασα εντελώς τον έλεγχο του χεριού μου στο εφαλτήριο και προσγειώθηκα ξανά με το κεφάλι μου. Έκλαιγα στα αποδυτήρια με πάγο στο λαιμό μου όταν απαίτησε να βγω ξανά για άσκηση!
“Τότε με πήρε με το ζόρι από το χέρι και με έσυρε στο γραφείο του και με ανάγκασε να σταθώ στη ζυγαριά. “Γι’ αυτό δεν μπορείς να το κάνεις!” Με ανέκρινε για το τι πασχαλινό ζαχαρωτό είχα φάει».
Ήταν μια τελική ταπείνωση, αλλά η Κλάιν λέει ότι ενώ στριφογύριζε στον αέρα στο τελευταίο, άτυχο άλμα της, σκέφτηκε και πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει το άθλημα ως ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Τα όνειρά της ίσως να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες είχαν διαλυθεί και η καριέρα της στη γυμναστική είχε τελειώσει. Η αποχώρηση από το άθλημα που τόσο αγαπούσε θα ήταν τώρα μια ζωή εξουθενωτικού πόνου και ψυχολογικού βασανισμού.
Και ήταν ακόμα μόλις 13 ετών….
Τα τελευταία χρόνια, το άθλημα της γυμναστικής κυλά από τη μια κρίση στην άλλη. Εκατοντάδες αθλητές κατηγόρησαν τον πρώην γιατρό της Εθνικής Ομάδας Γυμναστικής των ΗΠΑ Λάρι Νασάρ για σεξουαλική κακοποίηση και τα διοικητικά τους όργανα ότι δεν τους προστατεύουν.
Μετά τις δηλώσεις ενοχής του για παιδική πορνογραφία και μια σειρά από κατηγορίες για σεξουαλική επίθεση το 2017, θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του στη φυλακή. Σε ένα σκάνδαλο που χρονολογείται πριν από δύο δεκαετίες, περισσότεροι από 368 αθλητές κατήγγειλαν σεξουαλική κακοποίηση σε προγράμματα γυμναστικής σε όλη τη χώρα.
Την ίδια περίοδο, άλλες εθνικές ομάδες άρχισαν να συμβιβάζονται με τα δικά τους κρούσματα κακοποίησης στη γυμναστική.
Τον Φεβρουάριο του 2021, ο Διευθύνων Σύμβουλος της Ομοσπονδίας Γυμναστικής της Νέας Ζηλανδίας, Tony Compier, παραδέχτηκε ότι «η συναισθηματική κακοποίηση, η σωματική ντροπή, οι σωματικές πρακτικές προπόνησης, η παρενόχληση και ο εκφοβισμός» είχαν αποκαλυφθεί από μια έρευνα στο χώρο του αθλήματος.
Δύο εβδομάδες αργότερα, μια ομαδική αγωγή ισχυριζόταν εκτεταμένη σωματική και ψυχολογική κακοποίηση από προπονητές της Βρετανικής Γυμναστικής Ομοσπονδίας σε αθλητές ηλικίας έως έξι ετών. Η δικηγορική εταιρεία που τους εκπροσωπεί, Hausfeld, είπε στο CNN ότι συνεργάζονται με 38 αθλητές, μεταξύ των οποίων τέσσερις Ολυμπιονίκες, και βρίσκονται σε απευθείας διαπραγματεύσεις με τη Βρετανική Ομοσπονδία Γυμναστικής.
Τον Μάιο του 2021, η Αυστραλιανή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η γυμναστική στη χώρα συνέβαλε σε ένα «περιβάλλον υψηλού κινδύνου για κακοποίηση». Η έκθεση εντόπισε στοιχεία «εκφοβισμού, παρενόχλησης, κακοποίησης, παραμέλησης, ρατσισμού, σεξισμού», που επιτρέπονται από μια «προσέγγιση που κερδίζει με κάθε κόστος, τη νεαρή ηλικία των γυναικών γυμναστριών και τις εγγενείς ανισορροπίες εξουσίας• μια κουλτούρα ελέγχου• και μια γενική ανοχή στην αρνητική συμπεριφορά».
Και τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, οι εκπαιδευτές του ελβετικού εθνικού προγράμματος παραιτήθηκαν μαζικά αφού μια έρευνα δεοντολογίας επιβεβαίωσε τα παράπονα των αθλητών για ψυχολογική κακοποίηση και μια σειρά από κακές επιδόσεις.
Τώρα, η καναδική γυμναστική βρίσκεται αντιμέτωπη με τη δική της στιγμή απολογισμού.
Η Cline είναι ο αντιπρόσωπος ενάγων σε μια ομαδική αγωγή που έχει κατατεθεί κατά της Γυμναστικής Ομοσπονδίας του Καναδά και μισή ντουζίνα επαρχιακών διοικητικών οργάνων, συμπεριλαμβανομένης της Gymnastics BC, η οποία θα επέβλεπε το γυμναστήριο στο οποίο η Cline λέει ότι υπέστη τόσο ζημιά.
Αν και δεν αναφέρονται ως κατηγορούμενοι, τόσο ο Βλαντιμίρ όσο και η Σβετλάνα Λάσιν κατονομάζονται στους ισχυρισμούς της αγωγής, οι οποίοι περιγράφουν το περιστατικό τραυματισμού της και «σχεδόν καθημερινή … σωματική κακοποίηση … άρρηκτα συνδεδεμένη με μια κουλτούρα ψυχολογικής κακοποίησης» και «ακατάλληλης σωματικής επαφής .”
Η μήνυση αναφέρει επίσης ότι «αντί να αντιμετωπίσουν τιμωρία για την καταχρηστική συμπεριφορά τους, ο Βλαντιμίρ και η Σβετλάνα ανταμείφθηκαν τόσο από την Gymnastics BC όσο και από την Γυμναστική Ομοσπονδία του Καναδά».
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη μήνυση, ο Βλαντιμίρ χρίστηκε προπονητής της Ομάδας του Καναδά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα και στη συνέχεια προήχθη σε Εθνικό Προπονητή/Διευθυντή Υψηλών Επιδόσεων στην Γυναικεία Καλλιτεχνική Γυμναστική το 2009.
Σύμφωνα με τη μήνυση, αρκετοί Καναδοί αθλητές έχουν υποβάλει καταγγελίες «που εκτείνονται σε δεκαετίες», που ισχυρίζονται «σεξουαλική, σωματική και ψυχολογική κακοποίηση και θεσμική συνενοχή που επέτρεψε να επιμείνει η κουλτούρα της κακομεταχείρισης».
Η αγωγή είναι το πρώτο στάδιο μιας περίπλοκης νομικής διαδικασίας που θα μπορούσε να κλιμακωθεί εκθετικά σε κλίμακα και να χρειαστούν χρόνια για να επιλυθεί.
«Είναι απαραίτητο πραγματικά αυτά οι οργανισμοί και σωματεία να λογοδοτήσουν για τη συστημική κατάχρηση που επέτρεψαν να διασφαλίσουν εδώ και δεκαετίες», εξήγησε η Κλάιν στο CNN: «Προσπαθούμε να στείλουμε ένα μήνυμα ότι «δεν θα μπορέσετε να επιτρέψετε να συνεχιστούν αυτά τα πράγματα χωρίς να είστε υπεύθυνοι για αυτά».
Η αγωγή αποσκοπεί επίσης στην παροχή αποζημίωσης στους αθλητές που χρειάζονται εντατική σωματική και ψυχολογική θεραπεία και η Cline έχει λόγους να πιστεύει ότι εκατοντάδες πρώην αθλητές θα μπορούσαν να εμπλακούν.
Τον Μάρτιο του 2022, περισσότεροι από 400 Καναδοί αθλητές και αθλήτριες γυμναστικής έβαλαν τα ονόματά τους σε μια ανοιχτή επιστολή, η οποία εξηγούσε ότι οι φόβοι αντίποινων τους εμπόδισαν να μιλήσουν για μια «τοξική κουλτούρα και καταχρηστικές πρακτικές» στο άθλημα.
Σε απάντηση, η Γυμναστική Ομοσπονδία του Καναδά ανέφερε σε μια δήλωση: «Αν και με λύπη μαθαίνουμε ότι δεκάδες αθλητές πιστεύουν ότι αποτύχαμε να αντιμετωπίσουμε αυτά τα ζητήματα, δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε να εκπαιδεύουμε και να υποστηρίζουμε μεταρρυθμίσεις σε όλο το σύστημα που θα βοηθήσουν στη διασφάλιση όλων των συμμετεχόντων για να νιώθουν σεβασμό, συμμετοχή και ασφάλεια όταν προπονούνται και αγωνίζονται στον αθλητισμό».
Σχεδόν όλοι λένε ότι έχουν υποστεί σωματική ή – και – ψυχολογική κακοποίηση, αλλά υπάρχουν και θύματα σεξουαλικής επίθεσης.
«Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλοί, πολλοί εκεί έξω που έχουν βιώσει σεξουαλική κακοποίηση», είπε η Cline. «Δυστυχώς, γνωρίζουμε ότι είναι μια πραγματικότητα και γνωρίζουμε ότι είναι πραγματικά πολύ σημαντικό».
Μετά την κατάθεση της μήνυσης την Τετάρτη, η Gymnastics BC είπε στο CNN σε δήλωση: «Οι ισχυρισμοί που μας γνωστοποιήθηκαν είναι πολύ σοβαροί και τους θεωρούμε ως τέτοιους».
Η Gymnastics BC πρόσθεσε ότι στις αρχές του 2020 είχε δημιουργήσει έναν ρόλο Υπεύθυνου Ασφάλειας «για να εκπαιδεύσει την κοινότητά μας σχετικά με τη διατήρηση ενός ασφαλούς αθλητικού περιβάλλοντος για όλους» και ότι τον Ιούνιο του 2021, ο οργανισμός είχε εγκρίνει ένα νέο εγχειρίδιο διαχείρισης παραπόνων.
Σε μια δήλωση που εστάλη στο CNN την Πέμπτη, η Γυμναστική Ομοσπονδία του Καναδά είπε ότι, ενώ δεν είχε προλάβει καλά καλά να ενημερωθεί και να αναλάβει τις ευθύνες, έλαβε τις κατηγορίες “πολύ σοβαρά”, προσθέτοντας ότι “δεσμεύτηκε να παρέχει ένα ασφαλές περιβάλλον για τα μέλη του αθλήματός μας”.
Από τότε που δημοσιοποίησε την ιστορία της για τη ζωή της ως νεαρή γυμνάστρια σε ένα blog του 2020, η Cline, που τώρα είναι Δικηγόρος, λέει ότι έχει πλημμυρίσει από μηνύματα από αθλητές από όλη τη χώρα, των οποίων οι ιστορίες απηχούν τις δικές της. Έχει επίσης μιλήσει με παθόντες από όλο τον κόσμο.
“Αν βάζατε τις ιστορίες μας δίπλα-δίπλα και αφαιρούσατε τα ονόματά μας”, είπε, “δεν θα μπορούσατε να ξεχωρίσετε ποιος είναι ποιος. Έχουμε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, όχι μόνο στον Καναδά, αλλά γενικά στη γυμναστική.”
Η Cline πιστεύει ότι επειδή οι αθλητές είναι τόσο νέοι, όταν ξεκινούν την προπόνηση, είναι απίστευτα ευάλωτοι.
Πέρασε περισσότερο χρόνο με τους προπονητές της παρά με τους γονείς της και λέει ρητά ότι οι αθλητές δεν πρέπει να μοιράζονται τις εμπειρίες τους στο γυμναστήριο με την οικογένειά τους στο σπίτι, καθώς ενθαρρύνεται η κουλτούρα της σιωπής.
«Μας έδιναν συμβουλές να αποφεύγουμε να μιλήσουμε στους γονείς μας γι’ αυτά τα προβλήματα, μας έγινε πολύ, πολύ σαφές ότι θα αντιμετωπίζαμε σημαντικό πρόβλημα αν λέγαμε στους γονείς μας τι συνέβαινε», λέει η Cline.
«Αν αυτά συνέβαιναν σε ένα σχολείο ή σε ένα σπίτι, θα υπήρχαν σοβαρές συνέπειες σχεδόν αμέσως.
“Αλλά για κάποιο λόγο, όταν το βάζουμε στο πλαίσιο ενός αθλήματος και ιδιαίτερα της γυμναστικής, το θεωρούμε ως κάτι απόλυτα φυσιολογικό σε τέτοιο βαθμό που χάνουμε εντελώς το γεγονός ότι πρόκειται για κακοποίηση παιδιών. Αυτό είναι ο ορισμός της κακοποίησης παιδιών.”
Έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια από τότε που έφυγε από το άθλημα που κάποτε είχε αγαπήσει, αλλά η Cline λέει ότι εξακολουθεί να βασανίζεται συνεχώς από αυτό – τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά.
Υπάρχει ο εξουθενωτικός πόνος στην πλάτη από την ηλικία των 14 ετών, η αρθρίτιδα στον λαιμό της, λέει ότι βλέπει εφιάλτες και είναι συνεχώς στα πρόθυρα μιας διατροφικής διαταραχής.
“Δεν ζυγίζομαι”, αποκαλύπτει, “δεν μπορώ ποτέ να ανέβω σε ζυγαριά. Ακόμα κι αν είμαι στο γιατρό, τους ζητώ να μην μου πουν τον αριθμό. Χρειάστηκε συνεχής επαγρύπνηση για να βεβαιωθώ ότι δεν διολισθαίνω σε πραγματικά επιβλαβή διατροφικά πρότυπα.
«Έχω μιλήσει με δεκάδες και δεκάδες κορίτσια και αγόρια και δυσκολεύονται πολύ στην ενήλικη ζωή, είτε πρόκειται για διατροφικές διαταραχές είτε για PTSD είτε για κατάθλιψη ή για εθισμό στον αυτοτραυματισμό.
“Και, φυσικά, ο εξουθενωτικός σωματικός πόνος. Αυτό δεν σταματά μόνο επειδή κάποιος έχει σταματήσει το άθλημα, είναι κάτι που θα συνεχίσει να ταλανίζει αυτούς τους ανθρώπους για το υπόλοιπο της ζωής τους.”
Η Cline παραδέχεται ότι το άθλημα της γυμναστικής θα παρουσιάζει πάντα κίνδυνο τραυματισμού, αλλά πιστεύει ότι τέτοιοι τραυματισμοί θα μετριάζονταν με υγιεινές μεθόδους προπόνησης.
Πηγή: CNN
Μετάφραση-Επιμέλεια: Σπύρος Αμπελάκης
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος