Πώς η Γάζα αλλάζει την μορφή των στρατιωτικών συγκρούσεων – Συζήτηση με τον Άγγελο Χωριανόπουλο

Οι νέες στρατιωτικές τεχνολογίες τις οποίες εφαρμόζει το Ισραήλ στη σύγκρουση στη Γάζα, αλλά και η η χρήση απλών μα αποτελεσματικών τεχνολογιών και ασύμμετρων μεθόδων από την Χαμάς που χρησιμοποίησε για τον αιφνιδιασμό της 7ης Οκτωβρίου και εξακολουθεί να κάνει χρήση για να αμυνθεί, παρουσιάζονται στην εκπομπή του Πολυδεύκη Παπαδόπουλου «Με το Πρώτο στην Ευρώπη και τον Κόσμο» (Α’ Πρόγραμμα, Σάββατα και Κυριακές 12.00-13.00). Εξετάζονται, επίσης, τα συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτές τις νέες τεχνικές , καθώς και τις αλλαγές στρατιωτικών δογμάτων, ορισμένες εκ των οποίων εμφανίστηκαν και στον πόλεμο στην Ουκρανία. Οι εν λόγω καινοτομίες και μεταβολές μεθόδων μπορούν να αφορούν την άμυνα, αλλά και τα εξοπλιστικά προγράμματα και της δικής μας χώρας. Καλεσμένος για τη σχετική συζήτηση είναι ο Άγγελος Χωριανόπουλος, στρατιωτικός αναλυτής και δημιουργός του «Δικτύου Γεωπολιτικής Πληροφόρησης και Ανάλυσης “Future Warfare”, που ασχολείται με τις μελλοντικές μορφές οπλικών συστημάτων και συγκρούσεων.    

Στην συζήτηση αναφέρονται οι νέες στρατιωτικές τεχνολογίες πουε εφαρμόζει το Ισραήλ κατά την διάρκεια της αντεπίθεσής του και ειδικά τις τελευταίες εβδομάδες των χερσαίων επιχειρήσεων, με τις οποίες προχωρεί να εξουδετερώσει τη Χαμάς στο δύσκολο υπεραστικοποιημένο περιβάλλον της Γάζας, με τα γνωστά τούνελ και τις ανθρώπινες ασπίδες εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων. 

Από την άλλη, ο πετυχημένος αιφνιδιασμός της Χαμάς της 7ης Οκτωβρϊου ήρθε να ανατρέψει αρκετά από τα μέχρι τώρα στρατιωτικά δεδομένα σε ό,τι αφορά τους εξοπλισμούς και τις στρατηγικές, τα οποία έχουν ορισμένες ομοιότητες με νέες μεθόδους που εμφανίστηκαν επίσης στον πόλεμο στην Ουκρανία ή ακόμη και στη σύγκρουση στην Υεμένη των Χούθι με τις δυνάμεις που υποστηρίζονται από τα Σ. Αραβία και τα ΗΑΕ. Έτσι, π.χ.  διαπιστώθηκε η χρησιμότητα drones περιορισμένης τεχνολογίας, αλλά σε μεγάλους αριθμούς και ποικιλία μεγεθών, ο κορεσμός που προκαλεί η ταυτόχρονη εκτόξευση βλημάτων ακόμη και σε υπερπροηγμένα αντιεροπορικά συστήματα, όπως o πολυδιαφημισμένος «Σιδηρούς Θόλος» του Ισραήλ, η χρήση απλών αλλά όχι εύκολα εντοπιζόμενων μέσων όπως τα «αλεξίπλωτα πλαγιάς», ευέλικτων εισβολών με μοτοσυσκλέτες, επικοινωνιών που βασίζονται σε απλά κινητά τηλέφωνα χωρίς GPS ή με γραμμένα μηνύματα σε χαρτί κλπ.  Ακόμη στον πόλεμο στην Ουκρανία είδαμε και τη μεγάλη χρησιμότητα των θαλάσσιων drones ή των αυτόνομων μη επανδρωμένων μικρών σκαφών με τα οποία η Ουκρανία έχει εξουδετερώσει σε μεγάλο βαθμό τον ρωσικό στόλο της Μ. Θάλασσας,  χωρίς να διαθέτει πλέον δικό της, φυσικά και την τηλεπικοινωνιακή και δορυφορική βοήθεια των δυτικών, καθώς και τη χρήση αντιπλοιϊκών πυραύλων.  

Πάντως, από τη μια πλευρά όλες αυτές οι νέες στρατιωτικές τεχνολογίες κι από την άλλη η χρήση φτηνών και ευέλικτων μέσων έρχεται να θέσει προβληματισμούς σε σχέση με τους κλασσικούς εξοπλισμούς.  Και ειδικά σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, με τα γνωστά ζητήματα άμυνας κι ασφάλειας και τα νέα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα εν εξελίξει, υπάρχουν χρήσιμα συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν. Π.χ. τι μπορεί να γίνει με την καθυστερημένη ανάπτυξη κι αξιοποίηση εναέριων και ναυτικών drones κι αυτοκινούμενων μη επανδρωμένων σκαφών;  Μπορεί να εξελιχθεί μια ελληνική παραγωγή και τεχνολογία που τώρα ξεκινάει ; Τίθενται νέα δεδομένα για την αντιεροπορική άμυνά μας;