Η Έμα Ματσένγκα δεν είναι μια συνηθισμένη 92χρονη. Η Ιταλίδα είναι μια ελίτ σπρίντερ που έχει σπάσει πολλά παγκόσμια ρεκόρ στον στίβο. Η Ματσένγκα, που γεννήθηκε το 1933, έγινε πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο το 2024, όταν έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 200 μέτρα σε κλειστό στίβο στην ηλικιακή κατηγορία άνω των 90 ετών, τερματίζοντας τον αγώνα σε 54,47 δευτερόλεπτα. Συνεχίζει να αγωνίζεται, τόσο για να σπάσει ρεκόρ όσο και για να απολαύσει τη συγκίνηση του τρεξίματος.
«Απλά μου αρέσει ο ανταγωνισμός. Και ακόμα και τώρα, ίσως λίγο λιγότερο από ό,τι στο παρελθόν, εξακολουθώ να νιώθω ένταση πριν από κάθε αγώνα», δήλωσε στο CNN Sports, προσθέτοντας ότι τον Ιούνιο έσπασε το προσωπικό της ρεκόρ στα 200 μέτρα με χρόνο 50,34 δευτερόλεπτα.
Πολλοί άνθρωποι ήθελαν να μάθουν τα μυστικά της επιτυχίας της και πώς κάποιος στην ηλικία της κατάφερε να παραμείνει σε φόρμα και να συνεχίσει να προπονείται σε τόσο υψηλό επίπεδο. Η Ματσένγκα είπε ότι δεν περνάει μέρα χωρίς να κάνει κάποια σωματική δραστηριότητα – αλλά αυτό δεν ήταν κάτι που έκανε σε όλη της τη ζωή, παρά την πρώιμη αγάπη της για τον αθλητισμό.
«Πάντα μου άρεσε να ασχολούμαι με τον αθλητισμό. Όταν ήμουν στο γυμνάσιο, σε ηλικία 14 ή 15 ετών, έπαιζα μπάσκετ. Στη συνέχεια, πήγα στο πανεπιστήμιο και ο πρύτανης οργάνωσε μια ομάδα γυναικών αθλητριών, οπότε αγωνίστηκα για το Πανεπιστήμιο της Πάδοβας για επτά ή οκτώ χρόνια», είπε η Ματσένγκα.
«Ήμουν πολύ καλή, αλλά σίγουρα ήμουν πιο κατάλληλη για ατομικά αθλήματα, οπότε συνέχισα. Αποφοίτησα ενώ συνέχιζα να αγωνίζομαι. Αλλά μετά, το 1963, παντρεύτηκα και για 25 χρόνια είχα το σχολείο και την οικογένεια, οπότε δεν έκανα τίποτα.
Πήγαινα στο βουνό, έκανα πεζοπορία, σκι, αλλά εγκατέλειψα τα αγωνιστικά αθλήματα και ξανάρχισα το 1986, σε ηλικία 53 ετών.
Από το 1986, ξανάρχισα την προπόνηση. Τότε είχα και προπονητή και προπονούμουν πάντα τρεις φορές την εβδομάδα – αρχικά για δύο ώρες, τώρα για μία ώρα την ημέρα».
Η Έμμα είναι η απόδειξη ότι ποτέ δεν είναι αργά για να ξεκινήσεις ξανά. Το διαμέρισμά της, όπου ζει μόνη της στα περίχωρα της ιστορικής πόλης της Πάδοβας, είναι γεμάτο με εκατοντάδες μετάλλια και τρόπαια που έχει συλλέξει αγωνιζόμενη σε όλο τον κόσμο τα τελευταία 40 περίπου χρόνια.
Ένα από τα αγαπημένα της βρίσκεται στον τοίχο της – ένα μετάλλιο από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλασικού Αθλητισμού στην κατηγορία W75 400 μέτρων από τις Ηνωμένες Πολιτείες: «Ήταν το πρώτο, ο πρώτος παγκόσμιος τίτλος στο Σακραμέντο το 2011».
Για να επιτύχει μια τέτοια επιτυχία, η Ματσένγκα ακολουθεί μια ισορροπημένη διατροφή χωρίς συγκεκριμένους αυστηρούς περιορισμούς, απολαμβάνοντας μικρές μερίδες και ένα ποτήρι κόκκινο κρασί κάθε βράδυ.
«Ξυπνάω στις πέντε το πρωί. Τρώω πρωινό, συνήθως ένα σάντουιτς με ζαμπόν ή σαλάμι, και μετά κάνω διάφορα πράγματα», λέει.
«Βγαίνω έξω, πηγαίνω για βόλτα, κάνω ψώνια, καθαρίζω το σπίτι. Μετά τρώω συνήθως ένα σνακ, λίγο φρούτο και μερικά μπισκότα.
Στις 12, φυσικά, τρώω μεσημεριανό, μακαρόνια – 30 ή 40 γραμμάρια – και κρέας ή ψάρι και λαχανικά. Το απόγευμα διαβάζω. Πάω σινεμά, γιατί έχω ένα πολυκινηματογράφο 200 μέτρα μακριά, οπότε είναι πολύ βολικό. Ή μπορεί να πάρω το τραμ για το κέντρο της πόλης.
Το βράδυ, τρώω μερικά λαχανικά και μετά κάθομαι μπροστά στην τηλεόραση και, τις περισσότερες φορές, αποκοιμιέμαι».
Βιολογικό φαινόμενο
Αφού διάβασε για τα κατορθώματα της ενενηντάχρονης, η Σιμόν Πορτσέλι, Ιταλίδα καθηγητήτρια ανθρώπινης φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Παβία (που βρίσκεται περίπου 30 χιλιόμετρα νότια του Μιλάνου), επικοινώνησε με την Ματσένγκα για να συμμετάσχει σε μια μελέτη που ονομάζεται TRAJECTORAGE Project.
Το ερευνητικό πρόγραμμα με έδρα την Ιταλία – με έδρα το Πανεπιστήμιο της Παβία και με ερευνητές από το Politecnico di Milano, το Πανεπιστήμιο της Πάδοβας και το Politecnico di Torino, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν και το Universidad de Castilla-La Mancha στο Τολέδο της Ισπανίας – έχει ως στόχο να διερευνήσει τους φυσιολογικούς μηχανισμούς που υποκρύπτουν την επιδείνωση της νευρομυϊκής λειτουργίας με την ηλικία, μέσω μακροχρόνιας παρακολούθησης (κάθε έξι έως 12 μήνες) υγιών ατόμων άνω των 60 ετών.
Ο στόχος είναι να βελτιώσουμε τις γνώσεις μας σχετικά με τη σχέση μεταξύ του νευρικού συστήματος και των σκελετικών μυών, ενώ παράλληλα να κατανοήσουμε τον προστατευτικό ρόλο της σωματικής άσκησης.
«Καθώς γερνάμε, γινόμαστε πιο αργοί, δεν είμαστε τόσο γρήγοροι όσο παλιά. Δεν πηδάμε τόσο ψηλά, για παράδειγμα, δεν κινούμαστε αρκετά και μερικές φορές δεν (κινούμαστε) τόσο (πολύ) σωματικά, σωστά; Αυτό, όπως γνωρίζετε, μας οδηγεί σε μια μικρή παρακμή καθώς γερνάμε», δήλωσε ο Μαρτίνο Φράνκι, ένας από τους ερευνητές του Πανεπιστημίου της Πάντοβα, στο CNN Sports.
«Αυτό που θέλουμε να κατανοήσουμε με αυτή τη μελέτη είναι: υπάρχει ένα σημείο στη ζωή μας όπου τα πράγματα αρχίζουν να πηγαίνουν προς τα κάτω;»
Πηγή: CNN
Επιμέλεια-μετάφραση: Σπύρος Αμπελάκης
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος
