Νικόλαος Μπαμπανικολός: Πολυετής προσφορά στο μπάσκετ μέσα και έξω από τα γήπεδα

Εγκυκλοπαίδεια του μπάσκετ είναι ο Νικόλαος Μπαμπανικολός, με τον οποίο είχαμε την τιμή να συνομιλήσουμε. Αγωνίστηκε στον Τρίτωνα και στην ΑΕΚ σε χρόνια που οι σκαπανείς του μπάσκετ έδωσαν σκληρό αγώνα σε ανοιχτά γήπεδα για να μπορέσει το άθλημα να βρει το δρόμο του. Για το βιογραφικό του, νομίζουμε ότι αρκεί να επισυνάψουμε την αναφορά που κάνει ο Σ.Π.Α.Κ.Ε.

Ο Σύλλογος Παλαιμάχων Αθλητών Καλαθοσφαίρισης Ελλάδος «Σ.Π.Α.Κ.Ε» ιδρύθηκε το 2008 από παλαίμαχους αθλητές της Καλαθοσφαίρισης οι περισσότεροι των οποίων έχουν αγωνιστεί με τα χρώματα των Εθνικών Ομάδων και με γνώμονα την συνέχιση της προσφοράς τους προς το άθλημα και την Ελληνική Νεολαία και ανεξάρτητα από συλλογικές προτιμήσεις.
ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ: Μπαμπανικολός Νικόλαος
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 7/2/1934
ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ: Αθήνα
ΥΨΟΣ: 1.86
ΘΕΣΗ: All around
ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙ: “Μπάμπα”, “Αλογάς” και “Βαλεντίνο”
ΟΜΑΔΕΣ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΠΑΙΞΕ: ΑΟ ΤΡΙΤΩΝ (1948-1956), ΑΕΚ (1956-1964)
ΟΜΑΔΕΣ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΗΤΑΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Στη ομάδα Νέων και την ομάδα Γυναικών του Τρίτωνα (1954-1956), στην ομάδα Δοκίμων του Βασιλικού Ναυτικού και της ομάδας του Ναυτικού κατά τη διάρκεια της θητείας του (1956-1959), στην Ομάδα Παλ. Φαλήρου (1965, 1966)
ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΩΣ ΑΘΛΗΤΗΣ: Στην Μικτή Αθηνών (1952 & 1958), 3 Πρωταθλήματα Ελλάδος (1958, 1963, 1964), 2ος στους διασυλλογικούς Γ.Σ. Αμαρουσίου Α.Ε. Νικαίας στα 800 μέτρα με ρεκόρ 1,56 λεπτά (1954), 1ος στο άλμα τριπλούν στους Παν-ναυτικούς Αγώνες με ρεκόρ 13,80 μ. , στους ίδιους αγώνες 3ος στο άλμα απλούν (1957), βράβευση από την ΑΕΚ το 1964 λόγω της αποχώρησής του από την ενεργό δράση, το 1965 από τον Σύνδεσμο Αθλητικών Συντακτών (Βραβείο Ήθους), το 1985 από την ΕΟΚ για την προσφορά του στην Ελληνική Καλαθοσφαίριση και για τον ίδιο λόγω από τον Δήμο Αθηναίων το 1989.
ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΣΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ: 6 συμμετοχές με τη Εθνική Ομάδα Ανδρών (1955-1960), 7 συμμετοχές στην Εθνική Ενόπλων ΣΙΣΜ (1958)
ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ: Πρωταθλητής με την Εθνική Ενόπλων στο βόλεϊ (1957)
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ: 1958-1962: Τούρκικες Αερογραμμές ΤΗΥ
1962-1966: Διευθυντής Πωλήσεων Olympic Cruises
1967-2010: Αντιπρόσωπος ξένων Οίκων Κλωστοϋφαντουργίας
2010-σήμερα: Συνταξιούχος

-Πότε ξεκινήσατε το μπάσκετ;

-Ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ στον Τρίτωνα το 1948, τότε το γήπεδο ήταν στη συμβολή των οδών Τήνου και Γ’ Σεπτεμβρίου, κοντά στην πλατεία Βικτωρίας. Προπονητή είχα τον Πόλυ Πολυτιμίδη που ήταν από τα βασικά ιδρυτικά μέλη του Τρίτωνα το 1942, από μία παρέα που έφυγε από τον Πανελλήνιο. Ο Πολυτιμίδης είχε έρθει από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου σε ηλικία 17 ετών για να πολεμήσει στον ελληνοϊταλικό πόλεμο και μετά έμεινε στην Ελλάδα. Εξασφάλισε το γήπεδο επειδή ο ιδιοκτήτης του οικοπέδου ήταν Αιγυπτιώτης, ενώ την ομάδα αποτελούσαν και Αθηναίοι και Αιγυπτιώτες λόγω της προέλευσης του Πολυτιμίδη.
Το γήπεδο διαμορφώθηκε με προσωπική εργασία και το όνομα της ομάδας προέκυψε λόγω της βύθισης του υποβρυχίου Τρίτων, προς τιμή του.

-Τι σήμαινε ο Τρίτωνας εκείνη την εποχή για το μπάσκετ;

-Εκείνα τα χρόνια ο Τρίτωνας ήταν «το Κολωνάκι» της Αθήνας, γιατί όταν έπαιζε έρχονταν στο γήπεδο, ηθοποιοί, δικηγόροι, βιομήχανοι, κλπ και οι αγώνες γίνονταν συνήθως Κυριακές τη δεκαετία του ’50. Ο Τρίτωνας είχε εξελιχθεί σε στέκι και βέβαια έπαιζε και καλό μπάσκετ, οπότε προσέλκυε κόσμο και γι αυτό το λόγο. Σέντερ φορ το 1946 είχαμε τον Παπαχελά τον πατέρα του σημερινού δημοσιογράφου.
Οι διαιτητές έρχονταν και σφύριζαν φορώντας γιλέκα και γραβάτες, με κάθε επισημότητα δηλαδή. Γραβάτες φόραγαν και αρκετοί από τους θεατές.

-Ποιες ήταν οι γηπεδικές συνθήκες της εποχής;

Το γήπεδο αρχικά ήταν από χώμα, ενώ μετά μπήκε ένα κράμα τσιμέντου με φελλό στο δάπεδο. Τα ταμπλό ήταν ξύλινα και αργότερα ήρθαν τα πλαστικά. Ο πίνακας αλλαγής του σκορ ήταν με ταμπελάκια που τα άλλαζαν χειροκίνητα δύο παιδιά που είχαμε εκεί για να κάνουν αυτή τη δουλειά. Μιλάμε πάντα για ανοιχτά γήπεδα που οι καιρικές συνθήκες επηρέαζαν άμεσα τους αθλητές. Μετά το γήπεδο όλοι μαζί πηγαίναν σε ταβέρνες ή αλλού, ενώ είχαν γίνει και αρκετοί γάμοι μέσα από τις μπασκετικές παρέες.

-Ήταν συχνό φαινόμενο εκείνα τα χρόνια οι αγώνες με πληρώματα πολεμικών πλοίων των ΗΠΑ. Περιγράψτε μας τις εμπειρίες σας.

-Έρχονταν αμερικάνικα πολεμικά πλοία και κατέβαζαν ομάδες με τις οποίες παίζαμε μπάσκετ. Τότε στη φτωχή Ελλάδα, είχαμε μία – δύο μπάλες μπάσκετ κακής ποιότητας ενώ οι Αμερικάνου είχαν εξελιγμένες. Κάποια στιγμή στον αγώνα κάναμε ηθελημένα ένα άστοχο σουτ για να βγει η μπάλα έξω από το γήπεδο, όπου παραμόνευαν δικοί μας και σουφρώνανε την καλή μπάλα.
Μία φορά είχε έρθει το θωρηκτό Μιζούρι και εκτός από την ομάδα κατέβασε και τη μπάντα του. Μετά το τέλος του αγώνα η μπάντα άρχισε να παίζει και τότε άρχισε να χορεύει όλο το γήπεδο, παίκτες, διαιτητές, θεατές, τι swing, τι bookie woggie, όλο το γήπεδο έγινε ένα μεγάλο πάρτυ.

Οι Αμερικάνοι προπονητές μας έλεγαν, εμείς το ανακαλύψαμε το μπάσκετ, αλλά για εσάς είναι φτιαγμένο. Να φανταστείτε ότι ερχόταν η μεγάλη των πλάβι σχολή και έχανε από εμάς.

-Ο Τρίτωνας διοργάνωνε το κύπελλο Μαντέλου με συμμετοχή πολλών ομάδων. Πως προέκυψε αυτή η διοργάνωση;

-Αρχικά να πως έγινε το κύπελλο Μαντέλου. Ο Θανάσης Μαντέλος παντρεύτηκε μία Γερμανίδα που είχε έναν αδελφό, που αν και Γερμανός στην κατοχή εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ. Αυτός το 1944 έδωσε την πληροφορία ότι ο γιός του Θανάση (γιατρός, ο οποίος ήταν αριστερός), ο Σταύρος (που ήταν δεξιός και έπαιζε μπάσκετ στον Τρίτωνα) είχε μπει στο στόχαστρο για να τον σκοτώσουν. Έτσι τον έκρυψαν στο ιατρείο του Θανάση, αλλά έκαναν το λάθος να στέλνουν κάθε μέρα την υπηρέτρια με φαγητό, την οποία παρακολούθησαν, εντόπισαν την κρυψώνα και έτσι ο Σταύρος αλλά και ο αδελφός του Νίκος έχασαν τις ζωές τους στη διάρκεια της εμφυλιακής περιόδου.
Προς τιμήν του Σταύρου που έπαιζε μπάσκετ, ονομάστηκε έτσι η διοργάνωση «Κύπελλο Μαντέλου».

-Πως αποχώρησε αυτή η φουρνιά από τον Τρίτωνα;

-Το 1955 μας ήθελε ο Παναθηναϊκός και τελικά ο Απόστολος Νικολαΐδης δεν κατάφερε να περάσει την έγκριση των μεταγραφών. Τότε για να πας σε άλλο σωματείο έπρεπε να είσαι ανενεργός για 14 μήνες. Ο Μουρούζης είπε να γυρίσουμε πίσω και τελικά ο βιομήχανος Λαναράς που ήταν φίλαθλος τον πήρε στο εργοστάσιο και έβαλε τον Μουρούζη στο βαφείο, όπου δεν έβλεπε τίποτα και ανέπνεε και τα παράγωγά του. Έτσι αποφάσισε να φύγει για την Ιταλία.
Μας είχε φωνάξει ο Τάκης Λαμπρόπουλος στο γραφείο του στον Παναθηναϊκό και ήταν η εποχή που μόλις είχαν βγει τα χιλιάρικα. Έβγαλε πολλά τα άπλωσε στο γραφείο και μας είπε πάρτε όσα θέλετε. Δεν τα πήραμε, τότε με 250.000 έπαιρνες τρείς πολυκατοικίες.

Το 1956 η μεγάλη φουρνιά του Τρίτωνα έφυγε. Αρχικά με ψηφοφορία εντός του σωματείου αποφασίστηκε να μην συνεχίσει σαν προπονητής ο Πολυτιμίδης. Φύγαμε εγώ για την ΑΕΚ, όπως και ο Παπαθανασίου και ο Μουρούζης για τη Μπολώνια, αλλά και ο Ζάννος στον ΠΑΟ και ο Σιδηρόπουλος πήγε στον Πειραιά. Έτσι τελείωσε η συγκεκριμένη μεγάλη φουρνιά του Τρίτωνα.

-Ποια ήταν η πορεία σας μετά τον Τρίτωνα;

-Έπαιξα οκτώ χρόνια στον Τρίτωνα και άλλα οκτώ στην ΑΕΚ με την οποία πήρα τρία πρωταθλήματα το 1958, 1963,1964. Συμπαίκτες μου το 1964 ήταν η φουρνιά που το 1968 κέρδισε τη Σλάβια και πήρε το ευρωπαϊκό τρόπαιο. Μετά την ΑΕΚ σταμάτησα το μπάσκετ. Η ΑΕΚ τότε μου βρήκε θέση εργασίας στο γραφείο της τουρκικής αεροπορικής εταιρείας στη χώρα μας.
Είμαι επίτιμος πρόεδρος του ΣΠΑΚΕ (σύλλογος παλαιμάχων καλαθοσφαιριστών Ελλάδας), έχω ιδρύσει το μουσείο του και είμαι και πρόεδρος των παλαιμάχων της ΑΕΚ.

-Ποιες αλλαγές βλέπετε στο μπάσκετ της εποχής σας και στη σημερινή περιοδο;

-Σήμερα το μπάσκετ είναι πιο δυναμικό και πιο αθλητικό. Νομίζω ότι καλώς έγινε πιο δυναμικό, στην εποχή μου θυμάμαι να παίζω με αντίπαλο το Γιάννη Ιωαννίδη, να με χτυπάει λίγο στα χέρια και εγώ να διαμαρτύρομαι, σήμερα τέτοια δεν τα σφυράνε καν.
Όμως σήμερα δεν βγάζουμε πολλούς Έλληνες παίκτες, δεν γίνεται μια συστηματική και πανελλαδική δουλειά εντοπισμού και ανάδειξης ταλέντων.

Συνέντευξη: Νάσος Μπράτσος

Σχετικά θέματα

Τρίτων: Ιδρύεται στον απόηχο του κατοχικού λιμού το 1942 – Συνεχής προσφορά στον αθλητισμό

1947: Τζάμπολ στη μεταπολεμική Ελλάδα – Τουρνουά του Τρίτωνα

Όταν ο Πολιτισμός και ο Αθλητισμός είναι συμπαίκτες 

Προσφυγικό: Ο Τρίτωνας της αλληλεγγύης στα Σεπόλια της κοινωνικής προσφοράς

Από τα αλώνια στα σαλόνια, αλλά και αντιστρόφως…

“Αναβιώνει” ένας “κατοχικός” αγώνας στο μπάσκετ

Ένας έφηβος 80 ετών – Α.Ο. Τρίτων 1942