Σήμερα, 17 Νοεμβρίου συμπληρώνονται 52 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ημέρα μνήμης και συγκίνησης και πολλοί είναι αυτοί που σπεύδουν στην Πολυτεχνική σχολή σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις για να αφήσουν ένα κόκκινο τριαντάφυλλο, λουλούδια και να τιμήσουν όσους αγωνίστηκαν, κάποιοι χάνοντας και τη ζωή τους, για να επιστρέψει η δημοκρατία.
Η εκπομπή «Μέρα με Χρώμα» της ΕΡΤ3 στάθηκε στη σημερινή μέρα, μέσα από μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν εκείνη την περίοδο, ενώ με αφορμή το βιβλίο του ο καθηγητής Κοινωνικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Πολυμέρης Βόγλης, μίλησε για τις μορφές αντίστασης.
«Πριν φτάσουμε στο Πολυτεχνείο, το ερώτημα είναι τι συνέβη και πιο πριν, από το 1967. Αναζήτησα μορφές αντίστασης ενάντια στη Χούντα, τα προηγούμενα χρόνια από το πραξικόπημα και μετά. Οι μορφές αντίστασης είναι πολλές και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Υπήρχε σύνδεση, στη Δυτική Ευρώπη υπήρχε δημοκρατία και ήταν εύκολη η διαμαρτυρία από Έλληνες φοιτητές. Υπήρχαν και πολλοί τρόποι προπαγάνδας, μια μορφή δράσης που αναπτύχθηκε ήταν η τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών μικρής ισχύος. Οι οργανώσεις δυναμικής αντίστασης δημιουργούνται πολύ νωρίς, οι πρώτες ενέργειες που είναι μικρής έκτασης δεν έχουν σαν στόχο να έχουν θύματα, αλλά μια αίσθηση ότι είναι ενάντια στο καθεστώς, να δείξουν ότι υπάρχει αντίσταση», όπως είπε μεταξύ άλλων ο κ.Βόγλης.
Πως έζησα τη 17η Νοεμβρίου…
Η Ρία Καλφακάκου, ομότιμη καθηγήτρια της πολυτεχνικής σχολής του ΑΠΘ δίνει τη δική της μαρτυρία όντας εκείνο το βράδυ στο φουαγιέ της Πολυτεχνικής σχολής και περιγράφει πως οργανώθηκε και στη Θεσσαλονίκη η κατάληψη.
«Το πρωί στις 16 Νοέμβρη είπαμε, αφού έκαναν στην Αθήνα κατάληψη να κάνουμε κι εδώ, στη Θεσσαλονίη. Ζητήσαμε από τους φοιτητές να σταματήσουμε τα μαθήματα και να κάνουμε κατάληψη. Πραγματικά σταμάτησαν όλα και μαζεύτηκαν και από τις άλλες σχολές, περίπου 3.000 άτομα. Η ανάμνηση εκείνης της περιόδου είναι η πιο σημαντική όλων όσων ζήσαμε εκείνο το βράδυ. Έξω υπήρχε στρατός, τανκς, έγιναν πολλές συλλήψεις. Ήταν ένα βράδυ που σημάδεψε τη ζωή μας, παλεύαμε για ελευθερία, δημοκρατία, για μια καλύτερη ζωή και χωρίς δεύτερες σκέψεις. Αυτό που ζητούσαμε είναι να πέσει η δικτατορία και να έρθει η δημοκρατία. Δύσκολες οι στιγμές στα υπόγεια της Βαλαωρίτου, σε κελιά που κανονικά δε χωρούσε ούτε ένα άτομο, χωρίς τίποτα…φαγητό έστελναν οι γονείς και φυσικά υπήρχε η πρόσκληση στον τέταρτο όροφο για νουθεσίες και ξύλο. Αυτό που μας κρατούσε είναι ότι παλεύαμε για το λαό και την πατρίδα. Το σύνθημα «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» είναι διαχρονικό σύνθημα και εκφράζει κάθε γενιά.», είπε η κα.Καλφακάκου μεταξύ άλλων.
Ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, μέλος του δ.σ ΣΦΕΑ Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων αντιστασιακών περιέγραψε τις δύσκολες συνθήκες εκείνης της εποχής.
«Πλήρωσε βαρύ τίμημα αυτή πόλη, έχουμε από τις πρώτες μέρες του πραξικοπήματος 500 προληπτικά συλληφθέντες και εκτοπισθέντες από τη Θεσσαλονίκη. Η χούντα προετοιμαζόταν να καταστείλει με όπλα τις διαδηλώσεις, ήδη με βασιλικό διάταγμα με ημερομηνία 3-5-1972», τόνισε μεταξύ άλλων.
Ξεφυλλίζοντας βιβλία για την ιστορία του Πολυτεχνείου
Τα γεγονότα της περιόδου του Πολυτεχνείου και της δικτατορίας έχουν καταγραφεί και σε αρκετά βιβλία, που αποτυπώνουν την ιστορία με πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Ο Ανδρέας Μακρογκίκας, υπεύθυνος λογοτεχνικού τμήματος βιβλιοπωλείου, μίλησε για τις τελευταίες και όχι μόνο εκδόσεις που πραγματεύονται τα γεγονότα του τότε, ενώ όπως λέει είναι έντονο το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων για να τα διαβάσουν.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος
