Σαν σήμερα πριν από 74 χρόνια ιδρύεται η EBU

Τι κοινό έχουν οι ABBA, οι ειδήσεις, ο αθλητισμός, η μουσική, το θέατρο, το ψηφιακό ραδιόφωνο και η τηλεόραση; Είναι όλα μέρος της μακράς ιστορίας της EBU.

Στο πέρασμα των χρόνων, εκατοντάδες αφοσιωμένοι δημιουργοί προγραμμάτων, μηχανικοί, δικηγόροι και άλλοι, καθώς και δεκάδες εξειδικευμένες κοινότητες μελών και προσωπικού, εργάστηκαν για να βοηθήσουν να γίνουν τα δημόσια μέσα ενημέρωσης αυτό που είναι σήμερα – και αυτό που θα είναι στο μέλλον.

Η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU) είναι μια συμμαχία οργανισμών μέσων μαζικής ενημέρωσης δημόσιας υπηρεσίας των οποίων οι χώρες βρίσκονται εντός της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Περιοχής ή που είναι μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Αποτελείται από 112 οργανισμούς-μέλη από 56 χώρες και 31 συνδεδεμένα μέλη από την Ασία, την Αφρική, την Αυστραλία και την Αμερική. Η European Broadcasting Union (EBU) ιδρύθηκε στις 12 Φεβρουαρίου του 1950 και έχει τη διοικητική της έδρα στη Γενεύη. Κατέχει και διαχειρίζεται τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών Eurovision και Euroradio στα οποία διανέμονται ζωντανά στα μέλη της σημαντικές τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές.

Η προκάτοχος της IBU

Η ιστορία ξεκινά τα χρόνια πριν από τη σύσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ραδιοτηλεοπτικών Μεταδόσεων (EBU) το 1950. Το 1925, με γνώμονα τη γέννηση των ραδιοφωνικών εκπομπών σε όλη την Ευρώπη, ο προκάτοχος της EBU, η Διεθνής Ένωση Ραδιοτηλεοπτικών Μεταδόσεων (IBU) ιδρύθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας.  

Πολλοί υποστήριξαν τη δημιουργία της IBU, αλλά ανάμεσά τους ήταν ο Τζον Ρέιθ, ο πρώτος Διευθύνων Σύμβουλος του BBC στο Ηνωμένο Βασίλειο. Είχε ένα απλό και διαχρονικό όραμα για τους σκοπούς των μέσων μαζικής ενημέρωσης που αντηχούν στο πέρασμα των αιώνων – το καθήκον τους είναι να «εκπαιδεύουν, να ενημερώνουν και να ψυχαγωγούν».    

Ο Ρέιθ έβαλε τους καλύτερους από το προσωπικό του στην IBU και τις επιτροπές της. Μεταξύ αυτών ήταν ο Γενικός Γραμματέας της IBU, Άρθουρ Μπάροους, ο οποίος ήταν επίσης ο πρώτος Διευθυντής Προγραμμάτων του BBC στο Ηνωμένο Βασίλειο. 

Εκτός από τη διασφάλιση ότι τα μέλη τους είχαν τις συχνότητες ραδιοκυμάτων που χρειάζονταν, αυτός και οι συνάδελφοί του προσπάθησαν για τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια να προωθήσουν την ιδέα ότι η IBU και οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ανθρώπους διαφορετικών εθνών να καταλάβουν ο ένας τον άλλον και έτσι να δημιουργήσουν ειρήνη, μεταφέροντας περιεχόμενο προγράμματος, ιδέες και μεθόδους, που δημιουργούνται σε μια χώρα, σε άλλες. 

Ο Μπάροους έφυγε από την IBU το 1941 απογοητευμένος που ο ερχομός του πολέμου δεν άφησε το όνειρό του να γίνει πράξη, αλλά το όραμά του θα πραγματοποιούνταν στην EBU που επρόκειτο να δημιουργηθεί σύντομα. 

Η γέννηση της EBU και της Eurovision

Στα ταραχώδη χρόνια που ακολούθησαν, ο Παγκόσμιος Πόλεμος και μετά ο Ψυχρός Πόλεμος, εμπόδισαν την πρόοδο στη διεθνή συνεργασία. Όμως, μέχρι το 1950 οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς από τη Δυτική Ευρώπη συγκεντρώθηκαν σε ένα ξενοδοχείο στην αγγλική παραθαλάσσια πόλη Torquay για να σχηματίσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση Ραδιοτηλεοπτικών Μεταδόσεων (EBU).

Οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς στην Ανατολική Ευρώπη δημιούργησαν το Διεθνές Δίκτυο Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης (OIRT) – έναν οργανισμό που υπήρχε για άλλα 40 χρόνια έως ότου διαλύθηκε το 1992 και τα μέλη του εντάχθηκαν στην EBU για να κάνουν την οικογένεια πλήρη.

Από τα πρώτα χρόνια της EBU, ο Marcel Bezençon (Τμήμα Προγράμματος EBU) μεταξύ άλλων ανέλαβε τη σκυτάλη για τη διάθεση περιεχομένου προγράμματος από μια χώρα σε ραδιοτηλεοπτικούς φορείς άλλων χωρών. Σύντομα όλα τα μέλη της EBU κατάλαβαν την αξία αυτού του δημιουργήματος και γεννήθηκε το δίκτυο «Eurovision». (Το ίδιο το όνομα προήλθε από έναν δημοσιογράφο, τον George Campey.)

Η Eurovision ήταν ένα τεχνικό σύστημα διασυνδέσεων περιεχομένου πολυμέσων αρχικά σε όλη την Ευρώπη, αλλά αργότερα συνδέθηκε σταδιακά με τον κόσμο. Επιτρέπει την ανταλλαγή περιεχομένου, την προβολή και την ακρόαση την στιγμή που συμβαίνουν ή την εγγραφή για μελλοντική χρήση. 

Ο γιγαντιαίος ιστός των συνδέσεων της Eurovision έχει αυξηθεί με τη ζήτηση – προσεγγίζοντας και πολλές άλλες χώρες, εκτός από τα μέλη της EBU. Στην πραγματικότητα, το τεχνικό δίκτυο της Eurovision λειτουργεί πλέον ως θυγατρική της EBU – Eurovision Services – για να εξυπηρετεί εταιρείες σε όλο τον κλάδο των μέσων και των εκδηλώσεων.

Η Eurovision στην πράξη

Στην αρχή της δεκαετίας του 1950, όταν δημιουργήθηκε η Eurovision, έπρεπε να χρησιμοποιηθεί σωστά. Αρχικά τρεις τύποι περιεχομένου προγράμματος φάνηκαν σημαντικοί για ανταλλαγή, λόγω του παγκόσμιου ενδιαφέροντος τους. Αυτοί ήταν -και εξακολουθούν να είναι- Ειδήσεις, Μουσική και Αθλητισμός. 

Οι διαδικασίες για την ανταλλαγή ειδησεογραφικού περιεχομένου μεταξύ των μελών θεσπίστηκαν από νωρίς, με το News Exchange που ξεκίνησε το 1961 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. 

Οι ανταλλαγές μουσικής οργανώθηκαν για πρώτη φορά από τον οργανισμό πριν από την EBU, την IBU, και το Music Exchange ξεκίνησε το 1967. Η μουσική ήταν, και είναι, μια παγκόσμια γλώσσα που την απολαμβάνουν σε όλο τον κόσμο. 

Η EBU άρχισε επίσης να αγοράζει συλλογικά τα δικαιώματα για την κάλυψη μεγάλων αθλητικών γεγονότων. Σήμερα φέρνει πάνω από 170 μεγάλα αθλητικά γεγονότα σε εκατοντάδες εκατομμύρια θεατές σε όλη την Ευρώπη και πέρα ​​από αυτήν.

Ιδέες για το περιεχόμενο

Σε μια στιγμή ορόσημο στα μέσα της δεκαετίας του 1950, τα Μέλη της EBU έλαβαν προτάσεις από τα μέλη της, για δύο μορφές προγραμμάτων που φαινόταν πιθανό να απευθύνονται σε όλα τα έθνη.    

Η πρώτη ήταν μια πανευρωπαϊκή εκδοχή του «Φεστιβάλ Τραγουδιού του Σαν Ρέμο». 

Το δεύτερο ήταν μια πανευρωπαϊκή εκδοχή μιας εθνικής τηλεοπτικής εκπομπής, της «Top Town».  Εδώ, μεμονωμένες πόλεις δημιουργούν ομάδες για να παίξουν παιχνίδια με άλλες πόλεις.

Αυτά τα δύο αποδείχθηκαν εκπληκτικά επιτυχημένα στις διεθνείς τους μορφές. Το πρώτο έγινε ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision. Οι ABBA και πολλοί άλλοι έγιναν παγκοσμίως γνωστοί μέσα από τον διαγωνισμό. Στις μέρες μας τη Eurovision παρακολουθούν έως και 200 ​​εκατομμύρια θεατές κάθε χρόνο και είναι η πιο επιτυχημένη ψυχαγωγική παράσταση που έγινε ποτέ. Το δεύτερο έγινε το Jeux Sans Frontieres (στα αγγλικά: It’s a Knockout), το οποίο ενθουσίασε τους θεατές για πολλά χρόνια.

Μύρια άλλα προγράμματα έχουν δημιουργηθεί από τότε με τη συνεργασία των μελών της EBU, όλα αυτά τα χρόνια τόσο για το ραδιόφωνο όσο και για την τηλεόραση.

Η EBU και η τεχνολογία των μέσων ενημέρωσης

Η EBU ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων. Ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν την έγχρωμη τηλεόραση και δούλεψε σε αναλογικά ραδιοφωνικά συστήματα. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον σχεδιασμό του τρόπου με τον οποίο χρησιμοποιούνται τα ραδιοκύματα διεθνώς από την εποχή της IBU. Το έργο της EBU κατέστησε δυνατά τα «σχέδια συχνότητας» τόσο για δορυφορικές όσο και για επίγειες εκπομπές και έχει εκπονήσει πολλές κατευθυντήριες γραμμές και πρότυπα τεχνολογίας παραγωγής.

Υπήρξε μια στιγμή στην τεχνολογία στις αρχές της δεκαετίας του 1980 που ήταν σημείο καμπής για τα μέσα ενημέρωσης. Η EBU δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι εφηύρε την «ψηφιακή τηλεόραση», αλλά, χωρίς την EBU, θα ήταν αποσπασματική. Η EBU, σε συνεργασία με άλλα ραδιοτηλεοπτικά συνδικάτα και το SMPTE, οδήγησε τον κόσμο σε ένα κοινό τεχνικό πρότυπο για την ψηφιακή τηλεόραση το 1982 που ονομάζεται «Σύσταση 601 της ITU». Αυτό είναι το δομικό στοιχείο πάνω στο οποίο στη συνέχεια χτίστηκαν όλα τα συστήματα ψηφιακής τηλεόρασης, από την τηλεόραση τυπικής ευκρίνειας έως τη σημερινή τηλεόραση εξαιρετικά υψηλής ευκρίνειας. 

Η EBU υποστήριξε και ενθάρρυνε την ψηφιακή ραδιοφωνική μετάδοση DAB το 1988. Το ίδιο έκανε το 1993 κατά τη δημιουργία του έργου DVB για να φέρει την ψηφιακή τηλεοπτική μετάδοση στους θεατές. Ως μέτρο της επιτυχίας του, σήμερα το 2020, πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο θεατές σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιούν συστήματα DVB.