Η κάμερα της ΕΡΤ3 στα σωφρονιστικά καταστήματα της Β. Ελλάδας

Οι φυλακές Διαβατών έγιναν πιο διάσημες από εκείνες του Κορυδαλλού με τον πιο αρνητικό τρόπο, όταν το Netflix συμπεριέλαβε στη σειρά ντοκιμαντέρ με τίτλο «Οι πιο σκληρές φυλακές του κόσμου». Η αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική.

Μπορεί οι πρώην στρατιωτικές φυλακές να είναι ένα παλιό συγκρότημα κτηρίων, όμως είναι καλοδιατηρημένο και σίγουρα δεν θυμίζει φυλακές τριτοκοσμικής χώρας. Αντίθετα, η μέριμνα για την κοινωνική επανένταξη των κρατουμένων είναι υψηλού επιπέδου.

Σύμφωνα με στοιχεία, οι περισσότεροι που έχουν περάσει την πόρτα της εξόδου από τις φυλακές και έχουν παρακολουθήσει κάποια προγράμματα, δεν επιστρέφουν.

Η κοινωνική υπηρεσία των φυλακών είναι εκείνη που έχει την ευθύνη για την ψυχολογική στήριξη, αλλά και τη μόρφωση των κρατουμένων όσων το επιθυμούν. Εντός των φυλακών λειτουργεί το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας που δίνει την δυνατότητα στους κρατούμενους να μορφωθούν.

Όπως λένε κάποιοι κρατούμενοι, οι οποίοι έχουν έξω οικογένειες με μικρά παιδιά, τα συμβουλεύουν να προσέχουν τα μαθήματα στο σχολείο τους, να μην παρατήσουν το σχολείο και να φροντίζουν να μορφωθούν όσο γίνεται περισσότερο.
Κάποιοι κρατούμενοι είναι από κείνους που μπαινοβγαίνουν στις φυλακές. Ωστόσο, όπως λένε οι ίδιοι, η φροντίδα των παιδιών τους που τους περιμένουν έξω είναι αυτή που τους «ξύπνησε». Σκαλοπάτι στην επανένταξη είναι η μόρφωση.

Στις φυλακές Διαβατών κρατούνται περίπου 450 άνδρες και 30 -35 γυναίκες. Ο αριθμός των κρατουμένων που εισέρχονται στο κατάστημα ανά έτος ξεπερνάει τους 3.000.

Το ζητούμενο και οι προσπάθειες όλων αυτών των ανθρώπων που εργάζονται στα προγράμματα είναι να καταφέρουν να μην επιστρέψει κανένας στις φυλακές, κάτι που δεν επιτυγχάνεται πάντα, αφού εξαρτάται αποκλειστικά από τους ίδιους κρατούμενους.

Ρεπορτάζ: Κώστας Μπούρης