«Αυτή η νύχτα μένει»: Ένα ταξίδι στην Ελλάδα των δεκαετιών ’80 και ‘90

Η νέα παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος «Αυτή η νύχτα μένει», σε σκηνοθεσία και θεατρική απόδοση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Αστέριου Πελτέκη, ανεβαίνει το Δεκέμβριο στο Βασιλικό Θέατρο και κάνει πρεμιέρα στις 18 του μήνα.

Πρόκειται για μια μεγάλη μουσικοθεατρική παραγωγή, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Θάνου Αλεξανδρή (κυκλοφόρησε το 1994), το οποίο αποτυπώνει την προσωπική εμπειρία του συγγραφέα.

Η παράσταση μας γυρίζει πίσω στην Ελλάδα των δεκαετιών του ’80 και του ’90 – μια εποχή όπου το χρήμα έρεε άφθονο και η αισιοδοξία της μεταπολίτευσης δημιουργούσε νέες προοπτικές για τον κόσμο. Είναι ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο – με την υπέροχη μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη – μέσα από μια παράσταση που φιλοδοξεί να αποδώσει με ρεαλισμό αλλά και με τρυφερότητα τον κόσμο της νύχτας και των ανθρώπων της. Φώτα, λουλούδια, αλκοόλ, τραγουδιστές, μουσικοί, θαμώνες και άνθρωποι του περιθωρίου, μπλέκουν σε μια ιστορία γεμάτη έρωτα, πάθος και απόγνωση.

Το βιβλίο «Αυτή η νύχτα μένει» του Θάνου Αλεξανδρή κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1994, αποτυπώνοντας την προσωπική εμπειρία του συγγραφέα, όταν αναγκάστηκε να εργαστεί σε νυχτερινά κέντρα. Στο βιβλίο βασίστηκε η ομώνυμη ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου το 2000, που απέσπασε μεταξύ άλλων και το δεύτερο βραβείο ταινίας μυθοπλασίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με την εκπληκτική μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη. Το 2016 μεταφέρθηκε στο θέατρο σε σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή και το 2022 έγινε τηλεοπτική σειρά στον Alpha.

Μιλώντας στην εκπομπή «Μέρα με Χρώμα» της ΕΡΤ3, ο Θάνος Αλεξανδρής τόνισε: «Ήταν πολύ συγκινητική και σημαντική η πρόταση του καλλιτεχνικού διευθυντή του ΚΘΒΕ κ. Πελτέκη, γιατί το ‘Αυτή η νύχτα μένει’ είναι ένα βιβλίο που έγινε ταινία, σίριαλ, podcast και τώρα ανεβαίνει στο θέατρο και μάλιστα στο πιο σημαντικό θέατρο της χώρας, το Κρατικό Βορείου Ελλάδας».

Ο συγγραφέας του έργου, εξήγησε ότι το βιβλίο «βασίζεται σε προσωπικά βιώματα, σε ένα ταξίδι 12 χρόνων σε όλα τα σκυλάδικα της ελληνικής επαρχίας. Αυτό που με σημάδεψε είναι όλη αυτή η υπέρβαση που επικρατούσε εκείνα τα χρόνια, όταν ακόμα και ο Γιώργος ο βοσκός, με το χρήμα που έρρεε εκείνα τα χρόνια, ένιωθε άρχοντας που μπορούσε να κάψει όλο το μαγαζί – και όντως υπήρχαν βραδιές που είχε καεί ολόκληρο μαγαζί για τα μάτια μιας κυρίας που θα τη λέγαμε σήμερα ‘δεύτερης κατηγορίας’ η οποία όμως φάνταζε βασίλισσα κάτω από τους προβολείς. Ήταν τα καλά χρόνια, ο λαός πήρε λεφτά, διασκέδασε, πέρασε όμορφα. Η δεκαετία του ’80 για μένα ήταν θρυλική – και όσο και αν όλοι μιλούν για ένα ευτελές είδος, το σκυλάδικο είναι ένα πολιτιστικό προϊόν. Έχει εκλείψει σαν είδος, είναι σπάνιο πια, η παγκοσμιοποίηση το έφερε αυτό, ακολουθούμε πια την Αμερική, την Ευρώπη».