Η καλλιτέχνις – ορόσημο του παρισινού πνεύματος ήλθε στον κόσμο σαν σήμερα, πριν από 106 χρόνια.
Του Γιάννη Νικηφοράκη
Ο βίος της, ταραχώδης από την πρώτη ημέρα· καθώς, είδε το πρώτο φως στα σκαλιά της οικογενειακής εστίας στη Μπελβίλ –προάστιο του Παρισιού– φθάνοντας αργότερα στο νοσοκομείο «Τενόν», σύμφωνα με προσωπική της μαρτυρία.
Οι γονείς της μικρής Εντίθ Ζιοβάνα Γκασιόν (πραγματικό όνομα), Λουί Αλφόνς & Ανιτά Μεγιάρ, αποτέλεσαν τα πρώτα ερεθίσματά της στον χώρο του θεάματος. Ο πατέρας της, ακροβάτης του δρόμου στο επάγγελμα· η μητέρα της, λυρική τραγουδίστρια.
Μετά την εγκατάλειψή της από τη Μεγιάρ, βρίσκει καταφύγιο στη μητρική γιαγιά της. Δύο χρόνια αργότερα, μετακομίζει στο Μπερναί και την έτερη γιαγιά, η οποία ήταν ιδιοκτήτρια ενός οίκου ανοχής.
Το 1919 πάσχει από κερατίτιδα, με αποτέλεσμα να χάσει την όρασή της για τέσσερα ολόκληρα χρόνια· έπειτα, το πρόβλημα υποχώρησε δίχως θεραπευτική αγωγή ή ιατρική περίθαλψη.
Ακολουθούν προγράμματα τσίρκου, στο πλάι του πατέρα της, επιχειρώντας παράλληλα τα πρώτα της –δειλά– βήματα στο τραγούδι.
Το αστέρι ήταν έτοιμο να λάμψει
Φώτισε το ξεχωριστό της μονοπάτι, από τα 15· αναγνωρίζοντας, πλέον, το σπουδαίο χάρισμά της ανοίγει δρόμο για τα μεγάλα σαλόνια του Παρισιού.
Στα 17, γνωρίζει τον Λουί Ντυπόν και ο έρωτας φέρνει τη γέννηση της κόρης τους, Μαρσέλ, την 11η Φεβρουαρίου 1933. Σύντομη η ζωή του βρέφους, καθώς «αφήνει» την τελευταία του πνοή μόλις δύο χρόνια μετά, νικημένο από τη μηνιγγίτιδα.
Οι ερμηνείες της συγκλονίζουν τον κόσμο των παρισινών καμπαρέ, με τον Λουί Λεπλέ –κορυφαία προσωπικότητα του κοσμικού κύκλου– να υπογράφει συμβόλαιο μαζί της για εμφανίσεις στους κομψότερους χώρους των Ηλυσίων Πεδίων και να τη βαφτίζει «μικρό σπουργίτι».
Ο «νονός» της δολοφονείται από τη μαφία, με την Πιάφ να χαρακτηρίζεται ως «ύποπτο πρόσωπο» από τις Αρχές· αποχωρεί για την επαρχία, ενώ απαλλάσσεται από κάθε κατηγορία.
Κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πραγματοποιεί συναυλίες για Γάλλους αιχμαλώτους και συμβάλλει στην απόδραση άλλων. Η Εντίθ Πιάφ μετατρέπεται σε φυσιογνωμία διεθνούς ακτινοβολίας, καθώς αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο για πρώτη φορά σε –άκρως επιτυχημένη– ταινία και το 1945 δημιουργεί το εμβληματικό La Vie En Rose.
Έπειτα, συναντά τον Υβ Μοντάν και ούσα εντυπωσιασμένη, αναλαμβάνει συμβουλευτικό ρόλο στην καριέρα του.
Το επόμενο έτος, ταξιδεύει στην Αθήνα και ερωτεύεται τον 25άχρονο –τότε– Δημήτρη Χορν, ωστόσο η αγάπη δεν έχει ανταπόκριση.
Συνάπτει σχέση με τον «θρυλικό» πυγμάχο Μαρσέλ Σερντάν, ο οποίος σκοτώνεται σε αεροπορικό δυστύχημα, «βυθίζοντας» την Πιάφ ξανά σε κατάθλιψη.
Το 1951 καταβάλλεται σωματικά εξαιτίας της εμπλοκής σε δύο τροχαία ατυχήματα, με τις συνέπειες να είναι ολέθριες για την υγεία της· ο εθισμός στη μορφίνη και η μίξη με αλκοόλ επιβαρύνουν την κατάστασή της, αλλά ο γάμος με τον Ζακ Πιλ τής προσδίδει αέρα ανανέωσης, επιστρέφοντας –προσωρινά– στις ηχογραφήσεις και τη σκηνή.
Έπειτα από τον χωρισμό της με τον Πιλ το 1957, συναναστρέφεται τόσο με τον Ζωρζ Μουστακί δημιουργώντας νέες διαχρονικές επιτυχίες, όσο και με τον Έλληνα κομμωτή/τραγουδιστή Θεοφάνη Λαμπούκα (πασίγνωστος με το προσωνύμιο Theo Sagapo), ο οποίος ήταν ο τελευταίος σύντροφος της Πιάφ.
Επόμενος σταθμός, η συγκλονιστική εκτέλεση του Non, Je Ne Regrette Rien («Όχι, δεν μετανιώνω για τίποτα») του Σαρλ Ντυμόν γράφοντας ιστορία.
Ακόμη μία «μαγική» στιγμή, όταν η Εντίθ Πιάφ ερμηνεύει στα γαλλικά τη σύνθεση του Μίκη Θεοδωράκη «Όμορφη Πόλη», σε μία ιστορική συνεργασία.
Η κορυφαία Γαλλίδα ερμηνεύτρια «έσβησε» την ίδια μέρα με τον φίλο της Ζαν Κοκτώ τη 10η Οκτωβρίου 1963, μόλις στα 48 της χρόνια, στο Πλασκασιέ, κοντά στο Γκρας από κίρρωση.
Ο σύζυγός της μετέφερε την ίδια ημέρα του θανάτου τη σορό στη «δική της πόλη», το Παρίσι.
Ο τάφος της βρίσκεται στο παρισινό Κοιμητήριο Περ Λασαίζ.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος