Τα δύο ρίσκα του Αυγούστου για την κυβέρνηση

Του Γιώργου Χ. Παπαγεωργίου

Ο ελάχιστος χρόνος που απομένει για να κλείσει η διαπραγμάτευση μέσα στον Αύγουστο δημιουργεί πολλές ευκαιρίες για «φάουλ» από την πλευρά των σκληροπυρηνικών της ευρωζώνης οι οποίοι θα προτιμούσαν να μην υπάρξει αποτέλεσμα εύκολα και γρήγορα.

Είναι βέβαιο ότι όσοι έφεραν στο προσκήνιο το σχέδιο του Grexit δεν το έχουν εγκαταλείψει και έχουν κάθε λόγο να ποντάρουν σε ναυάγιο των διαπραγματεύσεων για να διατηρούν ζωντανή την αβεβαιότητα και την απειλή.

Μόλις την περασμένη εβδομάδα ο «θεωρητικός» του Grexit, καθηγητής Χάνς Βέρνερ Ζιν, δημοσίευσε άρθρο στους New York Times με τίτλο «Γιατί η Ελλάδα πρέπει να φύγει από την ευρωζώνη». Η παρέμβασή του έχει σημασία όχι μόνο γιατί είναι πρόεδρος του γερμανικου ινστιτούτου IFO και σύμβουλος της κυβέρνησης, αλλά και γιατί προωθεί εδώ και χρόνια τις συγκεκριμένες απόψεις, οι οποίες πλέον αποτελούν βασικό σχεδιασμό του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών.

Αυτός είναι ο ένας κίνδυνος, αλλά όχι και ο μοναδικός.

Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι ο βασικός στόχος των σκληροπυρηνικών, που ήταν η πολιτική φθορά της κυβέρνησης Τσίπρα, παραμένει και αυτός ζωντανός. Στο πλαίσιο αυτό τα «γεράκια» της ευρωζώνης έχουν κάθε λόγο να τρενάρουν την υπογραφή της συμφωνίας, οδηγώντας και πάλι την ελληνική πλευρά σε ένα σήριαλ φθοράς και πίεσης, με απώτερο στόχο να κλονίσουν την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης στην κυβέρνηση έτσι ώστε η τελευταία να απωλέσει πολιτικό κεφάλαιο. Την ίδια άλλωστε τακτική ακολούθησαν με πείσμα τους τελευταίους μήνες.

Είναι, επομένως, πολύ κρίσιμες οι επόμενες ημέρες και η κυβέρνηση δεν θα πρέπει να εκπλαγεί εάν εμφανιστούν παράλογες απαιτήσεις από την πλευρά των δανειστών, εάν κάθε ένας από τους θεσμούς προβάλει τις δικές του απαιτήσεις δημιουργώντας έτσι διασταυρούμενα πυρά, ενώ μένει να δούμε τις διαθέσεις του νέου παράγοντα που προστέθηκε στην τρόικα, του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) που θα κληθεί να εκταμιεύσει και τα χρήματα.

Άραγε ο -γερμανικής εθνικότητας- επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας Κλάους Ρέκλινγκ εντάσσεται στα «γεράκια» της ευρωζώνης, όπως ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ή στους μετριοπαθείς όπως οι επικεφαλής της Κομισιόν και της ΕΚΤ;