Η ασφαλιστική μεταρρύθμιση, που επιχειρεί για δεύτερη φορά στη Γαλλία ο Πρόεδρος Μακρόν και η ασθενής πλέον κυβέρνησή του, μέσα σε συγκρουσιακές κοινωνικές συνθήκες αλλά και δυσμενείς συσχετισμούς στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση, υπήρξε το θέμα που αναλύθηκε στην εκπομπή του Πολυδεύκη Παπαδόπουλο με το «Πρώτο στην Ευρώπη και τον Κόσμο». Συμμετείχε η ανταποκρίτρια της ΕΡΤ στο Παρίσι Θωμαΐς Παπαϊωάννου.
Η γαλλική κυβέρνηση προωθεί νομοσχέδιο με το οποίο θα αυξηθεί η ηλικία συνταξιοδότησης στα 64 χρόνια, από 62 που είναι σήμερα, μέχρι το 2030. Έτσι, οι Γάλλοι θα πρέπει να εργάζονται δύο χρόνια παραπάνω για να βγουν στη σύνταξη, όπως ανακοίνωσε η πρωθυπουργός Ελιζαμπέτ Μπορν. Ωστόσο, μια πιο τεχνική εξέταση του νομοσχεδίου δείχνει πως για να διασφαλίσει ένας εργαζόμενος πλήρη σύνταξη, από το 2027, θα πρέπει να έχει εργαστεί συνολικά 43 χρόνια ! Η αλλαγή αυτή ήταν βασικός άξονας της μεταρρυθμιστικής ατζέντας του Μακρόν όταν εξελέγη Πρόεδρος το 2017, αλλά αυτή η πρώτη απόπειρα διακόπηκε το 2020, καθώς η κυβέρνηση αγωνιζόταν να περιορίσει την πανδημία της Covid-19. Ωστόσο, πριν από εκείνη την προσπάθεια είχαν υπάρξει περιορισμένες και κυρίως ανολοκλήρωτες ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις επί των Προεδριών Σιράκ (1993 μεταρρύθμιση Μπαλαντίρ, 2003 μεταρρύθμιση Φιγιόν), επί Σαρκοζί (2010) και Ολάντ (2014).
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, τέσσερις στους πέντε Γάλλους αντιτίθενται στην αλλαγή αυτή, σε μια περίοδο μάλιστα που πολλοί βρίσκονται αντιμέτωποι με την κρίση του κόστους διαβίωσης. Τα συνδικάτα ανακοίνωσαν μια πρώτη εθνική απεργία για τις 19 Ιανουαρίου, ενώ το σκηνικό της κρίσης/σύγκρουσης με αφορμή την ασφαλιστική μεταρρύθμιση είναι κάτι ιδιαίτερα γνώριμο στη Γαλλία. «Γνωρίζω καλά ότι η αλλαγή του συνταξιοδοτικού συστήματος εγείρει ερωτηματικά και φόβους στους Γάλλους», είπε η Μπορν στη σχετική συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, αλλά πρόσθεσε ότι «η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να πείσει τους πολίτες ότι η μεταρρύθμιση στη βάση ενός δίκαιου σχεδίου».
Το κατά πόσον κάτι τέτοιο μπορεί να εισακουστεί από τη γαλλική κοινωνία κι αυτή να αντιδράσει διαφορετικά απ’ ό,τι στο παρελθόν μένει να φανεί. Πάντως, αντικειμενικά και βάση αριθμών η Γαλλία έχει μια από τις χαμηλότερες ηλικίες συνταξιοδότησης μεταξύ των βιομηχανικών κρατών. Έτσι, δαπανά σε συντάξεις περίπου το 14% του ΑΕΠ της σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, ποσοστό που είναι σχεδόν το μεγαλύτερο μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Επίσης, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών Μπρουνό Λεμέρ, θα υπάρξει για τον κρατικό προϋπολογισμό όφελος 17,7 δισεκατομμυρίων ευρώ μέχρι το 2030 χάρη στην εν λόγω μεταρρύθμιση. Ακόμη, αναλογιστικές μελέτες δείχνουν ότι τα συνταξιοδοτικά ταμεία της Γαλλίας θα είναι ελλειμματικά σε περίπου δέκα χρόνια. Ωστόσο, αποτελεί ένα ερώτημα τι απήχηση έχουν στη δημόσια συζήτηση της χώρας όλα αυτά τα στοιχεία και τα επιχειρήματα
H κυβέρνηση πρόκειται να παρουσιάσει την τελική μορφή του νομοσχεδίου σε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο, στις 23 Ιανουαρίου. Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, το νομοσχέδιο θα πάει στη Βουλή τον ερχόμενο μήνα. Και εκεί ο Πρόεδρος και η πρωθυπουργός θα πρέπει να περάσουν τη μεταρρύθμιση από ένα νομοθετικό σώμα όπου δεν διαθέτουν απόλυτη πλειοψηφία. Πάντως αυτό τελευταία φαίνεται κάπως λιγότερο δύσκολο απ’ ό,τι ήταν πριν λίγους μήνες, καθώς η κυβέρνηση έκανε ορισμένες παραχωρήσεις στους συντηρητικούς Ρεπουμπλικάνους (LR), αν και οι τελευταίοι δεν είναι ενωμένοι στο ζήτημα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση -και πέραν του συγκεκριμένου νομοσχεδίου- η διακυβέρνηση Μακρόν, μετά την αποτυχία απόκτησης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας μετά τις εκλογές του 2022, μπορεί να θεωρηθεί αυτό που αποκαλούν στις ΗΠΑ ” «lame duck» (κουτσή πάπια), με την έννοια ότι μόλις και μετά βίας δύναται να δράσει στα εσωτερικά θέματα, όπου απαιτείται ανάμειξη της Εθνοσυνέλευσης.
Σε τελική ανάλυση, με τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος πολλοί θεωρούν πως ο Μακρόν ήδη παλεύει για την πολιτική του κληρονομιά. Καθώς δεν μπορεί να είναι ξανά υποψήφιος στις εκλογές του 2027, στη Γαλλία ακούγεται η προειδοποίηση ότι ο Μακρόν δεν πρέπει να γίνει ένας «Γάλλος Ομπάμα», δηλαδή ένας Πρόεδρος που θέλει μεν μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν καταφέρνει να πείσει την κοινωνία και τελικά ανοίγει το δρόμο σε έναν/μία λαϊκιστή διάδοχο. Και η Μαρίν Λεπέν προετοιμάζεται. Ως επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της εργάζεται για να δημιουργήσει μια σοβαρή εικόνα του κόμματός της, στις δημοσκοπήσεις καταγράφεται ως μια από τους δημοφιλέστερους πολιτικούς της χώρας κι όσο περισσότερο ο Μακρόν απογοητεύει τους Γάλλους τόσες περισσότερες πιθανότητες αποκτά.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος