Μίκης Θεοδωράκης: Τα ιταλικά ΜΜΕ για τον θάνατο του ελληνικού θρύλου

Ανταπόκριση από την Ιταλία για την ΕΡΤ: Κρίστιαν Μαυρής

Με θλίψη μετέδωσαν τα Ιταλικά ΜΜΕ την είδηση του θανάτου του Μίκη Θεοδωράκη. 

Γνωστός στην Ιταλία ως συνθέτης του συρτάκι στην ταινία Ζορμπάς ο Έλληνας (μουσική ορόσημο της Ελλάδας για τους Ιταλούς) και ως ο άνθρωπος που μουσικοποίησε τα ποιήματα του Αλέκου Παναγούλη (σχέση της Ιταλίδας συγγραφέως και ακτιβίστριας Oriana Fallaci), ο Θεοδωράκης συνεργάστηκε και με σημαντικούς Ιταλούς καλλιτέχνες. 

Με την γνωστή τραγουδίστρια Iva Zanicchi τον Ιούλιο του 1970 έγραψε το άλμπουμ “Caro Theodorakis…Iva” από το οποίο θυμόμαστε το τραγούδι “Un fiume amaro”, και τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους συνεργάστηκε με την Edmonda Aldini, ενώ το 1979 με την τραγουδίστρια Milva ηχογραφεί το άλμπουμ Come spiegarti, χρυσός δίσκος στη Γερμανία (εδώ υπό τον τίτλο Von Tag zu Tag) που στην συνέχεια ηχογραφήθηκε και στα γαλλικά.

Μια από τις πρώτες εφημερίδες που μετέδωσαν την είδηση ήταν η La Repubblica, η οποία λέει πως ο Θεοδωράκης “ήταν ίσως ο σημαντικότερος συνθέτης στην ιστορία της ελληνικής μουσικής στον κόσμο. Έχει παράξει έναν τεράστιο αριθμό έργων, που κυμαίνονται από συμφωνική έως λαϊκή μουσική, από την οποία αντλεί μεγάλο μέρος της έμπνευσής του και χάρη στην οποία έγινε διάσημος σε κάθε χώρα.”
Το άρθρο της εφημερίδας συνεχίζει λέγοντας πως “αν για τον κόσμο ήταν «απλώς» ένας «σχετικός συνθέτης που έγινε επίσης διάσημος για το soundtrack του Ζορμπά του Έλληνα», όπως γράφει ο ελληνικός τύπος «για τον ελληνικό λαό θεωρούνταν ένας επαναστάτης που μιλούσε μέσω των ενεργειών αλλά και της μουσικής».”

Το πρακτορείο ειδήσεων ANSA φέρει σαν τίτλο “Αντίο στον Θεοδωράκη, ο άνθρωπος του συρτάκι” και μιλά για το μουσικό αλλά και πολιτικό του έργο, τονίζοντας πως “όταν, το 1974, η δικτατορία επιτέλους έπεσε, ο Θεοδωράκης είναι η φιγούρα γύρω από την οποία αγκαλιάστηκαν τα όνειρα μιας ολόκληρης χώρας.”  

Το Huffington Post μιλάει για τον Μίκη Θεοδωράκη ως “soundtrack της Ελληνικής αντίστασης” και τονίζει εις βάθος το πολιτικό του έργο κατά την διάρκεια της χούντας και όχι μόνο. “Οι τρομερές εμπειρίες που έζησε κάτω από τις διάφορες δικτατορίες τον είχαν αφήσει σε κακή κατάσταση υγείας” υπογραμμίζει η εφημερίδα “αλλά δεν πτόησαν ποτέ τη δραστηριότητά του και την πολιτική του δέσμευση που τον οδήγησε σε μια συγκλονιστική προσκόλληση στον δεξιό συνασπισμό για να καταγγείλει τις υπερβολές της κυβέρνησης Παπανδρέου.”

Η εφημερίδα La Stampa φέρει τον πιο σύνθετο τίτλο “Πέθανε ο συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, ο άνθρωπος του συρτάκι. Μια ζωή μεταξύ μουσικής και πολιτικής, πολιτιστική εικόνα στην Ελλάδα”. Μιλώντας για το μουσικό έργο του, το άρθρο λέει πως “ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν ένας πολυγραφότατος και πολύπλευρος συνθέτης, ο οποίος συνεργάστηκε με τρεις βραβευμένους με Νόμπελ ποιητές, τον Πάμπλο Νερούδα, τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Γιώργο Σεφέρη”.

Εκτενέστερη και η αναφορά του στο αδιαμφισβήτητο πολιτικό του βίο. “Από παιδί το ταλέντο του ήταν συνυφασμένο με πολιτικό θάρρος, μια επιλογή που σημάδεψε την πορεία της ζωής του” τονίζει το άρθρο “Την δεκαετία του ’60 ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής της ελληνικής πολιτιστικής ανανέωσης, χωρίς να ξεχνά ποτέ την πολιτική του δέσμευση.”

Το άρθρο συνεχίζει: “Η παγκόσμια φήμη του γλυτώνει τη ζωή του αλλά όχι τη φυλακή, τα βασανιστήρια, τον εγκλεισμό, τον εκφοβισμό αυτού και της οικογένειάς του. Η μουσική του είναι παράνομη όπως η μίνι φούστα και τα βιβλία του Mark Twain, αλλά το όνομά του γίνεται το σύμβολο του αγώνα για την ελευθερία.”

Και η Corriere della Sera αφιερώνει πλούσιο άρθρο στον Έλληνα πυλώνα του πολιτισμού, το οποίο ξεκινάει μιλώντας για δύση του λαβάρου της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. “Μετά την έλευση της δικτατορίας των συνταγματαρχών, ήταν ενεργός στο πατριωτικό μέτωπο, ήταν ο ιδρυτής του φιλοκομμουνιστικού κόμματος, γνώρισε φυλακή και εγκλεισμό, μαζί με την οικογένειά του, κάθε είδους παρενόχληση όπως απαγορευμένη ήταν και η (μουσική) παραγωγή του.”

Σημαντικό το κλείσιμο του άρθρου της Corriere della Sera. “Ενισχυμένος από μια σταθερή μαθητεία (στο φοβερό εργαστήρι του Olivier Messiaen στο Παρίσι) ο συνθέτης είχε πάντα ως στόχο τη δύσκολη ένωση μεταξύ της Κεντρικής Ευρώπης κλασικής παράδοσης και του Βυζαντινισμού του τοπικού λαϊκού τραγουδιού” και τονίζει πως “πέτυχε, κατακτώντας αδιανόητες μάζες της λατρείας της μουσικής του, ειδικά στο είδος του τραγουδιού, όπου η γνώση και η εφεύρεση μεταφράζονται στην πιο στοιχειώδη και προσιτή μορφή.” Ο αρθρογράφος επίσης τονίζει: “Πολλών τραγουδιών δεν γνωρίζουμε ούτε τον τίτλο ούτε το περιεχόμενο, ωστόσο αρκεί να τα αναφέρουμε για να ανακαλύψουμε ότι τα γνωρίζαμε πάντα.”

Τέλος, και το ειδησεογραφικό πρακτορείο Adnkronos μετέφερε την είδηση του θανάτου του Μίκη Θεοδωράκη, λέγοντας πως “τα τραγούδια του έχουν ερμηνευτεί από διάσημους καλλιτέχνες όπως οι Beatles, η Shirley Bassey και η Edith Piaf.” 

Ο αρθρογράφος μιλά για τον Θεοδωράκη ορίζοντάς τον “πολύ εκφραστικό πολιτικό ακτιβιστή” και μίλησε για τους “μακροχρόνιους δεσμούς με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας, του οποίου ήταν αναπληρωτής από το 1981 έως το 1990” και υπενθυμίζει πως “το 1989 ήταν υποψήφιος ως ανεξάρτητος με τη δεξιά Νέα Δημοκρατία και έγινε υπουργός το 1990 υπό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (πατέρας του νυν Έλληνα Πρωθυπουργού), πριν παραιτηθεί τον Μάρτιο του 1992.”