Συνέντευξη με τον Bill Condon για την ταινία Το Φιλί της Γυναίκας Αράχνης
Ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης Bill Condon μιλά αποκλειστικά για τη νέα του ταινία «Το Φιλί της Γυναίκας Αράχνης», ένα φιλμ που τιμά τόσο το πρωτότυπο έργο όσο και τη διάσημη μουσική εκδοχή του. Με αφορμή την πρεμιέρα της ταινίας στις ελληνικές αίθουσες, ο Κόντον μοιράζεται τις σκέψεις του για τις προκλήσεις της δημιουργίας, την LGBTQ+ κοινότητα, τη συνεργασία του με την Τζένιφερ Λόπεζ και τα συναισθήματα που τον συνδέουν με το έργο.
(Η συνέντευξη έχει υποστεί επεξεργασία για την καλύτερη κατανόηση των θεμάτων.)
– Η ταινία σας είναι ένας φόρος τιμής τόσο στο αρχικό φιλμ όσο και στο μιούζικαλ. Πόσο δύσκολο ήταν να κάνετε αλλαγές στα τραγούδια και στην πλοκή;
– Ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο. Ο Τζον Κάντερ αγαπά την όπερα και νομίζω πως αυτό το έργο είναι ό,τι πιο κοντινό έχει γράψει ποτέ σε όπερα. Η μουσική του είναι συγκλονιστικά όμορφη — όμως έπρεπε να κόψω πάνω από το 50% της. Ήταν σπαρακτικό, ειδικά με κομμάτια όπως το Dressing Them Up. Πέρασα έναν ολόκληρο χρόνο προσπαθώντας να βρω τρόπο να το κρατήσω, αλλά δεν ταίριαζε στη νέα μου κινηματογραφική σύλληψη.
Η παρηγοριά μου ήταν ότι δημιούργησα ένα «μιούζικαλ μέσα στο φιλμ», που χρειαζόταν νέα τραγούδια. Έτσι, είχα την ευκαιρία να παρουσιάσω τρία καινούρια κομμάτια των Κάντερ και Έμπ στον κόσμο.
Και, φυσικά, πολλές από τις μελωδίες που κόπηκαν υπάρχουν στο υπόβαθρο της ταινίας ως μουσική επένδυση. Έτσι, το πνεύμα του Κάντερ υπάρχει παντού.
– Η πρωτότυπη ταινία είχε έντονο κοινωνικό μήνυμα για την LGBTQ+ κοινότητα της δεκαετίας του ’80. Ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε εσείς σήμερα μέσα από το φιλμ σας, με δεδομένο ότι η τρανς κοινότητα της Αμερικής μοιάζει να έχει χάσει το έδαφος που κέρδιζε τις προηγούμενες δεκαετίες;
– Έχετε δίκιο. Τότε και τώρα, το να δαιμονοποιείς τους ανθρώπους της queer κοινότητας υπήρξε μέρος του πολιτικού «παιχνιδιού». Όταν χάθηκε η μάχη ενάντια στους ομοφυλόφιλους — με την αναγνώριση του γάμου και την αποδοχή — το μίσος μεταφέρθηκε στους τρανς ανθρώπους.
Σήμερα μιλούν για «τρανς τρομοκράτες» και δημιουργούν φόβο απέναντι στο διαφορετικό. Όλα αυτά είναι μια τεράστια απόσπαση προσοχής.
Αν υπάρχει κάτι θετικό, είναι ότι πλέον «έπεσε η μάσκα». Νομίζαμε πως η πρόοδος ήταν μόνιμη, αλλά καταλάβαμε πως οι προκαταλήψεις παραμένουν ισχυρές. Είναι ένα κάλεσμα εγρήγορσης — να θυμηθούμε ότι όλοι είμαστε ευάλωτοι και ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε ενεργά απέναντι στο μίσος.
– Η Τζένιφερ Λόπεζ, αν και δεν είχε θεατρικό υπόβαθρο στο μιούζικαλ, εντυπωσίασε με την ερμηνεία της. Έθεσε κάποια όρια στα γυρίσματα; Και αν μπορούσατε να τη σκηνοθετήσετε ξανά σε ένα άλλο μιούζικαλ στη σκηνή, ποιο θα ήταν αυτό;
– Χωρίς δεύτερη σκέψη: Evita! (γέλια) Αν ερχόταν ξανθιά την πρώτη μέρα, θα νόμιζες ότι έχεις την Εβίτα μπροστά σου. Τραγούδησε λίγο το Don’t Cry for Me Argentina και ήταν μαγικό.
Δεν είχε κανένα όριο στα γυρίσματα. Αντίθετα, ζητούσε συνεχώς να κάνουμε τα πράγματα πιο δύσκολα. Έλεγε στον χορογράφο Σέρχιο Τρουχίγιο: «Κάν’ το πιο απαιτητικό! Θέλω να το καταφέρω!» Η σκηνή όπου χαμηλώνει στο πάτωμα κρατώντας ένα ποτήρι σαμπάνιας και περιστρέφεται για να σηκωθεί ξανά; Αυτή ήταν δική της ιδέα.
– Η ταινία διανεμήθηκε σε ένα κλίμα ακύρωσης λόγω της αρνητικής δημοσιότητας γύρω από την Τζένιφερ Λόπεζ το προηγούμενο διάστημα. Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στο ελληνικό κοινό που τώρα θα τη δει στους κινηματογράφους;
– Θα έλεγα: μην τη φοβηθείτε! Δεν είναι απλώς «μια μουσική ταινία της Τζένιφερ Λόπεζ». Είναι ένα βαθιά συναισθηματικό ταξίδι. Πολλοί που την είδαν στις ΗΠΑ μού είπαν: «Δεν περίμενα να είναι τόσο συγκινητική».
Η διαφήμιση δεν μπορεί πάντα να μεταδώσει το πνεύμα της ταινίας. Θέλω οι θεατές να την προσεγγίσουν χωρίς προκαταλήψεις και να αφεθούν στην ιστορία της.
– Αν μπορούσατε να πάρετε ένα αντικείμενο από το σετ ως αναμνηστικό, τι θα ήταν αυτό; Εγώ πάντως ήθελα την αφίσα στο κελί.
– (Σηκώνεται και δείχνει) Αυτό εδώ! Το κασκόλ που φορά η Τζένιφερ στη σκηνή του Give Me Love και που κρατά στο τέλος, στη φυλακή. Δεν υπήρχε δεύτερο αντίγραφο. Αυτό είναι το αυθεντικό.
Μου πρότειναν να κρατήσω και άλλα πράγματα, όπως τα εσώρουχα του ήρωα (γέλια), αλλά αρνήθηκα ευγενικά. Αυτό το κασκόλ είναι το μοναδικό που κράτησα.
– Κλείνοντας, τι θα θέλατε να πείτε στους Έλληνες θεατές;
– Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω από καρδιάς για την αγάπη τους προς την τέχνη και το σινεμά. Ελπίζω αυτή η ταινία να τους αγγίξει όπως άγγιξε κι εμένα όταν τη δημιουργούσα.
Η κουβέντα μας με τον Bill Condon αποκάλυψε έναν δημιουργό γεμάτο ευαισθησία, τόλμη και σεβασμό για το έργο του. «Το Φιλί της Γυναίκας Αράχνης» δεν είναι απλώς μια κινηματογραφική μεταφορά ενός μιούζικαλ· είναι μια εσωτερική διαδρομή ανάμεσα στον έρωτα, την ταυτότητα και την ελευθερία της ψυχής.
Η ταινία κυκλοφορεί στους ελληνικούς κινηματογράφους από αυτή την Πέμπτη. Μην τη χάσετε.
Διαβάστε ακόμα: Η Jennifer Lopez πλέκει ιστούς, παγιδεύει και παγιδεύεται στις μεγάλες οθόνες
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος