Η αποχώρηση της Τουρκίας από τη Συμφωνία της Κωνσταντινούπολης (2011) ξεσήκωσε θύελλα κοινωνικών αντιδράσεων στο εσωτερικό της χώρας από πολίτες, ακτιβιστές και υπερασπιστές των κοινωνικών δικαιωμάτων που βλέπουν τη χώρα τους να διολισθαίνει ακόμη πιο βαθιά στον σκοταδισμό και στην καταπάτηση των ατομικών ελευθεριών. Μία απόφαση που προκάλεσε την άμεση αντίδραση των ευρωπαϊκών θεσμών και απομακρύνει ακόμη περισσότερο την Τουρκία από τον ευρωπαϊκό χάρτη.
ΕΡΕΥΝΑ: ΘΩΜΑΣ ΣΙΔΕΡΗΣ
Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Τουρκίας, μόνο το 2020 καταγράφηκαν 300 δολοφονίες γυναικών, θύματα ενδοοικογενειακής βίας ή βίας που προήλθε από το κοινωνικό ή εργασιακό περιβάλλον τους. Όπως σημειώνουν ανθρωπιστικές οργανώσεις ο αριθμός αυτός είναι κατά πολύ μεγαλύτερος, αφού από οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές συγκαλύπτουν σε πολλές περιπτώσεις τα πραγματικά αίτια των δολοφονιών γυναικών ή ατόμων που ανήκουν στην LGBT κοινότητα. Επίσης, το 2020 εκκρεμούν και άλλες 178 περιπτώσεις δολοφονιών γυναικών, οι υποθέσεις των οποίων εικάζεται ότι σχετίζονται με σεξουαλικά εγκλήματα και εγκλήματα βάναυσης κακοποίησης.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Sule Cet η οποία δολοφονήθηκε τον Μάιο του 2018 στην Άγκυρα. Δύο άνδρες, ο ένας εκ των οποίων ήταν ο εργοδότης της, αφού κατανάλωσαν μεγάλη ποσότητα αλκοόλ, την κακοποίησαν σεξουαλικά και στη συνέχεια πέταξαν το σώμα της στο κενό από το παράθυρο ενός γραφείου. Οι γονείς της Cet ζητούν δικαιοσύνη και αποκατάσταση της μνήμης του θύματος από τις δικαστικές αρχές, χωρίς όμως μέχρι στιγμής να έχει εκδοθεί απόφαση που να καταδικάζει τους δράστες και να τους επιβάλει ποινή για την εγκληματική τους ενέργεια.
Το Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας ζήτησε από έναν Τούρκο καθηγητή πανεπιστημίου, έναν Τούρκο δικηγόρο-υπερασπιστή σε υποθέσεις κακοποίησης μελών της LGBT κοινότητας και μίας δημοσιογράφου που κατάφερε να διαφύγει από τα λευκά κελιά της Τουρκίας και σήμερα ζει στον Καναδά να καταθέσουν την άποψή τους για την ακύρωση της Συμφωνίας της Κωνσταντινούπολης.
Η Arzu Yildiz ήταν ερευνητική δημοσιογράφος στην εφημερίδα Taraf. Εξαιτίας της αποκάλυψης κυβερνητικών σκανδάλων και δριμείας κριτικής στον Ρ. Τ. Ερντογάν, που τότε κατείχε το αξίωμα του πρωθυπουργού, εκκρεμούσαν πριν από το πραξικόπημα του 2015 σε βάρος της περισσότερες από 70 μηνύσεις και αγωγές. Την Yildiz τη συνάντησα πρώτη φορά στην Άγκυρα και μου εξήγησε τη δεινή κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει, σημειώνοντας πως το καθεστώς της χώρας της επιθυμούσε τη φυσική εξόντωσή της. Αμέσως μετά το πραξικόπημα, οδηγήθηκε σε ένα από τα λεγόμενα λευκά κελιά τύπου F στο οποίο παρέμεινε για περίπου 2,5 χρόνια, χωρίς να γνωρίζει κανείς από την οικογένειά της πού βρίσκεται. Μετά την προσωρινή αποφυλάκισή της, η Yildiz διέφυγε στο εξωτερικό και μετά από μία περιπλάνηση 2 χρόνων εγκαταστάθηκε τελικά στον Καναδά με τη μεγαλύτερη κόρη της. Το μικρότερο παιδί της όμως ήταν ακόμη στην Τουρκία και ο δρόμος για την επανένωση της οικογένειας φάνταζε δύσβατος. Τελικώς με τη συνδρομή της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, η οικογένεια της Arzu Yildiz επανενώθηκε τον Οκτώβριο του 2020.
Η δήλωση της Arzu Yildiz στο Πρώτο Πρόγραμμα:
«Η Τουρκία δεν είναι πλέον κράτος δικαίου. Αυτό το αποδεικνύει η καταπίεση των Κούρδων, που στοχεύει τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τώρα ανοίγει το δρόμο για βία κατά των γυναικών με την ακύρωση της Συμφωνίας της Κωνσταντινούπολης, η συμφωνία της Τουρκίας να αποχωρήσει από τη Δύση, στην πραγματικότητα να αποσυρθεί. Η διαδικασία μετασχηματισμού από ένα κοσμικό κράτος σε θρησκευτικό κράτος τέθηκε σε εφαρμογή. Το καθεστώς απειλεί αυτούς που υποστηρίζουν τη δημοκρατία και το νόμο με φυλάκιση και θάνατο. Οι στόχοι του καθεστώτος είναι Κούρδοι, γυναίκες, δημοκράτες και φιλελεύθεροι. Η απομάκρυνση του αναπληρωτή HDP Ömer Faruk Gergerlioğlu πρέπει να αξιολογηθεί από αυτή την άποψη. Συνδέονται όλα μεταξύ τους. Η Τουρκία βρίσκεται τώρα στην άκρη του γκρεμού, δεν έχει πλέον νομική ασφάλεια. η Δύση το βλέπει αυτό. Δεν είμαι πολύ ελπιδοφόρος για το μέλλον. μπήκαμε σε μια επικίνδυνη περίοδο»
Ο Levent Piskin είναι ένας 30χρονος δικηγόρος και ακτιβιστής που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των μελών της LGBT κοινότητας και πολλές φορές βρίσκεται και ο ίδιος στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών.
Η δήλωση του Levent Piskin στο Πρώτο Πρόγραμμα:
«Πρώτα απ’ όλα, δεν υπάρχει καμία αναγνώριση στη σφαίρα της δικαιοσύνης και δεν αποτελεί μέρος καμίας δικαιοπραξίας όσον αφορά στα εγκλήματα μίσους. Δεν υπάρχει τίποτα στον ποινικό κώδικα σχετικά με εγκλήματα μίσους.
Δυστυχώς, στην Ευρώπη, είμαστε η χώρα που διαπράττει τα περισσότερα εγκλήματα μίσους και εδώ και χρόνια προσπαθούμε να μεταφέρουμε το μήνυμά μας στο υψηλότερο επίπεδο για να αλλάξουμε τα πράγματα στη δικαστική διαδικασία σχετικά με εγκλήματα μίσους, αποκλεισμούς, απόρριψη».¨
Ο Can Candan είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Βοσπόρου και μιλά για την καταπάτηση των δικαιωμάτων των γυναικών και άλλων κοινωνικών ομάδωνπου τοποθετούνται από τις επίσημες αρχές στο περιθώριο.
Η δήλωση του Can Candan στο Πρώτο Πρόγραμμα:
«Η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλει τη βούλησή της στο πανεπιστήμιο και να το νομιμοποιήσει χρησιμοποιώντας ορισμένα συναισθήματα όπως η ομοφοβία, η trans-φοβία, η ισλαμιστική θεώρηση της κοινωνικής ζωής ή ο στιγματισμός των φοιτητών ως τρομοκρατών. Έτσι, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί όλες αυτές τις τακτικές, όλες αυτές τις πρακτικές.
Αυτό το έχουμε δει πολλές φορές στην Τουρκία που η ρητορική μίσους ενθαρρύνει εγκλήματα μίσους. Έτσι, αντί να προστατεύει τα δικαιώματα μιας πολύ ευάλωτης ομάδας στην Τουρκία, η κυβέρνηση κάνει ακριβώς το αντίθετο: επιτίθεται σε αυτούς δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα στην οποία τα εγκλήματα μίσους προς τους ΛΟΑΤ + ενθαρρύνονται με τον πιο εμφατικό τρόπο».
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος