Θεσσαλονίκη: Εκδήλωση για την Πανελλήνια Ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού

Στη “μάχη” κατά του σχολικού εκφοβισμού μπήκαν μαθητές της Ε’ τάξης του 40ου δημοτικού, που συμμετείχαν στην ειδική δράση για την Πανελλήνια Ημέρα κατά του Σχολικού Εκφοβισμού, στο Ναυαρίνο, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Μεταξύ αυτών ο μικρός Γιώργος μίλησε στην εκπομπή “Μέρα με Χρώμα” της ΕΡΤ3 για τη σημασία της ευαισθητοποίησης μικρών και μεγάλων με στόχο την αποδοχή και τη δημιουργία μιας πιο φιλικής και ασφαλούς σχολικής κοινότητας. «Δεν θέλουμε να συνεχιστεί η βία στα σχολεία, θέλουμε όλοι να είμαστε μια ομάδα χωρίς έχθρες. Η δράση μας είναι πολύ σημαντική γιατί πρέπει να δείξουμε σε όλους ότι το bullying και η βία πρέπει να σταματήσουν άμεσα. Μπορεί κάποιο παιδί να μας ακούει τώρα και να πάρει θάρρος, να καταλάβει…» κατέληξε ο μαθητής.

Από την πλευρά της, η δασκάλα Αντωνία Χατζηλιάδου ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «δυστυχώς καθημερινά η βία αυξάνεται. Εμείς προσπαθούμε να αναπτύξουμε στο σχολείο μας, την αποδοχή και το σεβασμό στη διαφορετικότητα, τη συμπερίληψη και την ενσυναίσθηση. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να μιλάνε στους γονείς, στους δασκάλους τους».

Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού.

Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying) είναι ένα φαινόμενο νεανικής παραβατικότητας που εμφανίζεται σε πολλές χώρες του κόσμου. Ο σχολικός εκφοβισμός, προέρχεται από άλλα παιδιά, συνήθως της ίδιας ηλικίας και αποτελεί μορφή επιθετικής συμπεριφοράς, που εμφανίζεται κυρίως στη σχολική πραγματικότητα, με σοβαρές επιπτώσεις για την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και του εφήβου και τη διαδικασία της μάθησης.

Αναφέρεται στην εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη χρήση βίας μεταξύ μαθητών ή συνομήλικων παιδιών, εντός και εκτός σχολείου, με στόχο την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου ή αναστάτωσης. Συχνά το «ισχυρότερο» παιδί αντλεί από την πράξη του κάποιο όφελος, όπως ευχαρίστηση, κύρος ή υλικά αποκτήματα, ενώ το «αδύναμο» παιδί δεν μπορεί να υπερασπιστεί και να προστατέψει με ριζικό τρόπο τον εαυτό του.

Με βάση τα αποτελέσματα μιας μελέτης που πραγματοποίησε η Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου σε συνεργασία με την Παιδαγωγική σχολή του Α.Π.Θ., το 29% των μαθητών έχει υποστεί κάποια μορφή εκφοβισμού εντός του σχολικού περιβάλλοντος με συχνότητα δύο ως τρεις φορές το μήνα ή και περισσότερο.

Τα αγόρια είναι πιο συχνά θύτες και θύματα εκφοβιστικής συμπεριφοράς, που εμφανίζεται κυρίως στο σχολικό περιβάλλον σε χώρους χωρίς επίβλεψη από τους εκπαιδευτικούς, όπως η αυλή, ο διάδρομος και η τάξη κατά τη διάρκεια του διαλείμματος.

Ο εκφοβισμός μπορεί να πάρει διάφορες μορφές όπως:

• Σωματικός: άσκηση φυσικής βίας (χτυπήματα, τσιμπήματα, δαγκωνιές, σπρωξίματα)
• Λεκτικός: χρησιμοποίηση υβριστικών ή περιπαικτικών εκφράσεων, απειλών και εκβιασμού (πειράγματα, παρατσούκλια, κοροϊδία, διακρίσεις, ντροπιαστικά σχόλια)
• Έμμεσος ή Κοινωνικός: εσκεμμένος ή συχνός αποκλεισμός μαθητών από κοινωνικές δραστηριότητες, κοινωνική απομόνωση, διάδοση κακοηθών και ψευδών φημών, επιδιωκόμενη απομάκρυνση των φίλων, κλοπές ή ζημιές στα προσωπικά αντικείμενα του θύματος
• Ηλεκτρονικός (cyberbullying): η επαναλαμβανόμενη και εκ προθέσεων βλάβη που προκαλείται διαμέσου της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων και άλλων ηλεκτρονικών συσκευών
• Ρατσιστικός: υβριστικές ή περιπαικτικές εκφράσεις για τη φυλή, την εθνικότητα, τη θρησκεία, την ταυτότητα αναπηρίας, τη σεξουαλική ταυτότητα του θύματος
• Σεξουαλικός.