Έχει η επιστήμη κατανοήσει επαρκώς τους λόγους για την υπερμεταδοτικότητα της ΄Oμικρον; Τα συστήματα επίβλεψης της πανδημίας, που λειτουργούν παγκοσμίως, καταγράφουν αυτή την εποχή άλλα στελέχη που θεωρούνται «ανησυχητικά» ή «ενδιαφέροντα»; Γιατί η μόλυνση από κάποιο στέλεχος του ιού δεν σημαίνει απαραιτήτως και προστασία από επαναμόλυνση;
Oι ιοί, αντί να εξασθενούν με το πέρασμα του χρόνου, μπορεί να γίνονται ακόμη πιο μολυσματικοί, όπως αναφέρουν νεότερες επιστημονικές μελέτες που δείχνουν πως η εξέλιξή τους είναι περισσότερο χαοτική και τυχαία παρά προϊόν σχεδιασμού; Και αν αυτό μπορεί να συμβεί και με τον SARS-COV-2 τότε ενδεχομένως η Όμικρον να μην αποτελέσει τον επιθανάτιο ρόγχο της πανδημίας; Και τέλος, γιατί οι ιοί -γενικότερα και όχι μόνον ο SARS–COV-2- παρουσιάζουν ισχυρότερη αντοχή σε σχέση με τα μικρόβια και τα βακτήρια, με αποτέλεσμα η επιστήμη να έχει και τις μεγαλύτερες δυσκολίες να τους αντιμετωπίσει;
Η εκπομπή του Πολυδεύκη Παπαδόπουλου «Με το Πρώτο στην Ευρώπη και τον Κόσμο», σε μια κρίσιμη φάση της πανδημίας, ασχολήθηκε με τα καίρια αυτά ερωτήματα. Τα έθεσε προς απάντηση στον καλεσμένο της Δημήτρη Θάνο, Διευθυντή του Κέντρου Βασικής Έρευνας του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών, Πρόεδρο του Επιστημονικού Συμβουλίου του εν λόγω Ιδρύματος και τακτικό μέλος της Ακαδημίας.