Οι Εκδόσεις Vakxikon.gr σας προτείνουν για τα Χριστούγεννα

Μυθιστορήματα, ένα ελληνικό κι ένα μεταφρασμένο, ποίηση, ένα αφιέρωμα στον κινηματογραφιστή Ταρκόφσκι αλλά και η τελευταία συνέντευξη του Τζον Λένον αποτελούν τις χριστουγεννιάτικες προτάσεις των Εκδόσεων Vakxikon.gr.

ΤΖΟΝ ΛΕΝΟΝ & ΓΙΟΚΟ ΟΝΟ: Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

«Άμα το καλοεξετάσεις, απ’ ό,τι φαίνεται θα πατήσω τα 40 και η ζωή αρχίζει στα 40 -έτσι υπόσχονται. Κι εγώ το πιστεύω. Νιώθω υπέροχα και δε βλέπω την ώρα. Είναι να πούμε σα να πατάς τα 21, σαν: «Πω πω, τι θα γίνει μετά άραγε;». Μόνο που τούτη τη φορά είμαστε μαζί», ανέφερε ο Τζον Λένον στον δημοσιογράφο Ντέιβιντ Σεφ λίγους μήνες πριν την τραγική δολοφονία του.

Η τελευταία συνέντευξη του διάσημου «Σκαθαριού» δόθηκε στο περιοδικό Playboy, λίγο πριν δολοφονηθεί από έναν θαυμαστή του στις 8 Δεκεμβρίου 1980 στη Νέα Υόρκη. Στο πλάι του η Γιόκο Όνο, σε μία συζήτηση-ποταμό όπου αποκαλύπτονται πολλά και σημαντικά «ταμπού»: η γένεση και η διάλυση των Μπιτλς, ο γάμος του Λένον με την Όνο, οι σχέσεις του εκείνη την εποχή με τα άλλα μέλη του συγκροτήματος, η προσωπική διαδρομή του και οι υπαρξιακές του αναζητήσεις, αλλά και για τους φαν του συγκροτήματος οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από τα σημαντικότερα τραγούδια των Μπιτλς.

Όπως σημειώνει ο δημοσιογράφος στον επίλογο της αμερικανικής έκδοσης της συνέντευξης: «Μίλησα μαζί του στο τηλέφωνο, μια ακόμη φορά μετά τη συνέντευξη. Τον κάλεσα στο σπίτι του, αν και ήξερα ότι ποτέ δεν απαντούσε ο ίδιος ούτε έβγαινε στο τηλέφωνο. Σε εκείνο το τηλεφώνημά μου όμως ο ψίθυρός του τον πρόδωσε. “Είσαι έξυπνος”, μου είπε».

»Μετά τις συνηθισμένες ερωτήσεις, ο Τζον μού θύμισε ότι πρέπει να συναντηθούμε τον Δεκέμβριο για να γράψω για το περιοδικό όσα τραγούδια δεν πρόλαβα κατά τη συνέντευξή μας. Ευχηθήκαμε ο ένας στον άλλον τα καλύτερα, μου είπε ότι ανυπομονεί να με ξανασυναντήσει κι εγώ τον ευχαρίστησα. Στις 7 Δεκεμβρίου, με κάλεσε η Γιόκο για να μου πει ότι ήταν πολύ ευχαριστημένη από τη συνέντευξή μας, το ίδιο και ο Τζον. Είχαμε αγγίξει τα standards που είχαν θέσει για το αποτέλεσμα. Μια μέρα μετά, στις 8 Δεκεμβρίου, ο Λένον “έφυγε”».

ΕΝΑ ΣΚΟΥΝΤΗΜΑ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ

Η ζωή μιας νέας γυναίκας στην Αθήνα του σήμερα. Η αναζήτηση του έρωτα, η οικονομική κρίση και οι ανασφάλειες.

Η αιώνια αγωνία μιας επίδοξου συγγραφέα. Τρεις ιστορίες μπροστά της, έτοιμες να αποτυπωθούν και  εκείνη να αναρωτιέται, «και τώρα τι γράφουν;».

Μια συνάντηση σε ένα μπαρ δίνει τη λύση σε όλα, μα σε όλα… και την κάνει να πει ότι, μήπως τελικά, όλα είναι καρμικά και συμπαντικά συνάμα;

Το μυθιστόρημα της Ελπίδας Στρατηγάκη Ένα σκούντημα χρειαζόταν, αποτελεί μια τρυφερή ματιά για τις σύγχρονες ανθρώπινες σχέσεις που το μόνο που χρειάζονται είναι… ένα σκούντημα.

ΟΙ ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΜΙΔΑ

Τιμώντας την επέτειο των 100 χρόνων από τον θάνατο του φημισμένου Αμερικανού συγγραφέα των αγαπημένων έργων O Ασπροδόντης και Το Κάλεσμα της Άγριας Φύσης Τζακ Λόντον, παρουσιάζονται στα ελληνικά Οι Ευνοούμενοι του Μίδα, σε νέα μετάφραση του Δημήτρη Δημόπουλου.

Μία συγκλονιστική ιστορία βίας στο αποκορύφωμα της βιομηχανικής και κοινωνικής αδικίας. Σε έναν κόσμο κυριαρχίας του πιο ισχυρού, κάποιοι παρακάμπτουν καθετί ηθικό ή νόμιμο. Τα δημιουργήματα μίας διαβρωμένης κοινωνικής πυραμίδας πιστεύουν μόνο στο φυσικό νόμο της εξόντωσης του αντίπαλου. Ποιος είναι όμως ο ικανότερος να επιβιώσει; Οι άλλοι ή εκείνοι; Ποιος θα επικρατήσει; Οι Ευνοούμενοι του Μίδα σκοτώνουν αθώο κόσμο, χωρίς οίκτο ή ενοχή, και στρέφονται ενάντια στην κοινωνία που τους δημιούργησε θέτοντας ως βασικό ερώτημα: «Στο παρόν κοινωνικό περιβάλλον ποιος από εμάς θα επιβιώσει;».

Σ’ αυτό το σκοτεινό και ταραγμένο σύμπαν όλοι και όλα δοκιμάζουν τα όριά τους. Η αντίδραση κατά της άδικης συσσώρευσης του κεφαλαίου, από όραμα γίνεται εφιάλτης. Η αναδιανομή του πλούτου δεν γίνεται υπέρ του συνόλου αλλά προς όφελος εκείνων που πέταξαν το γάντι στους κεφαλαιούχους. Μια νέα συνθήκη δημιουργείται, την οποία οι ήρωες ούτε θα μπορούσαν να είχαν προβλέψει, ούτε μπορούν να αγνοήσουν, ούτε θα μπορέσουν να παρακάμψουν.

ΑΝΤΡΕΪ ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ: ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΠΟΧΕΣ

Εικόνες και κομμάτια εικόνων, θραύσματα αστρικών ονείρων που εκρήγνυνται αενάως σ’ ένα μακρινό στερέωμα, χρωματιστές υπόνοιες και μαυρόασπρες βεβαιότητες οι επτά ταινίες του Αντρέι Ταρκόφσκι, απόμειναν στον κόσμο μας υπομνήματα δια του κινηματογράφου ενός άλλου κόσμου. Και σαν ο ποιητής τους έφυγε για ’κείνους τους κόσμους, πάνε τριάντα χρόνια τώρα, ολοένα και φτάνει ο καιρός που τον θυμόμαστε.

Η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου, σωματείο του κινηματογράφου πνευματικό πρωτίστως, σε συνεργασία με τις εκδόσεις Vakxikon.gr, θεώρησε χρέος της να αφιερώσει λίγες σελίδες στη μνήμη του σκηνοθέτη–ποιητή.

Σ’ αυτό, λοιπόν, το ολιγοσέλιδο θυμητάρι έχουν θησαυριστεί παλιότερα και τωρινά μας κείμενα, με του καθενός τον ξεχωριστό της αγάπης τρόπο. Άκαυτη φωτιά, πατρική γη, πλημμύρα χάρης και αέρινο χάδι οι ταινίες του θα ξεκουράζουν θεατές σ’ όσες γενιές ακόμα μπαίνουν στη σκοτεινή αίθουσα για να ονειρευτούν καθ’ ύπαρ, ξυπνητοί. Αιωνία σου η μνήμη, Ανδρέα Αρσένιεβιτς θείε!

Αρχισυνταξία: Κωνσταντίνος Μπλάθρας, Νέστορας Πουλάκος, Ανδρέας Τύρος

Γράφουν οι: Ανδρέας Τύρος, Μαρσέλ Μαρτέν, Γιέρζι Ιλγκ-Λέοναρντ Νόιγκερ, Ρόμπυ Εκσιέλ, Νίνος Φένεκ Μικελίδης, Θόδωρος Σούμας, Κωνσταντίνος Μπλάθρας, Τάσος Γουδέλης, Αχιλλέας Κυριακίδης.

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

Είναι πολύ σημαντικό που μεταφράζεται και εκδίδεται για πρώτη φορά στα ελληνικά ένας τόσο αξιόλογος ποιητής, όσο ο Τουρκοκύπριος Τανέρ Μπαϊμπάρς. Είναι σημαντικό για δύο λόγους· αφενός γιατί αυτό το ανθολόγιο ποιημάτων αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της δουλειάς του ποιητή και αφετέρου, η κυκλοφορία της παρούσας έκδοσης είναι μια ολοκληρωμένη απόπειρα να έρθει το ελληνικό κοινό σ’ επαφή με την ποίηση ενός Τουρκοκύπριου δημιουργού.

Ο Μπαϊμπάρς είναι ιδιαίτερη περίπτωση· ως προέλευση κουβαλάει την τουρκοκυπριακή του καταγωγή αλλά ως δημιουργός βρίσκεται στο σταυροδρόμι γλωσσών, επιρροών, σημαινόντων και σημαινομένων, κάνοντας ποιητικές επιλογές που αν-οικειώνουν τον αναγνώστη.

Στην παρούσα έκδοση, ανθολογούνται και μεταφράζονται περισσότερα από 130 ποιήματα από το συνολικό έργο του Μπαϊμπάρς.

Αγαπητέ πατέρα, ρωτάς στο γράμμα σου

γιατί τόσο καιρό δεν έγραψα ούτε λέξη.

Σε σένα δεν μπορώ να εξομολογηθώ

περισσότερα απ’ όσα μπορώ ν’ αντέξω.