Tοξοβόλοι χωρίς χέρια συγκλονίζουν στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι

Πριν από τον Ματ Στούτζμαν, ένας αθλητής χωρίς χέρια να αγωνίζεται στην τοξοβολία φαινόταν κάτι το αδύνατο.

Όμως ο Αμερικανός τοξότης επαναπροσδιόρισε το άθλημα, δείχνοντας ότι είναι δυνατόν όχι μόνο να κρατάς το τόξο με το ένα πόδι, να τραβάς τη χορδή του τόξου πίσω με το σαγόνι σου, να συγκρατείς όλη την ένταση και τη δυνητική ενέργεια και να απελευθερώνεις ένα βέλος, αλλά και να το κάνεις αυτό με ακρίβεια τόσο αλάνθαστη που του χάρισε το χρυσό μετάλλιο με παραολυμπιακό ρεκόρ σκορ 149 την Κυριακή.

Σχεδόν αμέσως μόλις το τελευταίο βέλος του Στούτζμαν έπεσε στο στόχο – σημειώνοντας 10, φυσικά – πετάχτηκε από την καρέκλα του, όρμησε προς τον συναθλητή του και τον αγκάλιασε, γιορτάζοντας το επίτευγμα για το οποίο αφιέρωσε 12 χρόνια από τη ζωή του.

Και σε άλλα σημεία του χώρου της Παραολυμπιακής τοξοβολίας, υπήρχαν ζωντανές ενσαρκώσεις της κληρονομιάς του με τη μορφή άλλων τοξοβόλων χωρίς χέρια – άλλοι δύο στο σύνθετο τόξο των ανδρών και άλλη μία, η Σίταλ Ντέβι, στο αγώνισμα των γυναικών.

«Είναι κάπως σαν το χρυσό μου μετάλλιο, αρκεί να πάρει μετάλλιο ένας από εμάς τους τοξότες χωρίς χέρια», δήλωσε ο Στούτζμαν πριν από την έναρξη των Παραολυμπιακών Αγώνων. «Δεν με νοιάζει (ποιος). Πόσο ωραίο θα ήταν αυτό; Τους λέω όλα τα μυστικά μου. Πρόκειται για την ανάπτυξη του αθλήματος».

Ο Stutzman γεννήθηκε χωρίς χέρια και υιοθετήθηκε σε ηλικία τεσσάρων μηνών από μια οικογένεια κυνηγών στην Αϊόβα, όπου μεγάλωσε ήθελε να μοιάσει στον πατέρα και τον αδελφό του, παρόλο που «δεν μπορούσαν να χτυπήσουν τίποτα», είπε, σύμφωνα με τη Διεθνή Παραολυμπιακή Επιτροπή.

«Αλλά όταν είσαι μικρός, θέλεις να φέρεσαι σαν τον πατέρα σου ή να μιμείσαι αυτό που κάνει, οπότε με βοήθησε να αγοράσω το πρώτο μου τόξο», πρόσθεσε ο Stutzman. «Ήμουν 16 ετών τότε». Αλλά αυτό το τόξο κλάπηκε την επόμενη χρονιά και δεν αγόρασε άλλο μέχρι σχεδόν μια δεκαετία αργότερα. Από τότε, όμως, η τοξοβολία του μόνο βελτιώθηκε και έγινε αργυρός παραολυμπιονίκης το 2012.

Το 2015, σημείωσε νέο παγκόσμιο ρεκόρ όταν πέτυχε έναν στόχο από μια αξιοσημείωτη απόσταση 283,47 μέτρων (930,04 πόδια), καταρρίπτοντας το προηγούμενο ρεκόρ που είχε τεθεί από άτομο με ικανό σώμα.

Και, παράλληλα με τα ρεκόρ που έσπασε, ο Stutzman άνοιξε μια εντελώς νέα πτυχή του αθλήματος, δείχνοντας ότι ένας αθλητής που δεν έχει χέρια μπορεί να αγωνιστεί και να διαπρέψει στην παρα-τοξοβολία.

Στα χνάρια του η Σίταλ Ντέβι

Η Ντέβι, η οποία είναι μία από τις προστατευόμενες του, είναι μόλις 17 ετών, αλλά κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο μικτό ομαδικό σύνθετο ανοιχτό αγώνισμα, και έγινε η πρώτη γυναίκα τοξότης χωρίς όπλα που παίρνει μετάλλιο σε Παραολυμπιακούς Αγώνες.

Γεννήθηκε και αυτή με μια σπάνια πάθηση που σήμαινε ότι τα χέρια της δεν αναπτύχθηκαν πλήρως, και άρχισε να ασχολείται με την τοξοβολία σε μια εκδήλωση για νέους που διοργάνωσε ο ινδικός στρατός το 2021. Η αθλητικότητά της εντυπωσίασε τους προπονητές εκεί και, στην αρχή, προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν προσθετικά για να της επιτρέψουν να κρατάει τόξο. Όταν αυτό δεν λειτούργησε, έπεσαν πάνω στον Stutzman, τον «Τοξότη χωρίς χέρια» που είχε πάρει μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2012.

Αντιγράφοντάς τον, η Ντέβι ανέβηκε στο άθλημα, κερδίζοντας ένα ασημένιο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα το 2023 και ένα χρυσό μετάλλιο στους Ασιατικούς Παρααγώνες την ίδια χρονιά.

«Η τοξοβολία είναι τα πάντα για μένα», δήλωσε η Devi μετά την κατάκτηση του χάλκινου παραολυμπιακού μεταλλίου της.
«Από τη στιγμή που άρχισα να ασχολούμαι με την τοξοβολία, η ζωή μου άλλαξε. Αν δεν έκανα τοξοβολία, δεν θα ήμουν εδώ. Μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, έχω πετύχει τόσα πολλά».

Τα βίντεο με τις απίστευτες επιδόσεις της στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού έχουν γίνει viral, καθιστώντας την μια από τις καθοριστικές εικόνες αυτών των Αγώνων.
Ο Stutzman έχει ήδη δηλώσει ότι αυτοί οι Παραολυμπιακοί Αγώνες θα είναι οι τελευταίοι του. Το να πυροβολεί με το πόδι του για τόσο πολύ καιρό έχει επιβαρύνει, δημιουργώντας «προβλήματα στο ισχίο», όπως είπε, και «μετά από 13,5 χρόνια περίπου που πυροβολούσα κάθε μέρα, οι γοφοί μου είναι αυτό που οι γιατροί λένε ότι “φθείρονται”».

Αλλά αφήνει πίσω του ένα άθλημα που άλλαξε, ένα άθλημα που ενσαρκώνει μεγάλο μέρος του πνεύματος των Παραολυμπιακών Αγώνων και έχει ανοίξει νέες ευκαιρίες για την επόμενη γενιά τοξοβόλων.

Πηγή: CNN
Επιμέλεια-μετάφραση: Σπύρος Αμπελάκης