Τα Πασχαλινά μηνύματα των Ιεραρχών της Ορθοδοξίας (video)

Στα προβλήματα που μαστίζουν το σύγχρονο άνθρωπο, καθώς και στην τρομοκρατία και τους πολέμους που απειλούν την παγκόσμια ειρήνη, αναφέρονται στα πασχαλινά τους μηνύματα οι προκαθήμενοι της Ορθοδοξίας.

«Ο έσχατος εχθρός, ο θάνατος, η λύπη, τα προβλήματα, η φθορά, η θλίψις, η δοκιμασία, σκυλεύονται και καταργούνται υπό του Νικητού Θεανθρώπου Κυρίου», τονίζει στο πασχαλινό μήνυμα του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Κάνει λόγο για τα προβλήματα που μαστίζουν τον κόσμο, αλλά «Έναντι των καθημερινών τούτων “σταυρών”, τους οποίους οι άνθρωποι αίρομεν με “γογγυσμούς”, έρχεται η Μήτηρ μας Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία να μας υπενθυμίσει ότι ημπορούμεν να είμεθα χαρούμενοι, διότι ο αρχηγός μας Χριστός είναι ο νικητής αυτών, είναι ο φορεύς της χαράς, ο φαιδρύνας τα σύμπαντα».

Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος στο πασχαλινό του μήνυμα τονίζει μεταξύ άλλων: «Ο θάνατος ουκ έσχεν εξουσίαν επ’ Αυτού. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός διά του ιδίου Αυτού θανάτου τον θάνατον επάτησε. Διέλυσε τα δεσμά του Άδου, διέρρηξε τας σφραγίδας του μνήματος και αφήκε τούτο κενόν μετά των οθονίων μόνον εις μαρτύριον της Αναστάσεως Αυτού»,

Από την πλευρά του ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος στο μήνυμά του για το Άγιο Πάσχα τονίζει μεταξύ άλλων: «Ανέστη Χριστός και αναστηλώνεται η ερειπωμένη ζωή με τα στοιχεία της καινής κτίσης, με υλικά πιο ανθεκτικά στα βάσανα, στις διαβρώσεις του πόνου, του φόβου και της απόγνωσης». Επιπροσθέτως, επισημαίνει: «Ανέστη Χριστός όχι μόνο για τους Χριστιανούς, αλλά και για κάθε άνθρωπο. Το αναστάσιμο φως θωπεύει τα σφαλιστά βλέφαρα των εθελοτυφλούντων. Μα πώς να πιστεύσουν ότι αν ανοίξουν τα μάτια τους θα βρεθούν ενώπιον της μόνης Αλήθειας; Πώς να θεωρήσουν ότι αυτό που θα δουν δεν είναι άλλη μία αυταπάτη, η απαρχή μίας νέας ματαίωσης; Ο ήχος της καμπάνας που δονεί τις χορδές στις καρδιές των Χριστιανών είναι γι’ αυτούς ξένος και απόμακρος. Το κήρυγμα του Ευαγγελίου ακατανόητο, ουτοπικό, σκανδαλωδώς ανεφάρμοστο. Το μηδέν μοιάζει πιο οικείο. Η θεώρηση της ζωής ως μήτρας θανάτου πιο ρεαλιστική».

Ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος στο πασχαλινό μήνυμά του το οποίο απευθύνει προς τους ομογενείς της Ελλάδος και όλου του κόσμου τονίζει μεταξύ άλλων: «Με αγαλλίαση ψυχής γιορτάζουμε σήμερα αυτό το οποίο ψάλλουμε, την εορτή εορτών, το μέγα και μοναδικό Πάσχα. Και το γιορτάζουμε ως τη μεγάλη νίκη της Αναστάσεως εναντίον φοβερών δυνάμεων που απειλούν τον άνθρωπο».

«Στις μέρες μας δυστυχώς, μπορεί να κατακτήσαμε κορυφές γνώσεως, αλλά καταντήσαμε αναλφάβητοι της πίστεως. Μπορεί να αριστεύσαμε τεχνολογικώς, αλλά καταντήσαμε αμαθείς θεολογικώς», τονίζει στο πασχαλινό του μήνυμα ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β΄, επισημαίνοντας ότι «η ιεραποστολή είναι αποστολή αγάπης που ξεπερνά τον θάνατο». Ο Προκαθήμενος του Δευτερόθρονου Παλαίφατου Πατριαρχείου κάνει επίσης λόγο για την «αίρεση των καιρών μας» – που όπως την χαρακτηρίζει – είναι «η αποθέωση του εγώ, της δυνάμεως και του πλούτου».

«Ο Αναστάς Χριστός μας καλεί σε μια συνεχή ανανέωση “ει τις εν Χριστώ καινή κτίσις” (Β’ Κορ. 5:17). Μας καλεί να ανανεώσουμε την προσωπική μας σχέση μαζί Του. Η συνεχής πνευματική ανακαίνιση είναι καθοριστικό στοιχείο της χριστιανικής ζωής. Καλούμεθα να ανανεώσουμε την εμπιστοσύνη μας στη δύναμη του Θεού, στην Πρόνοια και στο λυτρωτικό σχέδιό Του να ενισχύσουμε την αγωνιστικότητά μας για την επικράτηση της αλήθειας και της δικαιοσύνης, για την ενδυνάμωση της αλληλεγγύης και της αγάπης. Μας καλεί να ανανεώσουμε τη βεβαιότητα ότι η ελπίδα τελικά θα διαλύσει την απόγνωση, η ζωή θα νικήσει τον θάνατο», τονίζει, μεταξύ άλλων, ο Αρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος στο πασχαλινό μήνυμά του.

Τα μηνύματα των Προκαθημένων της Ορθοδόξου Εκκλησίας

Μήνυμα Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου
Αδελφοί ηγαπημένοι και τέκνα θεοφιλή εν τω Αναστάντι Κυρίω,
«Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε
size=”3″ face=”Courier New CE”>˙ αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιωάν. ις΄, 33), διαβεβαιώνει ο θανάτω τον θάνατον μόνος πατήσας Κύριος τας γενεάς των ανθρώπων. Χριστός Ανέστη! αναφωνούμεν και ημείς προς πάντας τους εγγύς και τους μακράν από της Ιεράς ταύτης Αυλής του βιωματικού εν τω κόσμω σταυρού και της θλίψεως∙ αλλά και από της Αυλής της Αναστάσεως∙ από της κόγχης ταύτης της γης, της Κωνσταντίνου Πόλεως, από όπου διακηρύττεται ότι «ζωή πολιτεύεται», διαλυομένης της κάθε είδους φθοράς και αυτού του θανάτου.
Ο Κύριος πολλάκις προειδοποίησε, κατά την επί γης ένσαρκον παρουσίαν Του, τους Μαθητάς Του περί της θλίψεώς των εξ αιτίας της σταυρικής Του θυσίας επί του Φρικτού Γολγοθά, ως και ένεκα της δραστηριότητος και της πορείας των εντός του κόσμου τούτου -αυτών των ιδίων αλλά και πάντων όσων θα επίστευον εις τον Χριστόν-. Με μίαν χαρακτηριστικήν όμως λεπτομέρειαν: «ότι κλαύσετε και θρηνήσετε υμείς, ο δε κόσμος χαρήσεται· υμείς δε λυπηθήσεσθε, αλλ
size=”3″ face=”Tahoma”>᾿ η λύπη υμών εις χαράν γενήσεται…και υμείς ούν λύπην μεν νυν έχετε· πάλιν δε όψομαι υμάς, και χαρήσεται υμών η καρδία» (Ιωάν ις΄, 20-22).
Την αναστάσιμον ταύτην και υπερκόσμιον χαράν πρώται εβίωσαν αι λίαν πρωΐ ελθούσαι επί το μνήμα του Ζωοδότου Μυροφόροι Γυναίκες διά του μονολεκτικού Κυριακού λόγου «Χαίρετε» (Ματθ. κη΄,9). Την ιδίαν αναστάσιμον χαράν βιούσα η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως διακηρύττει σήμερον στεντορία τη φωνή: «Αύτη η ημέρα Κυρίου, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή» (πρβλ. Ψαλμ. 117, 24). Ο έσχατος εχθρός, ο θάνατος, η λύπη, τα προβλήματα, η φθορά, η θλίψις, η δοκιμασία, σκυλεύονται και καταργούνται υπό του Νικητού Θεανθρώπου Κυρίου.
Ζώμεν, όμως, εντός ενός κόσμου εις τον οποίον τα μέσα γενικής επικοινωνίας μεταδίδουν συνεχώς δυσαρέστους πληροφορίας περί τρομοκρατικών ενεργειών, περί πολέμων κατά τόπους, περί καταστροφικών φυσικών φαινομένων, προβλημάτων λόγω θρησκευτικού φανατισμού, πείνης, προσφυγικού προβλήματος, ανιάτων ασθενειών, πτωχείας, ψυχολογικών καταπιέσεων, αισθήματος ανασφαλείας και λοιπών συμπαρομαρτουσών ανεπιθυμήτων καταστάσεων.
Έναντι των καθημερινών τούτων «σταυρών», τους οποίους οι άνθρωποι αίρομεν με «γογγυσμούς», έρχεται η Μήτηρ μας Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία να μας υπενθυμίση ότι ημπορούμεν να είμεθα χαρούμενοι, διότι ο αρχηγός μας Χριστός είναι ο νικητής αυτών, είναι ο φορεύς της χαράς, ο φαιδρύνας τα σύμπαντα.
Η χαρά μας στηρίζεται εις την βεβαιότητα της νίκης του Χριστού. Έχομεν την απόλυτον βεβαιότητα, ότι το αγαθόν είναι ο νικητής, διότι ο Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον «και εξήλθεν ίνα νικήση» (πρβλ. Αποκ. ς΄, 2). Ο κόσμος εις τον οποίον θα ζήσωμεν αιωνίως είναι ο Χριστός: το φως, η αλήθεια, η ζωή, η χαρά, η ειρήνη.
Η Μήτηρ Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, παρά τους καθημερινούς σταυρούς και τας θλίψεις, ζη αποκλειστικώς και μόνον το γεγονός της χαράς.
Βιώνει εντεύθεν, εν τη παρούση και από της παρούσης ζωής, την Βασιλείαν του Θεού. Από του Ιερού τούτου Κέντρου της Ορθοδοξίας, από των σπλάγχνων του μαρτυρικού Φαναρίου, διακηρύττομεν «κατά την φωταυγή ταύτην νύκτα», ότι προέκτασις και τέλος του σταυρού και της θλίψεως και διασκέδασις του κάθε ανθρωπίνου πόνου και της κάθε δοκιμασίας, είναι η Κυριακή διαβεβαίωσις: «Ουκ αφήσω υμάς ορφανούς» (Ιωάν. ιδ΄, 18-19).
«Ιδού εγώ μεθ᾿ υμών ειμι πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ. κη΄, 20). Αυτό το μήνυμα πρέπει να ακούσωμεν όλοι, να ακούση ο σύγχρονος άνθρωπος και να αφήση τον εαυτόν του να ίδη τον Χριστόν συμπορευόμενον μαζί του. Ναί, να Τον ίδη δίπλα του. Και θα Τον ίδη, μόνον εάν ακούη και βιώνη τον λόγον Του εις την ζωήν του.
Το μήνυμα τούτο της κατισχύσεως της ζωής επί του θανάτου, της νίκης του ιλαρού φωτός της πασχαλίου λαμπάδος επί του σκότους της ακαταστασίας, και της διαλύσεως, διά του ανεσπέρου Φωτός της Αναστάσεως, των θλίψεων και των προβλημάτων ευαγγελίζεται το Οικουμενικόν Πατριαρχείον εις ολόκληρον τον κόσμον και καλεί όλους τους ανθρώπους να το βιώσουν.
Τους καλεί να σταθούν με πίστιν και ελπίδα ενώπιον του Αναστάντος Χριστού, ενώπιον του μυστηρίου της ζωής∙τους καλεί να εμπιστευθούν τον κρατούντα τα ηνία πάσης κτίσεως Αναστάντα Κύριον, τον Κύριον της χαράς και της ευφροσύνης.
Χριστός Ανέστη, λοιπόν, αδελφοί και τέκνα! Αυτού του δεσπόζοντος της ζωής και κυριεύοντος του θανάτου Κυρίου ημών η Χάρις και το άπειρον Έλεος είησαν μετά πάντων.
Φανάριον, Άγιον Πάσχα.
† Ο Κωνσταντινουπόλεως ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
διάπυρος προς Χριστόν Αναστάντα
ευχέτης πάντων υμών

Μήνυμα Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλου
Ελέω Θεού Πατριάρχης της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ
και πάσης Παλαιστίνης
παντί τω πληρώματι της Εκκλησίας,
χάριν και έλεος και ειρήνην
από του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου του Αναστάντος Χριστού.
«Χαίρετε λαοί και αγαλλιάσθε
άγγελος εκάθισεν εις τον λίθον του μνήματος
αυτός ημάς ευηγγελίσατο ειπών
Χριστός ανέστη εκ νεκρών, ο σωτήρ του κόσμου
και επλήρωσε τα σύμπαντα ευωδίας.
Χαίρετε λαοί και αγαλιάσθε».
(Στιχηρόν αναστάσιμον των Αίνων β ήχου)
Όρθρος ην βαθύς τη ημέρα εκείνη τη μιά των Σαββάτων, τη πρώτη της Εβδομάδος, μετά την σταύρωσιν και την ταφήν του Κυρίου Ιησού. Τον όρθρον τούτον προλαβούσαι αι περί Μαριάμ γυναίκες, αι συνακολουθήσασαι τω Ιησού από της Γαλιλαίας και γενόμεναι μάρτυρες του σταυρού και της ταφής Αυτού, εξήλθον προς το μνημείον, απορούσαι και διερωτώμεναι, ποίος θα αποκυλίση τον λίθον εκ της θύρας αυτού, διά να αλείψουν με μύρα το σώμα του εσταυρωμένου και ενταφιασμένου Κυρίου Ιησού Χριστού.
Φθάσασαι όμως εις το μνημείον, εγένοντο μάρτυρες θέας εκπάγλου και θαυμαστής λίαν. Εύρον αποκεκυλισμένον τον λίθον, ζεύγος δε ζωηφόρων αγγέλων ένδοθεν του μνημείου εβόα προς αυτάς, «τι ζητείτε τον ζώντα μετά των νεκρών, ουκ έστιν ώδε αλλά ηγέρθη» (Λουκ. 24, 6). «Ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν» (Μαρκ 16, 6).
Τούτο ήτο το ευαγγέλιον, το χαρμόσυνον άγγελμα του τελεσιουργηθέντος έργου του Θεού, διά την αναγέννησιν, την ανακαίνισιν, την λύτρωσιν, την ελευθερίαν, την ανάστασιν και την σωτηρίαν του ανθρώπου. Ο Μονογενής Υιός και Λόγος Αυτού, ο προσλαβών σάρκα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Αειπαρθένου και προσηλώσας την σάρκα ταύτην εκουσίως εις τον σταυρόν, αποθανών ως άνθρωπος επί του σταυρού και ταφείς ως θνητός, ανέστη τριήμερος εκ νεκρών τη δυνάμει του Πατρός Αυτού και τη ιδία Αυτού Θεϊκή δυνάμει. Ο θάνατος ουκ έσχεν εξουσίαν επ’ Αυτού. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός διά του ιδίου Αυτού θανάτου τον θάνατον επάτησε. Διέλυσε τα δεσμά του Άδου, διέρρηξε τας σφραγίδας του μνήματος και αφήκε τούτο κενόν μετά των οθονίων μόνον εις μαρτύριον της Αναστάσεως Αυτού.
Ουχ ήττον όμως την αγγελικήν οπτασίαν και αγγελίαν εβεβαίωσε μετ’ ου πολύ δια της ιδίας Αυτού αναστασίμου παρουσίας ο εκ νεκρών αναστάς Κύριος. Ενεφανίσθη μετά του εσταυρωμένου, ηλωμένου, λελαμπρυσμένου και τεθεωμένου αχράντου Αυτού σώματος εις πλείστας εμφανείας μετά την Ανάστασιν. Υπήντησε αυτάς τας μυροφόρους γυναίκας εις τον κήπον του μνημείου, λέγων αυταίς «χαίρετε» (Ματθ. 28, 9). Ενεφανίσθη εις τους μαθητάς Αυτού, συνηγμένους εις το υπερώον, των θυρών κεκλεισμένων, ούσης οψίας τη ημέρα εκείνη τη μιά των Σαββάτων και πάλιν μεθ’ ημέρας οκτώ, του Θωμά όντος μετ’ αυτών (Ιωάνν. 20, 19-29). Συνεπορεύθη μετά Λουκά και Κλεόπα προς Εμμαούς, ένθα και ηυλόγησε και επέδωσεν αυτοίς τον άρτον (Λουκ. 24, 30). Έστη εν μέσω των μαθητών λαλούντων και προέτρεψεν αυτούς, όπως ψηλαφήσουν Αυτόν και βεβαιωθούν ότι ως Ενανθρωπήσας είχε «σάρκα και οστέα» και εζήτησε παρ’ αυτών και έλαβε και έφαγε «ιχθύος οπτού μέρος και από μελισσίου κηρίου», (Λουκ. 24, 36 -44). «Παραστήσας εαυτόν ζώντα εν πολλοίς τεκμηρίοις μετά το παθείν» (Πράξ. 1,3), την τεσσαρακοστήν από της Αναστάσεως ημέραν, των μαθητών βλεπόντων, επήρθη ενδόξως εις τον ουρανόν και εκάθισεν εκ δεξιών του Πατρός Αυτού το εν τη Ενανθρωπήσει πρόσλημμα ημών και εθέωσεν αυτό.
Εκείθεν απέστειλεν ημίν παρά του Πατρός Παράκλητον άλλον, το Πνεύμα της αληθείας, το Πνεύμα Αυτού το Άγιον, το οποίον εφώτισε τους αγίους Αυτού μαθητάς και αποστόλους και ίδρυσε την Εκκλησίαν, το Σώμα Αυτού το Άγιον. Ίδρυσε ταύτην και προώρισε, ίνα αύτη συνεχίζη επί της γης το αγιαστικόν και σωστικόν Αυτού έργον. Να αποτελή φανέρωσιν της εληλυθυίας και ερχομένης Αυτού βασιλείας εν τω κόσμω. Να κηρύττη το Ευαγγέλιον Αυτού έως εσχάτου της γης. Να παρέχη άφεσιν αμαρτιών εν τη δοθείση αυτή παρ’ Αυτού εξουσία. Να κηρύττη εις την άγνοιαν του κόσμου την γνώσιν του προσώπου Αυτού. Ότι Αυτός εστιν «η οδός και η αλήθεια και η ζωή», (Ιωάν. 14, 4). Να εξασκή έργον φιλανθρωπίας προς ενδεείς, πρόσφυγας, ναυαγούς και αστέγους, παραδειγματιζομένη εξ Εκείνου, ο Οποίος «ουκ είχε που την κεφαλήν κλίνη», (Ματθ. 8, 20). Εν τη δυνάμει των λόγων Αυτού, «λάβετε, φάγετε και πίετε εξ αυτού πάντες» και εν τη επικλήσει του Αγίου Πνεύματος να μεταδίδη το Σώμα Αυτού το άχραντον και το Αίμα Αυτού το τίμιον εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον. Να αντιπαραθέτη εις την μανίαν της πολεμικής βίας και εις το παράλογον των νεοφανών τρομοκρατικών καταστροφικών ενεργειών τον λόγον Αυτού της θυσιαστικής αγάπης και συνδιαλλαγής, «Πάτερ άφες αυτοίς», (Λουκ. 23, 34) και «εγώ δε λέγω υμίν αγαπάτε τους εχθρούς υμών και προσεύχεσθε υπέρ των διωκόντων υμάς», (Ματθ. 5, 44).
Η Εκκλησία των Ιεροσολύμων, Σιών η Αγία, η λαχούσα παρά του Ιδρυτού αυτής την διακονίαν Αυτού και του λυτρωτικού έργου Αυτού εις τους τόπους, εις τους οποίους Ούτος σαρκί εφανερώθη και δη εις τον ζωοδόχον Αυτού τάφον, το Ιερόν Κουβούκλιον το οποίον και ηυλογήθη προσφάτως, όπως αναστηλώση, εύχεται εις το χριστεπώνυμον πλήρωμα αυτής οπουδήποτε γης και εις τους τιμώντας αυτήν ευλαβείς προσκυνητάς την υπομονήν εις τέλος και την καρποφορίαν εν υπομονή, την δύναμιν και την ελπίδα της αναστάσεως ως αντίδοτον εις τας αντιξοόητας και τας θλίψεις, την όντως ειρήνην του Αναστάντος Ιησού Χριστού, την υγιείαν και τήν ευημερίαν και χαρμόσυνον αναστάσιμον πασχάλιον περίοδον, αναφωνούσα εν χαρά ανεκλαλήτω το «Χριστός ανέστη».
Εν τη Αγία Πόλει Ιερουσαλήμ, ΠΑΣΧΑ 2017
Μετά Πατρικών ευχών και Πατριαρχικών ευλογιών,
Διάπυρος προς Κύριον ευχέτης,
ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’
Πατριάρχης Ιεροσολύμων

Μήνυμα του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κκ. Ιερωνύμου Β’ για το Άγιο Πάσχα 2017

Aγαπητοί μου αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Χριστός Ανέστη!
Ανέστη Χριστός και ανασταίνεται η απονεκρωμένη ελπίδα της γης, εγείρονται οι θεοφιλείς επιδιώξεις του Ουρανού, αποκαλύπτεται στα μάτια των ανθρώπων και των Αγγέλων το αίτημα της Βασιλείας!
Ανέστη Χριστός και αναστηλώνεται η ερειπωμένη ζωή με τα στοιχεία της καινής κτίσης, με υλικά πιο ανθεκτικά στα βάσανα, στις διαβρώσεις του πόνου, του φόβου και της απόγνωσης!
Ανέστη Χριστός και ανακτά η Ζωή τα δικαιώματά της πάνω στους νεκρούς, σπάνε οι αλυσίδες στην πομπή των μελλοθανάτων, δίδεται τέλος στην αιχμαλωσία της αμαρτίας, απελευθερώνονται οι ημιθανείς δούλοι της από την καταδυνάστευση της φθοράς και του θανάτου!
Ανέστη Χριστός και αναδύεται η λάβα της αναλλοίωτης Αλήθειας, μέσα από τα έγκατα των ηφαιστείων της καρδιάς μας, της καταπλακωμένης από τα συσσωρευμένα ψεύδη των πονηρών πνευμάτων, των πονηρών ανθρώπων, του πονηρού εαυτού μας!
Ανέστη Χριστός και το φως της Αναστάσεως περιχέεται στο σύμπαν, άπλετο και κυρίαρχο, διαλύοντας τις αυταπάτες για την αιώνια εξουσία του «απατεώνος αιώνος», φανερώνοντας το κίβδηλο και θνητό περίβλημα της υπεροψίας του!
Ανέστη Χριστός και καμιά άβυσσος, έρεβος ή σκοτάδι δεν μπορούν να αναχαιτίσουν τις ελλάμψεις της αναστάσιμης χαράς, που ξιφαλκούν τον καϋμό και το παράπονο. Λαμπαδιάζουν ευφρόσυνα οι παγωμένες καρδιές, ενδύονται τον χιτώνα της ανεξικακίας και καταυγάζουν με το φως της τις συνειδήσεις των αδικουμένων!
Ανέστη Χριστός όχι μόνο για τους Χριστιανούς, αλλά και για κάθε άνθρωπο. Το αναστάσιμο φως θωπεύει τα σφαλιστά βλέφαρα των εθελοτυφλούντων. Μα πώς να πιστεύσουν ότι αν ανοίξουν τα μάτια τους θα βρεθούν ενώπιον της μόνης Αλήθειας; Πώς να θεωρήσουν ότι αυτό που θα δουν δεν είναι άλλη μία αυταπάτη, η απαρχή μίας νέας ματαίωσης; Ο ήχος της καμπάνας που δονεί τις χορδές στις καρδιές των Χριστιανών είναι γι’ αυτούς ξένος και απόμακρος. Το κήρυγμα του Ευαγγελίου ακατανόητο, ουτοπικό, σκανδαλωδώς ανεφάρμοστο. Το μηδέν μοιάζει πιο οικείο. Η θεώρηση της ζωής ως μήτρας θανάτου πιο ρεαλιστική.
Χωρίς Χριστό Αναστημένο, αναμενόμενη η διαχείριση της ζωής ως επιθανάτιας ψευδαίσθησης.
Χωρίς Χριστό Αναστημένο, αναμενόμενη η έκπτωση της ζωηφόρου χαριτόβρυτης Θείας Λατρείας σε λαϊκή ή εθνοφυλετική εθιμοτυπία.
Χωρίς Χριστό Αναστημένο, αναμενόμενη η αντιμετώπιση της Εκκλησίας ως μίας θρησκείας ανάμεσα στις άλλες, ένα παρηγορητικό βάλσαμο για στιγμιαίες ανακουφίσεις από την υπαρξιακή αγωνία.
Χωρίς Χριστό Αναστημένο, αναμενόμενη η πίστη ότι το άπειρο ισοδυναμεί με το μηδέν.
Ο συνειδητός Χριστιανός δεν υπακούει στο φιλοσοφικό επίταγμα του συμβιβασμού με την ιδέα του θανάτου. Όμως, η αναστάσιμη χαρά του μετριάζεται ενώπιον του ασύλληπτου πλήθους των ανθρώπων που την αγνοούν και την στερούνται.
Μία απέραντη λαοθάλασσα πορεύεται διαχρονικώς εκτός Εκκλησίας, στις παρόδους της λαμπροφόρου πομπής προς τη Βασιλεία. Δεν ακούει την αναστάσιμη καμπάνα, δεν συμψάλλει συναγαλλόμενη το «Χριστός Ανέστη», δεν γνωρίζει τη συγκίνηση του ασπασμού της αγάπης.
Το κάλεσμα της όντως Ζωής ανακλάται μόνο μέσω ζωντανών συνειδήσεων. Η αγαθοσύνη, η αθωότητα, η αγάπη, η πνευματική γαλήνη των ζώντων μετ’ επιγνώσεως την Ανάσταση του Χριστού ευαγγελίζονται τη ζωή του μέλλοντος αιώνος.
Αγαπητά μου παιδιά,
Χριστός Ανέστη! Να χαίρεστε πάντοτε ωσάν να αναστήθηκε μόλις την προηγούμενη στιγμή, ωσάν να πληροφορηθήκατε τη νίκη επί του θανάτου μόλις τώρα. Να ζείτε με ζωντανή μέσα σας την ελπίδα.
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ.κ. Δημητρίου
Χριστός Ανέστη!
Προσφιλείς μου Ομογενείς της Ελλάδος και όλου του κόσμου,
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Με αγαλλίαση ψυχής γιορτάζουμε σήμερα αυτό το οποίο ψάλλουμε: Την Εορτή εορτών, το μέγα και μοναδικό Πάσχα. Και το γιορτάζουμε ως τη μεγάλη νίκη της Αναστάσεως εναντίον φοβερών δυνάμεων που απειλούν τον άνθρωπο.
Είναι η νίκη της ζωής επί του θανάτου και όχι μόνον αυτό. Είναι η νίκη η οποία φέρνει και την Ανάσταση ως μια νέα πραγματικότητα πλέον, όχι μόνον για τον Αναστάντα Χριστό αλλά για κάθε άνθρωπο.
Είναι η νίκη της δικαιοσύνης επί της αδικίας που διεπράχθη με την σταύρωση που έκανε η ανθρωπότητα του μοναδικού Υιού του Θεού.
Είναι η νίκη της αγάπης αυτού του Θεού που έγινε άνθρωπος επί του μίσους το οποίο εδείχθη στην περίπτωση της σταυρώσεως.
Και είναι η νίκη, τέλος, κατά της αμαρτίας, της ενοχής και του κακού και η εγκαθίδρυση ενός νέου φαινόμενου που είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου, η σωτηρία του ανθρώπου, η ανανέωση του ανθρώπου σε βαθμό απίστευτο.
Γι’ αυτό, αδελφοί μου, σ’ αυτή τη μέρα του μεγάλου Πάσχα, σε αυτή την υπέροχη και μοναδική χαρά και στο φως της Αναστάσεως ας γεμίσουμε με ελπίδα καθώς αντιμετωπίζουμε κάθε είδους δυσκολία και κάθε πρόβλημα και κάθε αδιέξοδο.
Μετά την Ανάσταση η λύση υπάρχει για όλες τις δυσκολίες. Γι’ αυτό ας χαρούμε κι ας αναφωνήσουμε για μία ακόμη φορά κι ας ψάλλουμε το Χριστός Ανέστη κι ας πούμε όλοι μαζί,
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Μπορείτε να παρακολουθήσετε το μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αμερικής στα ακόλουθα link:
https://www.dropbox.com/s/0x3bzh5rj5dhpcj/Paschal%20Message%202017-Archbishop%20Demetrios.mov?dl=0
https://drive.google.com/open?id=0B2bSF5ulqBvQWlVpbmlQUEhUMUk

Ολόκληρο το πασχάλιο μήνυμα του Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ.κ. Θεοδώρου έχει ως εξής:
“ΘΕΟΔΩΡΟΣ Β’
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ
ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΚΥΡΙΟΥ
ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
«Και ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τα ημέρας έως της συντελείας του αιώνος». (Ματθ. 28,20)

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Με αυτά τα λόγια, με αυτήν την ελπιδοφόρα υπόσχεση, ο Υιός του Θεού ολοκλήρωσε την σωτηριώδη επί της γης αποστολή Του. Εκείνος που άφησε τον ουρανό και κατέβηκε στη γη, για να μάς προσφέρει τον Παράδεισο. Εκείνος που έγινε πτωχός για εμάς. Εκείνος που ανέβηκε στο Σταυρό και έπαθε για εμάς. Εκείνος που ενταφιάστηκε για εμάς. Εκείνος που αναστήθηκε για εμάς κι έγινε πρόξενος αθανασίας.
Ωστόσο, ο επίλογος αυτός δεν υπήρξε ούτε απλά λεκτικός, ούτε στενά ιστορικός. Αντιθέτως, ο επίλογος αυτός υπήρξε δυναμικός και διαχρονικός. Φορέας της διαχρονικής δυναμικής της Αναστάσεως του Κυρίου έγινε η Εκκλησία. Όχι ως θρησκεία περιχαρακωμένη, αλλά ως Σώμα Χριστού, ως ανοικτή κοινότητα ανθρώπων αμαρτωλών που αναζητούν την σωτηρία. Ανθρώπων που δέχονται την κλήση του Κυρίου: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς.» (Ματθ. 11,28)
Η Εκκλησία απέβη τελικά η ζωντανή απόδειξη του πόσο μάς αγαπά ο Αναστάς Κύριος. Διότι, μπορεί κανείς τα πάντα να αμφισβητήσει, όχι όμως την αγάπη του Θεού. Τί είναι όμως εκείνο που μάς κρατά μακριά από τον Οίκο του Πατρός; Τί είναι εκείνο που δεν μάς αφήνει να γυρίσουμε πίσω στον Πατέρα που μάς αγαπά και μάς περιμένει; Μήπως η υπερβολική εμπιστοσύνη στις δικές μας δυνάμεις; Ή μήπως η εντύπωση ότι τα λάθη μας είναι τόσο μεγάλα που υπερβαίνουν την αγάπη του Θεού;
Όποια κι αν είναι η απάντηση, η απόσταση, που μάς χωρίζει από τον Θεό, φανερώνει έλλειμμα πίστεως. Και τούτο διότι η ελπίδα και η αγάπη μάς φέρνουν σε κοινωνία με τον Θεό, μόνο όταν στηρίζονται στη ορθή πίστη. Η ελπίδα και η αγάπη φωτίζουν τον δρόμο της επιστροφής προς τον Θεό, μόνο όταν είμαστε έτοιμοι να ομολογήσουμε, όπως ο Πέτρος, «συ ει ο Χριστός ο υιός του Θεού του ζώντος» (Ματθ. 16,17). Και μόνο όταν η πίστη δεν μένει απλά καύχημα, αλλά γίνεται πηγή αστείρευτη ορθής πράξεως.
Στις μέρες μας δυστυχώς, μπορεί να κατακτήσαμε κορυφές γνώσεως, αλλά καταντήσαμε αναλφάβητοι της πίστεως. Μπορεί να αριστεύσαμε τεχνολογικώς, αλλά καταντήσαμε αμαθείς θεολογικώς. Παραμερίσαμε τον αποκαλυφθέντα λόγο του Θεού και πιστέψαμε σε νέα ευαγγέλια, από το χώρο της επιστήμης, της φιλοσοφίας, ή της πολιτικής. Αρνηθήκαμε τον Θεό και πιστέψαμε ότι δεν Τόν έχουμε ανάγκη για να ορίσουμε την ύπαρξή μας. Λησμονήσαμε την ορθή πίστη και παραδοθήκαμε στην αίρεση των καιρών μας: στην αποθέωση του εγώ, της δυνάμεως και του πλούτου.
Και τώρα που με λύπη διαπιστώνουμε ότι στον κόσμο μας κυριαρχεί ο παραλογισμός των ισχυροτέρων, ψάχνουμε να βρούμε οδό σωτηρίας. Και τώρα που γίναμε αναλφάβητοι της αγάπης του Θεού, ψάχνουμε να βρούμε την δύναμη να πούμε: «αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου» (Λουκ. 15,18). Η προσωπική μας όμως ανάσταση είναι αδύνατη χωρίς αναβάπτιση στην πίστη. Τον ευαγγελικό μας αναλφαβητισμό μπορεί να θεραπεύσει μόνο η βιωματική μας μαθητεία στον λόγο του Θεού.

Αγαπητοί μου αδελφοί,
21 αιώνες μετά την Ανάσταση του Θεανθρώπου και την σπορά του ευαγγελικού λόγου στα έθνη, η ανθρωπότητα έχει και πάλι απομακρυνθεί απελπιστικά από το θέλημα του Θεού. Μόνη ασφαλής πυξίδα επιστροφής στο πατρικό σπίτι, είναι ο επανευαγγελισμός στην πίστη. Στην πίστη όχι μόνο ως υποθέση του νου, αλλά κυρίως ως βιώμα της καρδιάς. Στην πίστη όχι ως ιδέα, αλλά ως μαρτυρία του προσώπου του Χριστού, που είναι η οδός, η αλήθεια, η ζωή. Στην πίστη ως ιεραποστολή, ως χρέος μεταδόσεως του Ευαγγελίου του Χριστού έως εσχάτου της γης.
Αυτό πράττουμε στην Αφρική, καθώς, όπως είπε ο Χρυσόστομος, δεν υπάρχει τίποτε ψυχρότερο από τον χριστιανό που δεν ενδιαφέρεται για τη σωτηρία των άλλων (P.G. 60,162). Και μπορεί το έργο να είναι τεράστιο και οι εργάτες λίγοι, την καρδιά όμως θερμαίνει η ελπιδοφόρα υπόσχεση του Κυρίου ότι «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν» της Εκκλησίας (Ματθ. 16,18). Αυτή η ελπιδοφόρα υπόσχεση του Κυρίου είναι που μετουσιώνει την ιεραποστολή σε αποστολή αγάπης που ξεπερνά τον θάνατο. Όπως ακριβώς και ο Κύριός μας ξεπέρασε τον θάνατο με την Ανάστασή Του.
Χριστός Ανέστη!
†Ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής
Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β΄
Εν τη Μεγάλη Πόλει της Αλεξανδρείας Άγιο Πάσχα 2017″.

Το πασχαλινό μήνυμα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστασίου:
Ανανέωση με ευφροσύνη
«Ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών διά της δόξης του πατρός,
ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν.» (Ρωμ. 6:4)
Ο αναστάσιμος θρίαμβος του Ιησού Χριστού κατά της αδικίας, της βίας, και γενικότερα κατά της αμαρτίας και του θανάτου, η ολοκλήρωση του έργου Του επί της γης, προς ανακαίνιση του σύμπαντος κόσμου, γεμίζουν με αγαλλίαση και πάλι τις καρδιές μας. Ο Χριστός, ο «Υιός του Θεού και Υιός του ανθρώπου», όχι μόνον υπέστη τον φρικτό θάνατο πάνω στον Σταυρό, αλλά την τρίτη ημέρα αναστήθηκε εκ νεκρών, «διά της ενδόξου δυνάμεως του πατρός» και παραμένει για πάντα ο Αναστάς Κύριος. Η Ανάσταση σφραγίζει την μεγαλειώδη μοναδικότητα του Ιησού Χριστού. Δισεκατομμύρια ανθρώπων πέρασαν πολλοί κατέπληξαν με την ευφυΐα και τη δύναμή τους και ενθουσίασαν τα πλήθη. Τελικά όμως, όλοι νικήθηκαν από τον θάνατο. Ο Ιησούς, με την εκούσια θυσία και την Ανάστασή Του, καταπάτησε τον θάνατο και κατήργησε την εξουσία του. Η Εκκλησία, το μυστικό Σώμα του Χριστού, ζει και κινείται διαχρονικά μέσα στο φως της Αναστάσεώς Του. Ιδιαίτερα οι Ορθόδοξοι πανηγυρίζουμε και χαιρόμαστε με έντονο τρόπο το Πάσχα.
Κατά την ολόλαμπρη αυτή εορτή, δεν αναλογιζόμεθα απλώς ένα συγκλονιστικό ιστορικό γεγονός, αλλά καλούμεθα να προχωρήσουμε και σε μία ανανέωση της πνευματικής μας πορείας. Να πορευθούμε σε μια νέα ανακαινισμένη ζωή, «ίνα… εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν». Η εορτή του Πάσχα μας προσκαλεί να συνειδητοποιήσουμε το βαθύτερο νόημα του βαπτίσματός μας. Το αποστολικό ανάγνωσμα της Θείας Λειτουργίας του Μ. Σαββάτου διευκρινίζει: «Όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν· συνετάφημεν ουν αυτώ διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών διά της δόξης του πατρός, ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν.» (Ρωμ. 6:3-4).
Ο Αναστάς Χριστός μας καλεί σε μια συνεχή ανανέωση «ει τις εν Χριστώ καινή κτίσις» (Β’ Κορ. 5:17). Μας καλεί να ανανεώσουμε την προσωπική μας σχέση μαζί Του. Η συνεχής πνευματική ανακαίνιση είναι καθοριστικό στοιχείο της χριστιανικής ζωής. Καλούμεθα να ανανεώσουμε την εμπιστοσύνη μας στη δύναμη του Θεού, στην Πρόνοια και στο λυτρωτικό σχέδιό Του να ενισχύσουμε την αγωνιστικότητά μας για την επικράτηση της αλήθειας και της δικαιοσύνης, για την ενδυνάμωση της αλληλεγγύης και της αγάπης. Μας καλεί να ανανεώσουμε τη βεβαιότητα ότι η ελπίδα τελικά θα διαλύσει την απόγνωση, η ζωή θα νικήσει τον θάνατο.
**
Η πολυδύναμη αυτή ανανέωση συντελείται μέσα σε πασχαλινή ευφροσύνη, με την ήρεμη χαρά που ακτινοβολεί η Ανάσταση μέσα μας και γύρω μας. Οι πιστοί, οι βαπτισμένοι στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, την αισθανόμαστε βαθύτερα. Όσο δυναμώνει η βεβαιότητά μας στην Ανάσταση του Χριστού τόσο η πασχαλινή ανακαίνιση και αγαλλίαση γίνονται εντονότερες. Αλλά η ακτινοβολία της αναστάσιμης ευφροσύνης διαχέεται πολύ ευρύτερα. Όπως τα φωτόνια ξεκινούν από το ηλιακό φως και φτάνουν στις πιο απόμακρες σκοτεινές πτυχές της κτίσεως, έτσι και οι φωτεινές ανταύγειες της πασχαλινής χαράς αγγίζουν μυστικά ακόμη και όσους στέκουν μακριά ή ταλαντεύονται μεταξύ πίστεως και ολιγοπιστίας.
Η πασχαλινή ευφροσύνη χαρίζεται για να τη μοιραζόμαστε στη συνέχεια και με τους άλλους. Το πασχαλινό έθιμο επιβάλλει μόλις ανάβει η λαμπάδα μας να μεταδίδουμε τη φλόγα της και σε άλλους. Έτσι συμβολίζεται και το χρέος των πιστών να μεταδίδουν, όπως οι Απόστολοι, τη χαρμόσυνη είδηση της Αναστάσεως. Ο Αναστάς Κύριος διαβεβαίωσε: «εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης», και συμπλήρωσε «πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη…». Υπάρχει μία συνέπεια, ένα «ουν» (λοιπόν): Δεν μπορείτε να περιορίζεστε στην προσωπική σας σωτηρία και αγαλλίαση, αλλά οφείλετε να μεταφέρετε τη Χαρούμενη Είδηση σε όσους την αγνοούν. Αυτή δεν μπορεί να κλειστεί και να κρατηθεί σε μία μόνο κοινότητα. Προορίζεται για όλους τους ανθρώπους, για τους λαούς, για την ανανέωση ολόκληρης της οικουμένης.
Και μία ακόμη αναγκαία επισήμανση: Το Πάσχα δεν είναι μία εορτή περιορισμένη σε μία μόνον ημέρα ή σε μία μόνον περίοδο του χρόνου. Η ακτινοβολία της διαχέεται σε όλο το έτος. Κάθε Κυριακή, σύμφωνα με την Ορθόδοξη λατρευτική παράδοση, οι ύμνοι, οι σκέψεις, η καρδιά μας γεμίζουν και πάλι από το άγγελμα της Αναστάσεως. Η αναστάσιμη πνοή και το αναστάσιμο ήθος σφραγίζουν τη χριστιανική ζωή. Η αναστάσιμη ελπίδα νοηματοδοτεί την πορεία μας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι κατεξοχήν Εκκλησία της Αναστάσεως.
**
Ας εορτάσουμε, λοιπόν, όσο γίνεται πιο συνειδητά την ολόλαμπρη εορτή του Πάσχα. Και ας δεηθούμε στον Αναστάντα Κύριό μας να ανακαινίζει τη ζωή μας μέσα στη δική Του αλήθεια. Να ανανεώνει την αντοχή μας στις ποικίλες δυσκολίες της εποχής μας. Να ανακαινίζει την αντίσταση μας στην παρακμή. Να ανανεώνει τον ενθουσιασμό μας για δημιουργικές πρωτοβουλίες. Ας ζούμε την καθημερινότητά μας με πασχαλινή ευφροσύνη, η οποία δεν αγνοεί τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής, αλλά την υπερβαίνει και τη μεταμορφώνει με τη χάρη και τη δύναμη του Αναστάντος Χριστού. Ανανέωση, λοιπόν, με πασχαλινή ευφροσύνη ας γίνει πόθος και μέριμνά μας. Χριστός Ανέστη!