Ο Σαββόπουλος της Θεσσαλονίκης

Ο Διονύσης Σαββόπουλος έζησε 19 χρόνια στη Θεσσαλονίκη, «τη γενέθλια γη των ονείρων του», η οποία από το βράδυ της Τρίτης θρηνεί την απώλειά του.

Όμως αυτά ήταν τα πιο ουσιαστικά χρόνια για εκείνον, τον αφύπνισαν πνευματικά και γέννησαν τα πρώτα ψήγματα του ποιητικού και μουσικού του έργου. Σφυρηλάτησαν μια σαλονικιώτικη ταυτότητα και ένα ισόβιο δέσιμο με την πόλη καθώς «η πυξίδα του δεν έπαψε ποτέ να δείχνει το Βορρά», όπως συνήθιζε να λέει.

Γεννιέται στη Σαλονίκη τις ταραγμένες μέρες του Δεκεμβρίου 1944, μεγαλώνει στη οδό Ιατρού Ζάννα σε ένα διώροφο σπίτι με κήπο, στην παιδική του παρέα θυμάται ξέγνοιαστα παιχνίδια με τον  Νίκο Παπάζογλου.

Αποφοιτά από το Ε΄ Γυμνάσιο Αρρένων το 1962, εκπληρώνει το όνειρο της οικογένειας με την εισαγωγή του στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ.

Η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη τον συνταράσσει, η πόλη είναι πολύ μικρή για το μεγάλο του όνειρο που είναι η μουσική.

Για κατευόδιο ένα 8στιχο του φίλου του  Ντίνου Χριστιανόπουλου γραμμένο σε μια χαρτοπετσέτα: τι να τα κάνω τα τραγούδια σας ….

Πρωτοπαρουσιάζει τραγούδια του το 1963 που συνιστούν τομή για την ελληνική μουσική, συντροφεύουν τη γενιά του Πολυτεχνείου, του 114, γίνονται το σάουντρακ της ζωής μας τα τελευταία 60 χρόνια.

Η Θεσσαλονίκη τίμησε τον Διονύση Σαββόπουλο. Τον αναγόρευσε Επίτιμο Διδάκτορα του τμήματος Φιλολογίας το 2017. Το 2022 ο ίδιος ο Νιόνιος, παρά την αρρώστια του, ξαναγυρνά στην γενέθλια πόλη για να επιμεληθεί το αφιέρωμα στο έργο του στο Φεστιβάλ Επταπυργίου. Πριν από ένα χρόνο ο Δήμος Θεσσαλονίκης τίμησε τον Διονύση Σαββόπουλο απονέμοντάς του το Αργυρό Μετάλλιο της Πόλης.