Κρυμμένο διαμάντι στα βουνά των Αγράφων η λίμνη Σμοκόβου

Οι πλαγιές των Αγράφων στα όρια των νομών Καρδίτσας και Φθιώτιδας, ήταν μια απάτητη και απομονωμένη περιοχή όπου μεταξύ πολλών ελληνικών φύλων ζούσαν οι  Δόλοπες, όπως μας πληροφορούν ο Όμηρος και ο Θουκυδίδης. Εκεί στις πηγές του ζωντανεύουν οι ομηρικές φιγούρες του βασιλιά Φοίνικα, υποτελούς του Βασιλιά Πηλέα και παιδαγωγού του Αχιλλέα.

Μια ειδυλλιακή περιοχή, αλλά άγονη, δύσκολη και έρημη. Όπως την περιέγραψε στα τέλη του 19^ου αιώνα ο γερμανοεβραίος γεωγράφος Alfred Philippson ήταν μια «εξαιρετικά άγρια και αδιάβατη ορεινή γη, κομμένη από βαθιά φαράγγια και ποτάμια. Η πιο απομακρυσμένη, άγονη και αδιάβατη περιοχή σε όλη την Ελλάδα, επομένως είναι πάντα μια περιοχή ελεύθερη, φιλοπόλεμη, αλλά φτωχή με άξεστες φυλές κτηνοτρόφων». Πολλά άλλαξαν στο ενδιάμεσο διάστημα. Οι θεοί είχαν άλλα σχέδια για αυτήν την γη. Την δεκαετία του ΄80 κατασκευάστηκε ένα φράγμα μήκους περίπου 460 μέτρων και ύψους 104, που κλείνει την έξοδο των υδάτων προς τον ποταμό Σοφαδίτη ή γαϊδουροπνίχτη, γνωστό από την αρχαιότητα ως Ονόχωνο. Εκ του Όνου. Στην άμμο της κοίτης του θάφτηκαν τα υποζύγια μεταφοράς προμηθειών των Μακεδόνων του Φιλίππου, κατά την εκστρατεία του εναντίον των Φαρσάλων.

Το έργο συμπληρώθηκε από μια τεχνητή λίμνη, που εκτείνεται σε 8,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Ο ταμιευτήρας της γέμισε το 2003 και δυο υδροηλεκτρικές μονάδες λειτούργησαν το 2005. Ένα δείγμα 100% καθαρής ενέργειας, που αρδεύει 250.000 στρέμματα γεωργικών εκτάσεων.

Το οδικό δίκτυο περιμετρικά της λίμνης δημιουργεί έναν τουριστικό άξονα, που καλεί για μια επίσκεψη στην Λουτροπηγή, το νεότερο όνομα του Σμοκόβου, πλήν γνωστής από την αρχαιότητα για τις θειούχες ιαματικές πηγές της. Όσοι μαγεύονται από την λίμνη Πλαστήρα, δεν έχουν γνωρίσει την λίμνη Σμοκόβου.