Α. Δεσποτόπουλος στο Πρώτο για Κασμίρ: Ακριβώς επειδή έχουμε δυο πυρηνικές δυνάμεις, δεν πιστεύω ότι θα φτάσουμε σε έναν μεγάλο πόλεμο (audio)

Τη δική του εκτίμηση για την ένταση μεταξύ Ινδίας- Πακιστάν και το κατά πόσο μπορεί να εξελιχθεί σε πολεμική σύρραξη με χρήση και του πυρηνικού οπλοστασίου των δύο χωρών, έδωσε ο διεθνολόγος και ερευνητής του τμήματος Τουρκικών και Ασιατικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος, μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Το GPS της Επικαιρότητας» με τον Θάνο Σιαφάκα.

Ερωτηθείς καταρχήν ποια αιτία βρίσκεται πίσω από τη σύγκρουση αυτή, ο κ. Δεσποτόπουλος εξήγησε ότι πρόκειται για μία, ουσιαστικά, κλιμάκωση εκεί, ένα πρόβλημα το οποίο δεν έχει διευθετηθεί στην πραγματικότητα, δηλαδή «το ίδιο το Κασμίρ, το οποίο διεκδικείται από δύο χώρες στην πραγματικότητα εδώ και πάρα πολλά χρόνια».

«Είναι ένα πρόβλημα που προέκυψε το ’47, όταν αποχώρησαν οι Βρετανοί και από εκεί έχουν ξεπηδήσει ήδη από την ευρύτερη περιοχή τρία κράτη. Δεν έχει ξεπηδήσει μόνο η Ινδία και το Πακιστάν. Με τον πόλεμο του ’71 είχαμε και τη δημιουργία του Μπαγκλαντές. Έχουμε τέσσερις πολέμους ’47, ’65, ’71 το ’99 τη σύγκρουση στο Καρτζίλ βέβαια. Εκεί έχουμε μία κατάσταση η οποία δεν έχει διευθετηθεί και δεν είναι η μόνη στην ευρύτερη περιοχή. Να θυμίσουμε ότι και το Παλαιστινιακό ξεκίνησε περίπου την ίδια περίοδο, πάλι με την αποχώρηση των Βρετανών. Έχουμε βέβαια και τις ειδήσεις των ημερών. Είχαμε μία επίθεση εκ μέρους κάποιων Πακιστανικών εξτρεμιστικών, μία φονική επίθεση κατά τουριστών στο Κασμίρ, στο μέρος που διοικείται από τους Ινδούς, που ελέγχεται από τους Ινδούς και από εκεί ξεκίνησε ένας κύκλος αίματος. Και εκεί είναι το πρόβλημα για μένα. Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε εξτρεμιστικές ομάδες, έχουμε ομάδες οι οποίες δεν επιτρέπουν να λυθεί το πρόβλημα» ανέφερε ο κ. Δεσποτόπουλος.

Ως προς το πόσο πιθανός είναι ο κίνδυνος χρήσης πυρηνικών, ανέφερε τα εξής.

«Είναι αλήθεια ότι μας ανησυχεί η κατάσταση διότι έχουμε δύο πυρηνικές δυνάμεις. Και οι δύο χώρες έχουν πυρηνικά όπλα και γι’ αυτό είναι μια κρίσιμη διαμάχη. Ευελπιστώ ότι δεν θα φτάσουμε εκεί. Ξέρετε, τα πυρηνικά έχουν το κακό, ότι είναι όπλα τα οποία μπορεί να σημάνουν το τέλος της ζωής μας, του πολιτισμού όπως τον ξέρουμε, του πλανήτη ευρύτερα, έχουν όμως το καλό ότι αποτρέπουν και πολέμους. Ακριβώς επειδή έχουμε δυο πυρηνικές δυνάμεις, εγώ δεν πιστεύω ότι θα φτάσουμε σε έναν μεγάλο πόλεμο που θα ξεφύγει από αυτή την περιφερειακή σύγκρουση του Κασμίρ ή ότι θα έχουμε ρίψη όπλων πυρηνικών. Όμως νομίζω ότι θα έχουμε μέλλον μπροστά μας, δηλαδή θα έχουμε ένταση, θα έχουμε συγκρούσεις στην περιοχή, αλλά δεν υπάρχει κάτι το οποίο αυτή τη στιγμή να σπρώχνει τις δυο πλευρές. δεν έχουμε κάτι καινούργιο ή κάτι δυσεπίλυτο πέρα από το Κασμίρ αυτή τη στιγμή που να σπρώχνει τις δύο πλευρές σε πόλεμο. Έχουμε κι άλλες διαφορές βέβαια, θέματα για παράδειγμα του Ινδού ποταμού, το οποίο έχει διευθετηθεί με μία συνθήκη που έχει ανασταλεί και για τους παραποτάμους. Είναι πολύ σημαντικό αλλά δεν νομίζω ότι είναι δημιουργημένες οι συνθήκες για να έχουμε έναν μεγάλο πόλεμο τύπου 48 ή 65 ή ακόμη και 71 μεταξύ των δύο χωρών».