Που οδηγεί η συμφωνία Ισραήλ – Χαμάς για την κατάπαυση του πυρός

της Άννας Παπασωτηρίου

H συμφωνία Ισραήλ – Χαμάς για την απελευθέρωση τουλάχιστον 50 γυναικόπαιδων, τα οποία απήχθησαν κατά την αιματηρή επίθεση της εξτρεμιστικής ισλαμιστικής οργάνωσης στις 7 Οκτωβρίου, με αντάλλαγμα 4ημερη κατάπαυση του πυρός, είναι η πρώτη θετική εξέλιξη για τους συγγενείς των 239 ομήρων στις 6 εβδομάδες που συμπληρώνει αυτός ο πόλεμος. Θετική και για τους κατοίκους στη Λωρίδα της Γάζας, καθώς στο πλαίσιο της συμφωνίας θα αυξηθεί η είσοδος της ανθρωπιστικής βοήθειας, θα απελευθερωθούν 150 Παλαιστίνιοι που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές και ίσως υπάρξει παράταση στην κατάπαυση του πυρός ανά μία μέρα για κάθε 10 ομήρους που θα συμφωνεί να αφήνει ελεύθερους η Χαμάς.

Η συμφωνία δεν είναι η ιδανική, για καμία από τις δύο πλευρές: οι Ισραηλινοί θα ήθελαν την απελευθέρωση όλων των ομήρων τους και οι

Παλαιστίνιοι το τέλος αυτού του σκληρού και αιματηρού πολέμου. Έχουν ήδη χάσει τη ζωή τους περισσότεροι από 13.000 άνθρωποι και η Λωρίδα της Γάζας είναι με ανθρωπιστική καταστροφή, κι ενώ η πολεμική επιχείρηση του Ισραήλ ακόμα δεν έχει ακόμα επεκταθεί στο νότιο τμήμα της.

Σίγουρα είναι μία συμφωνία που δείχνει το ηθικό δίλημμα με το οποίο βρέθηκε αντιμέτωπο το Ισραήλ: να διαπραγματευτεί με την οργάνωση που μακέλεψε 900 αμάχους και 300 στρατιώτες, και που πήρε 239 ομήρους κάθε ηλικίας, κατά την άνευ προηγουμένου επίθεσή της στις 7 Οκτωβρίου.

Τα βίντεο που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα αποτυπώνουν εν μέρει τις θηριωδίες που διαπράχθηκαν εκείνο το μαύρο Σάββατο για τη χώρα. Γιατί υπάρχουν βίντεο που δεν έχουν δημοσιοποιηθεί ακόμα από σεβασμό στους νεκρούς και στις οικογένειές τους, και τα οποία δημοσιογράφοι, διπλωμάτες και πολιτικοί ανά τον κόσμο έχουν ήδη δει. Είναι εικόνες που αποτυπώνουν τη σαδιστική φρενίτιδα με την οποία δολοφονούσε η Χαμάς εκείνη την ημέρα. Οι δικές της κάμερες (που έφεραν πάνω τους οι άνδρες της) κατέγραψαν την προσπάθεια αποκεφαλισμού αμάχου με φτυάρι, τον αποκεφαλισμό ισραηλινού νεκρού στρατιώτη, τους «μαχητές» της να βγάζουν σέλφι με τους νεκρούς, να τους βεβηλώνουν, να πετούν τους τραυματισμένους ομήρους σαν τσουβάλια πάνω στα φορτηγάκια τους, και με μένος να κυνηγούν τα θύματά τους, όπου και αν κρύβονταν, όποια και αν ήταν η ηλικία τους. Ακόμα και βρέφη βρέθηκαν νεκρά ή απανθρακωμένα στις κούνιες τους. Όσο για τις γυναίκες ο θάνατος ήταν φρικτός και μαρτυρικός. Κάποιες ημίγυμνες, με ακρωτηριασμένο στήθος και γεννητικά όργανα, άλλες απανθρακωμένες, με την ισραηλινή αστυνομία πλέον επίσημα να ανοίγει έρευνα και για σεξουαλικά εγκλήματα.

Παρ΄ όλα αυτά, το Ισραήλ προχώρησε σε κατάπαυση του πυρός για να πάρει πίσω 50 με 70 ομήρους, αποφυλακίζοντας σχεδόν τριπλάσιους παλαιστίνιους κρατουμένους. Κάτι αντίστοιχο είχε κάνει και με τον στρατιώτη Γκιλάντ Σαλίτ, το 2011. Τον αντάλλαξε με 1200 παλαιστίνιους κρατουμένους. Ανάμεσά τους ήταν και ο Γιαχία Σινουάρ, ο νυν πολιτικός αρχηγός της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, που θεωρείται πως ήταν ο εγκέφαλος πίσω από την κτηνώδη επίθεση της 7ης Οκτωβρίου. Όπως έπραξε τότε, πράττει και σήμερα, υπηρετώντας τον πυρήνα της εθνικής του ταυτότητας, που δείχνει τα όρια που φτάνει το κράτος του Ισραήλ για να σώσει τους πολίτες του. Αυτό το ειδικό βάρος που έχει ο ένας πολίτες σε μία χώρα που βρίσκεται αντιμέτωπη στα βόρεια με την υπαρξιακή απειλή του Ιράν και από τις 7 Οκτωβρίου αντιμέτωπη και με την υπαρξιακή απειλή της Χαμάς από την Λωρίδα της Γάζας, όπως κατ’ επανάληψη έχει δηλώσει η κυβέρνηση Νετανιάχου.

Η απελευθέρωση των ομήρων λοιπόν δεν θα σημάνει το τέλος του πολέμου. Όχι γιατί η συμφωνία θα δώσει την δυνατότητα στη Χαμάς να ανασυνταχθεί. Αλλά γιατί το Ισραήλ είναι αποφασισμένο και προετοιμάζεται για πόλεμο μακράς διάρκειας για να πετύχει τον στόχο της εξόντωσης της εξτρεμιστικής ισλαμιστικής οργάνωσης, η οποία αρνείται να αναγνωρίσει την ύπαρξη του Ισραήλ, έχει κατ΄ επανάληψη δηλώσει δημόσια ότι επιδιώκει τον αφανισμό του και ότι θα επαναλάβει όσες φορές χρειαστεί επιθέσεις όμοιες με της 7ης Οκτωβρίου.