Επιμέλεια: Μαριάννα Διομήδους*
H Γρίπη οφείλεται στον ιό της γρίπης ο οποίος κατά καιρούς έχει προκαλέσει μεγάλες επιδημίες στην ανθρωπότητα συνδεδεμένες τόσο με αυξημένη νοσηρότητα όσο και με αυξημένη θνητότητα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ο αριθμός αυτός σχεδόν κάθε χρόνο αυξάνεται κυρίως τα τελευταία 30 χρόνια. Αυτό ίσως να οφείλεται στην αύξηση του αριθμού των ατόμων άνω των 85 ετών, η θνητότητα των οποίων είναι 16 φορές μεγαλύτερη από αυτή των ατόμων που είναι 65 ως 69 ετών, με επιμήκυνση του χρόνου παραμονής στα νοσοκομεία από 6 σε 8 ημέρες.
Ουσιαστικά πιστοποιούνται στις ΗΠΑ, περί τους 35.000 θανάτους και απαριθμούνται 200.000 εισαγωγές στα νοσοκομεία για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων και των επιπλοκών της γρίπης με κυριότερες την πνευμονία και τις καρδιακές επιπλοκές. Οι εισαγωγές στα νοσοκομεία εξαρτώνται και από τη διάρκεια του χειμερινού καιρού και από το παθογόνο στέλεχος που επικρατεί. Βάσει των διαφορετικών στελεχών του ιού της γρίπης έχει διαπιστωθεί ότι το στέλεχος της γρίπης A(H1N1) προκαλεί μια ήπια εμφάνιση της νόσου, η γρίπη Β μια ενδιάμεση εμφάνιση της νόσου, η γρίπη Α(Η3Ν2) την πιό σοβαρή και σε αυτην οποία οφείλονται σχεδόν το 99% των εισαγωγών στα νοσοκομεία με αναφορά στους 100.000 κατοίκους, και το 80% των επερχόμενων θανάτων. Στις ομάδες υψηλού κινδύνου ανήκουν τα βρέφη κάτω του ενός έτους, οι έγκυες γυναίκες, τα άτομα άνω των 65 ετών και όλοι εκείνοι που παρουσιάζουν συννοσηρότητες.
Στην κορυφή της πρόληψης υπάρχει πάντα ο εμβολιασμός ο οποίος πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο, καθότι ο ιός της γρίπης μεταλλάσσεται κάθε χρόνο και το παθογόνο στέλεχος του ιού αλλάζει. Έρευνες, έδειξαν ότι τα άτομα άνω των 65 ετών δεν οφελούνται τα μέγιστα από τον εμβολιασμό, ίσως λόγω του συνήθως εξασθενημένου ανοσοποιητικού τους συστήματος, ενώ οι νεαρότερες ηλικίες προστατεύονται περισσότερο.
Όσον αφορά τη θεραπευτική αντιμετώπιση, αν αρχίσει νωρίς με αντιικά φάρμακα μπορεί να έχει εξαιρετικά αποτελέσματα ή και να την μειώσει και μπορεί να προλάβει την εμφάνιση σοβαρών επιπλοκών, ή και να την μειώσει, αλλά, η εμφάνιση αντίστασης στους αναστολείς της αμανταδίνης και ίσως της νευραμινιδάσης, μπορεί να μειώσει τα ευεργετικά αποτελέσματα των φαρμάκων αυτών.
Οι επιπλοκές στον πνεύμονα από την γρίπη είναι οι πιο κοινές, ενώ τις περισσότερες φορές εμφανίζονται και δευτερογενείς βακτηριακές επιπλοκές, οι οποίες μπορεί επίσης να προκαλέσουν πνευμονία, με πυρετό, ενώ κάθε οργανισμός μπορεί να αντιδράσει διαφορετικά και να παρουσιάσει μια πλειάδα διαφορετικών συμπτωμάτων. Ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος, συμπεριλαμβανομένων και των στελεχών που είναι ανθεκτικά στη μεθυκιλλίνη, θεωρείται μια σοβαρή αιτία πρόκλησης δευτερογενούς βακτηριακής πνευμονίας που παρουσιάζει υψηλή θνητότητα. Σαν αποτέλεσμα, αυτού θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται συνήθως μαζί με την αντιική θεραπεία πρέπει να περιλαμβάνεται και θεραπεία για την αντιμετώπιση τηε βακτηριακής πνευμονίας, κυρίως κατά την περίοδο της εποχικής γρίπης.
Πνευμονία από άλλα αίτια μπορεί επίσης να εμφανισθεί κατά την διάρκεια της γρίπης όπως από Κlebsiella pneumoniae, από Aspergillus, και pneumonocystis karyni. Νευρομυικοί πόνοι και καρδιακές επιπλοκές δεν είναι συχνές, αλλά μπορούν να εμφανιστούν σε κάθε ηλικία. Αν υπάρχουν συννοσσηρότητες, όπως καρδιακές και πνευμονολογικές παθήσεις, διαβήτης, νεφρολογικές παθήσεις, ρευματοειδής αρθρίτιδα, σχιζοφρένεια και προηγούμενο εγκεφαλικό επεισόδιο η επίπτωση θνητότητας είναι πολύ μεγαλύτερη για την γρίπη ανεξαρτήτως ηλικίας. Ως εκ τούτου τα άτομα που ανήκουν στις προαναφερθείσες κατηγορίες έχουν 30 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να εισαχθούν για θεραπεία σε νοσοκομεία και είτε να θεραπευθούν, είτε να πεθάνουν.
Επίσης οι έγκυες γυναίκες έχουν παρουσιάσει ένα μικρότερο ποσοστό εμβολιασμού από αυτών των γυναικών που δεν βρισκονται σε αυτή την κατάσταση, ενώ οι φορείς και οι πάσχοντες από AIDS παρά τον εμβολιασμό τους μπορεί να παρουσιάσουν πυρετό και άλλα συμπτώματα, ενώ ο εμβολιασμός τους καθυστερεί την πρόοδο της νόσου περίπου για πέντε μήνες μετά τον εμβολιασμό.
Για το λόγο αυτό συνιστάται ο εμβολιασμός των ατόμων από πιο νωρίς, δηλαδή από την ηλικία των 50 ετών και άνω. Τέλος τα μεταμοσχευμένα άτομα παρουσιάζουν ένα μεγαλύτερο κίνδυνο τόσο ιογενούς όσο και βακτηριακής πνευμονίας, ένα 62% μεγαλύτερο κίνδυνο απόρριψης του μοσχεύματος και ένα 50% μεγαλύτερο κίνδυνο θνητότητος. Είναι λοιπόν καθήκον όλων μας να προστατεύουμε τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας και να εμβολιαζόμαστε όταν αυτό απαιτείται για την
προάσπιση τόσο της Δημόσιας Υγείας όσο και της ατομικής Υγείας.
*Marianna Diomidous MD, RN, MPH, MSc, PhD
Professor Emeritus of Epidemiology & Public Health
Department of Public Health
Faculty of Nursing
National and Kapodistrian University of Athens
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος