Κάθε μέρα που περνά, ο κόσμος εξαρτάται όλο και περισσότερο από την τεχνολογία. Και όσο περισσότερο ψηφιοποιούμε τη ζωή μας, τόσο περισσότερα δεδομένα παράγουμε — ιατρικά αρχεία, οικονομικές πληροφορίες, αγοραστικές συνήθειες και ούτω καθεξής. Η ποσότητα των δεδομένων που αναρτάται στο διαδίκτυο υπολογίζεται ότι διπλασιάζεται κάθε τρία χρόνια.
Καθώς οι κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον ανεπτυγμένο κόσμο επιταχύνουν την ψηφιοποίηση του δημόσιου τομέα, παράλληλα υπόσχονται ταχύτερες, φθηνότερες και πιο αποτελεσματικές υπηρεσίες για τους πολίτες. Στην πράξη, ωστόσο, τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα.
Για παράδειγμα, μια νέα συμφωνία της βρετανικής κυβέρνησης με την Google προβλέπει την αποθήκευση τεράστιων ποσοτήτων δημόσιων δεδομένων σε διακομιστές στις ΗΠΑ, ενώ η Microsoft δήλωσε πρόσφατα ότι « δεν μπορεί να εγγυηθεί» την κυριαρχία των δεδομένων σε πελάτες στη Γαλλία – και κατ’ επέκταση στην υπόλοιπη ΕΕ – αν η κυβέρνηση των ΗΠΑ απαιτήσει πρόσβαση.
Αυτή η κατάσταση εγείρει ερωτήματα που επηρεάζουν τον καθένα από εμάς: Ποιος έχει πρόσβαση στο ψηφιακό μας αποτύπωμα; Ποιος κατέχει στην πραγματικότητα αυτά τα δεδομένα; Ποιος τα ελέγχει; Και πώς μπορούν οι άνθρωποι να εμπιστευτούν τις κυβερνήσεις ότι θα τους προστατεύσουν από εισβολές στα προσωπικά τους δεδομένα;
Εντός της ΕΕ, ο Γενικός Κανονισμός για την Προστασία Δεδομένων (GDPR) του 2018 θεσπίστηκε για την αντιμετώπιση αυτών ακριβώς των ζητημάτων. Και το μέτρο θεωρείται γενικά επιτυχημένο, καθώς έχει αυστηροποιήσει τη χρήση προσωπικών δεδομένων από ιστότοπους και εταιρείες στις ΗΠΑ, καθώς και στην Ευρώπη. Νομοθεσία όπως ο Νόμος περί Κυριαρχίας Δεδομένων, ο Νόμος περί Δεδομένων και η Οδηγία NIS2 ορίζουν επίσης τον έλεγχο των δεδομένων από την ΕΕ και αποτρέπουν την μη εξουσιοδοτημένη διεθνή πρόσβαση.
Αλλά ακόμη και αυτά τα φαινομενικά ισχυρά μέτρα δεν θωρακίζουν απέναντι σε κάθε μορφή παραβίασης της ιδιωτικής ζωής. Μία από τις κύριες ανησυχίες είναι η εξάρτηση κρατικών ηλεκτρονικών υπηρεσιών από έναν μόνο προμηθευτή, ο οποίος έχει την έδρα του σε ξένο έθνος. Είναι προφανής η ανησυχία ότι υπάρχει το ενδεχόμενο αυτή η συνθήκη να χρησιμοποιηθεί για κατασκοπευτικούς σκοπούς.
Από την πλευρά τους, οι τεχνολογικοί κολοσσοί απαντούν ότι η τεχνολογία τους θα βρίσκεται υπό τον έλεγχο των κυβερνήσεων και ότι θα αντιδράσουν σε οποιαδήποτε προσπάθεια παραβίασης του απόρρητου των δεδομένων. Όμως αυτή η διαβεβαίωση είναι αρκετή να διασκεδάσει τις ανησυχίες;
Η συμφωνία με τη Microsoft
Σύμφωνα με πρόσφατη συμφωνία, η Microsoft πρόκειται να επενδύσει έως και 5 δισεκατομμύρια ευρώ για την αναβάθμιση της πληροφορικής του δημόσιου τομέα σε ολόκληρη την ΕΕ. Αποβλέπει σε κέρδη που θα έρθουν στο μέλλον από την προνομιακή πρόσβαση σε μελλοντικές υπηρεσίες πληροφορικής του δημόσιου τομέα και τα θερμά αισθήματα που θα πηγάζουν από τη γενναιοδωρία της.
Όμως, όπως έχει δηλώσει ο Διευθυντής Δημοσίων και Νομικών Υποθέσεων της Microsoft France, Αντόν Καρνιό, η πολυεθνική εταιρεία δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι τα δεδομένα δεν μπορούν να αποκαλυφθούν στην κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα δεδομένα που παράγονται από τους πολίτες είναι ανεκτίμητα για τις μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες. Στη σημερινή παγκόσμια οικονομία, τα δεδομένα είναι πιο πολύτιμα και από τον χρυσό και θα πρέπει να προστατεύονται ως τέτοια.
Οι κυβερνήσεις σε όλον τον κόσμο θα πρέπει να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να προστατεύσουν τα εθνικά τους συμφέροντα και τα συμφέροντα των πολιτών τους. Πολλά κράτη ενδέχεται να αντιμετωπίσουν τεχνικές προκλήσεις όσον αφορά τις δυνατότητες των κέντρων δεδομένων τους και των υποδομών υπηρεσιών «νέφους», ακόμη και οικονομικά εμπόδια για την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων. Ωστόσο, η παραχώρηση των εθνικών υπολογιστικών πόρων σε φορείς στο εξωτερικό δεν εγγυάται μια οριστική ή μακροπρόθεσμη λύση.
Είναι επίσης σημαντικό να έχουμε υπόψη ότι οι τεχνολογικοί γίγαντες έχουν μεγαλύτερη αποτίμηση και μεγαλύτερους προϋπολογισμούς από πολλά έθνη στον κόσμο. Η αγοραστική τους δύναμη, τα λόμπι και η επιρροή τους είναι τέτοια που μπορούν να επηρεάσουν ένα ευρύ φάσμα κανόνων κατά τη διαπραγμάτευση των συμφωνιών. Και σε τελική ανάλυση, είναι κερδοσκοπικοί οργανισμοί που θα κάνουν ό,τι είναι καλύτερο για το οικονομικό τους συμφέρον.
Εντούτοις, οι τεράστιες πιέσεις που μπορούν να ασκήσουν οι κολοσσοί της τεχνολογίας για να διατηρούν τον πλούτο τους και να συνεχίσουν να αναπτύσσονται δεν θα πρέπει να αποτελούν πηγή ανησυχίας καμίας κυβέρνησης, η οποία θα πρέπει να έχει ως προτεραιότητα τη διαφύλαξη της εθνικής ασφάλειας, της πνευματικής ιδιοκτησίας και της ατομικής ιδιωτικότητας.
Κυριαρχία επί των δεδομένων
Σε αυτό το σημείο έρχεται στο προσκήνιο η κυριαρχία των δεδομένων, δηλαδή ότι κάθε χώρα διατηρεί τα δεδομένα της κυβέρνησής της, των επιχειρήσεων και των κατοίκων της στα δικά της τοπικά συστήματα και προστατεύει αυτές τις πληροφορίες από ξένα βλέμματα. Σήμερα, η κυριαρχία επί των δεδομένων αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της εθνικής κυριαρχίας. Οι κυβερνήσεις του κόσμου δεν πρέπει να συναινούν στις επιθυμίες των μεγάλων προμηθευτών τεχνολογίας – είτε από τις ΗΠΑ είτε από οπουδήποτε αλλού – αν αυτές αποδυναμώνουν το απόρρητο των δεδομένων στις χώρες τους.
Είναι απαραίτητο οι πολιτικοί ηγέτες να θεωρούν δεδομένο ότι τα δικαιώματα απορρήτου των πολιτών πάντα προηγούνται και να κατανοήσουν ότι τα φυσικά σύνορα ενός έθνους καθορίζουν και την κυριαρχία επί των δεδομένων του.
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σημαντική η δημιουργία αξιόπιστων παγκόσμιων συμμαχιών σε κυβερνητικό επίπεδο, η διασφάλιση ότι δεν τίθεται σε κίνδυνο το απόρρητο και η ακεραιότητα των εθνικών δεδομένων, καθώς και η επαγρύπνηση κατά την υπογραφή αμφιλεγόμενων συμφωνιών είναι ζωτικής σημασίας. Η αδιάλειπτη επαγρύπνηση είναι το τίμημα για τη διατήρηση της εθνικής κυριαρχίας επί των δεδομένων.
Πηγή: POLITICO
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος