«Την Κυριακή δώσαμε τη διακήρυξη για τις 3 Δεκέμβρη, την Δευτέρα δώσαμε το τακτικό βαρόμετρο και χτες δώσαμε τους 10 λόγους γιατί το 25 είναι χειρότερο από το 24. Και θέλω να σας πω ότι σήμερα θα δείτε γιορτές, θα δείτε γκαλά, θα δείτε τσάγια. Όχι, όχι. Η 3η Δεκέμβρη, το μόνο πράγμα που γιορτάζουμε σήμερα είναι την ανθρώπινη ποικιλομορφία, την ποικιλομορφία της ανθρώπινης φύσης, την οποία πρέπει να γιορτάζουμε και να τιμούμε στην πράξη» είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία, Γιάννης Βαρδακαστάνης, μιλώντας στην εκπομπή «Πρωινή Παρέα» με την Κατερίνα Σερέτη και τον Διονύση Χατζημιχάλη.
«Από κει και πέρα, είναι μέρα, όπως ορίζει και ο 2430 του ’96, όπου η πολιτεία κάθε μορφής, ο Δήμος, η περιφέρεια, κεντρική κυβέρνηση και ο πολιτικός κόσμος, οι κοινωνικοί θεσμοί, η Εκκλησία, οι πάντες και εμείς βεβαίως, οφείλουμε να πούμε στην κοινωνία και στον κόσμο μας, τι έχουμε κάνει και τι πρέπει να κάνουμε. Οφείλουμε να δώσουμε λογαριασμό. Σε μία δημοκρατία πρέπει να δίνουμε λογαριασμό οι και να στεκόμαστε με πάρα πολύ σοβαρότητα και ενσυναίσθηση απέναντι σε ζητήματα κομβικής σημασίας.
Όταν λοιπόν με το τελευταίο στατιστικό δελτίο του Παρατηρητηρίου αρχές Οκτώβρη δώσαμε στην δημοσιότητα τα στοιχεία για τη φτώχεια, τι έδειξαν; Όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζει με αξιοπρέπεια και να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και στις υποχρεώσεις του, τα υπόλοιπα περί νόμων είναι έπεα πτερόεντα. Από 16 χρονών μέχρι 64 τι έδειξαν τα στοιχεία της Eurostat και της ΕΛΣΤΑΤ; Ότι το 50%, οι μισοί δηλαδή από 16 έως 64 είναι σε κίνδυνο φτώχειας. Τι έδειξαν γι’ αυτούς που είναι πάνω από 65; Το 30%, γιατί εκεί έρχεται να μετρήσει κυρίως η σύνταξη που μπορεί να υπάρχει, τι έδειξε για τις κοινωνικές μεταβιβάσεις; Έδειξε στην Ευρωπαϊκή Ένωση 34,4% οι κοινωνικές μεταβιβάσεις έχουν θετική επίδραση στην καταπολέμηση της φτώχειας για τα άτομα με αναπηρία και στην Ελλάδα 16,3.
Όταν τα άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα είναι στην πρώτη θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε ληξιπρόθεσμες οφειλές με 44,5%, όταν είναι στην πρώτη θέση στο κόστος στέγασης με 33%, τι άλλο να πούμε;
Υπάρχει ένα μείγμα αποκλεισμού και διακρίσεων το οποίο παράγει φτώχεια στην Ελλάδα. Ποιο είναι αυτό το μείγμα; Όσοι παίρνουν επιδόματα στην πλειοψηφία αυτών, όταν πάνε να εργαστούν, κόβονται τα επιδόματα. Δεύτερον, δεν έχουμε σοβαρή συγκροτημένη πολιτική καταπολέμησης του αποκλεισμού από την εργασία. Συνεπώς έχουμε χαμηλή συμμετοχή στην εργασία. Γι’ αυτό σας είπα και τα στοιχεία νωρίτερα. Τρίτον. Έχουμε πάρα πολύ χαμηλές αναπηρικές συντάξεις. Όταν η εθνική σύνταξη, φρόντισε ο νόμος Κατρούγκαλου, όταν η αναπηρική σύνταξη υπάρχει, έχει λέει κάποιος 50% αναπηρία η εθνική σύνταξη σήμερα, το μέρος της σύνταξης που είναι που λέει η Εθνική είναι 440 ευρώ, θα πάρει 220. Όταν θα βγει με λίγα χρόνια εργασίας, έχει μικρή ανταποδοτική και έχουμε συντάξεις που είναι κάτω από 300 ευρώ.
Αλλά αυτοί στην πλειοψηφία τους δεν παίρνουν και επιδόματα. Όταν λοιπόν έχουμε ένα μείγμα τέτοιο παράγει φτώχεια και εμείς λέμε στην κυβέρνηση, στον πολιτικό κόσμο της χώρας, ότι αν οι Ελληνίδες και οι Έλληνες με αναπηρία δεν μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια όταν θα πρέπει να αποφασίσουν να πρέπει να αποφασίσουν αν τα λίγα χρήματα που έχουν θα τα χρησιμοποιήσουν ή να πάρουν τα φάρμακά τους ή να φάνε, με συγχωρείτε πάρα πολύ, δεν είναι εικόνα χώρας. Τα στοιχεία του Ειδικού Βαρόμετρου που κάναμε πέρυσι, που συμμετείχαν σχεδόν 3.000 άτομα με αναπηρία από όλη τη χώρα, είπαν, στην ερώτηση, χρειάστηκε τα τελευταία δύο χρόνια να πάρετε απόφαση αν θα κόψετε τις δαπάνες που έχετε για την διατροφή σας και να πάρετε τα ρούχα σας, τα παπούτσια σας κλπ ή να πάρετε τα φάρμακά σας. Η απάντηση ήταν σε 78% ναι. Χρειάστηκε να πάρουν τέτοια απόφαση» περιέγραψε ο κ. Βαρδακαστάνης.
«Η κοινωνία μάς ξέρει. Δεν είμαστε καινούργιοι. Είμαστε πάρα πολύ σοβαροί και μετρημένοι. Δεν έχουμε καμία σχέση με λαϊκισμούς και τέτοια πράγματα, μακριά από μας. Αναγνωρίζουμε τα θετικά, τα τιμούμε και τα στηρίζουμε, ακόμα και αν μπορεί να έχουμε και προσωπικό κόστος που το κάνουμε. Αλλά όμως οφείλουμε, ιδιαίτερα στις 3 του Δεκέμβρη που υποτίθεται ότι πρέπει να είναι μέρα κορύφωσης της δράσης, να δώσουμε τον απολογισμό μας στην κοινωνία και να πούμε και τι θα κάνουμε τον επόμενο χρόνο για να μπορεί η κοινωνία και ο κόσμος να μας ελέγξει αν το κάναμε. Έτσι λειτουργεί η δημοκρατία, έτσι πρέπει να λειτουργεί» συμπλήρωσε.
«Προσβασιμότητα δεν είναι η ράμπα, δεν είναι το πεζοδρόμιο, δεν είναι το σκαλοπάτι. Είναι και αυτό προσβασιμότητα, όμως, πιο σπουδαίο για να υπάρχει λόγος να υπάρχει και καλή πρόσβαση σε ένα χώρο, είναι η προσβασιμότητα στη ζωή» τόνισε ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος, ψυχίατρος και πρώην Ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, σε συνέντευξή του στην εκπομπή «Πρωινές Διαδρομές» με τον Βασίλη Αδαμόπουλο και τη Μαρία Γεωργίου, σήμερα 3 Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Αναπήρων.
«Δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει μεγάλα βήματα. Εγώ θα πω και για μένα είναι εμβληματικό ότι τουλάχιστον σε ποιοτικό επίπεδο έχει ξεκινήσει το πρόγραμμα του προσωπικού βοηθού, το οποίο είναι κάτι που είναι σπουδαίο, πολύ μεγάλο. Δεν μπορώ να αμφισβητήσω το γεγονός ότι πρόσφατα έγινε το προσβασιμότητα κατ’ οίκον. Τι σημαίνει αυτό; Ότι έκαναν αίτηση κάποιοι ανάπηροι για να μπορέσουν να αναδιαμορφώσουν και να κάνουν πιο προσβάσιμο το σπίτι τους και το χώρο κατοικίας τους. Αυτά τα λέω πολύ επιγραμματικά. Έχουν γίνει και άλλα πράγματα. Έγινε αύξηση του επιδόματος αναπηρίας, αλλά και πάλι είναι μικρά. Είναι μικρά για τις πάμπολλες πολύ μεγάλες ανάγκες τις οποίες έχουν οι ανάπηροι και περικλείονται σε μία λέξη που λέει για την προσβασιμότητα και για να μην μπερδευτούμε, Να υπάρχει εργασία, να υπάρχει ένα νοσοκομείο το οποίο να μπορεί να είναι λειτουργικό για τους αναπήρους. Ξέρετε, μέχρι και σήμερα πολλά νοσοκομεία, δυστυχώς γίνεται διαχωρισμός των τουαλετών και δεν έχουν οι ανάπηροι να πάνε όταν νοσηλεύονται να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα. Αυτό είναι πάρα πολύ μεγάλο πρόβλημα.
Η προσβασιμότητα στις κοινωνικές σχέσεις, στη διασκέδαση, στην κατανόηση ότι ο ανάπηρος πολίτης δεν είναι πολίτης δεύτερης κατηγορίας. Είναι ένας πολίτης ο οποίος έχει τις δικές του δυνατότητες, τις δικές του ανάγκες και είναι όπως οποιοσδήποτε άλλος. Αυτό λοιπόν είναι κάτι το οποίο ανήκει στη νοοτροπία των συμπολιτών και πρέπει να το παλεύουμε και να το διαμορφώνουμε καθημερινά» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Κυμπουρόπουλος.
Ως προς το κατά πόσο η Ελλάδα αντιμετωπίζει ικανοποιητικά τα ζητήματα των νανθρώπων με αναπηρία, επισήμανε ότι υπάρχει πάρα πολύς δρόμος και απόδειξη είναι ότι ακόμα υπάρχουν αναπηρικοί σύλλογοι και αναπηρικές οργανώσεις σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. «Δεν υπάρχει μία χώρα η οποία δεν διεκδικεί. Το λέω με πολλή πικρία, αυτό το γεγονός, ότι λόγω αυτής της παγκόσμιας αναταραχής που βρισκόμαστε και το ότι η πολιτική προσανατολίζεται σε άλλες κατευθύνσεις, η Ευρώπη χάνει από τα κοινωνικά της δικαιώματα και οι ανάπηροι, ειδικά στο εξωτερικό επειδή κάποιες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαν περισσότερα προνόμια από την Ελλάδα και αυτό δεν μπορούμε να το κρύψουμε, τώρα βγαίνουν στους δρόμους και διεκδικούν να μη χάσουν τα προνόμιά τους και να μη γυρίσουν σε άλλες εποχές. Αυτό είναι πάρα πολύ σκληρό, είναι πάρα πολύ δύσκολο και πρέπει αυτό το πρόσωπο που έχει η Ευρώπη του κράτους, της κοινωνικής μέριμνας, πρόνοιας, να μην το χάσει. Γιατί αν το χάσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα μείνει τίποτα άλλο» τόνισε.
Ειδικά για την Ελλάδα, επισήμανε ότι η αλήθεια είναι όχι απλώς ότι υπάρχουν πράγματα που πρέπει να κάνουμε, αλλά από τα 10, είμαστε στο 3. «Και δεν είμαι από τους απαισιόδοξους. Αλλά το να είσαι ανάπηρος και το να ζεις υπό την ταυτότητα της αναπηρίας θέλει πάρα πολλές προϋποθέσεις. Είναι βίωμα και αυτό το βίωμα δεν έχουμε μάθει να το σεβόμαστε στην καθημερινότητά μας, είναι αυτά που είπαμε προηγουμένως. Οπότε είναι πολύ ωραίο να λέμε για τη ράμπα, αλλά άμα δεν μου επιτρέψετε και να το κάνω λίγο αλληγορικό, αν μου επιτρέψετε να εκλεγώ και να γίνω πολιτικός, δεν μιλάω για τον Κυμπουρόπουλο, γιατί δεν μπορώ να πάω εύκολα στη συγκέντρωση που γίνεται γιατί έχει σκαλοπάτια, γιατί θεωρείται ότι αυτός ο ανάπηρος είναι ανίκανος και δεν μπορεί να επιτελέσει τα έργα του και θα κουραστεί εύκολα σε σχέση με κάποιον άλλον που περπατά, γιατί πρέπει να ξεκουράζεται ο ανάπηρος, ο ανάπηρος δεν ξέρει από τη ζωή, γιατί δεν κάνει οικογένεια, είναι ανίκανος επειδή τον υποστηρίζει ένας προσωπικός βοηθός. Ο καημένος δεν ξέρει από τα πράγματα της ζωής και τις δυσκολίες της ζωής. Πώς θα με καταλάβει; Πώς θα γίνει ο ανάπηρος σεξολόγος αφού δεν κάνει σεξουαλική πράξη. Αυτές είναι οι πεποιθήσεις που δημιουργούν εμπόδια και όσο δεν τα καταρρίπτουμε και δεν βοηθάτε εσείς, εγώ, ο παραδίπλα, η μάνα μου, ο πατέρας μου, ο φίλος μου, να τα καταρρίψουμε, δεν θα πάμε μπροστά.
Μεταξύ των πολιτών οι ανάπηροι κατέχουν το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας. Και σε κάθε κοινωνία και στο μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φαίνεται ξεκάθαρα ότι είναι 5 με 10 μονάδες περισσότερη η ανεργία μεταξύ των αναπήρων. Άρα λοιπόν, εάν υπάρχει μεγαλύτερη ανεργία πώς μπορεί να μην υπάρχουν και περισσότερες ληξιπρόθεσμες οφειλές, ακριβώς γιατί υπάρχει και ένα μικρότερο εισόδημα. Πώς να μην υπάρχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές όταν ο προσωπικός βοηθός που πρέπει να είναι μια κρατική παροχή για πολλούς ανθρώπους είναι μια υπηρεσία η οποία πληρώνεται με ιδία κεφάλαια. Πώς να μη γίνει όταν οι κωφοί χρειάζονται μετάφραση και αυτή τη στιγμή μιλάμε για, αν δεν κάνω λάθος, 10 ώρες το μήνα από την ομιλούσα ελληνική στη νοηματική ελληνική και το ανάποδο. Αυτά τα πράγματα, τα οποία σημαίνει ότι για κάθε υπηρεσία βάζω το χέρι μου στην τσέπη για να τους πληρώσω, πρέπει να αποφασίσουμε ως κοινωνία εθνική, ελληνική ή ευρωπαϊκή. Αν θέλει η κοινωνία να πεθάνουμε να μας το πει. Αν όμως θέλει να ζήσουμε, πρέπει να κάνει εκείνο το πλαίσιο που θα είμαστε ενταγμένοι μέσα στην καθημερινότητα σε όλα τα επίπεδα» συμπλήρωσε.
«Η αναπηρία δεν τελειώνει ούτε αρχίζει την 3η Δεκεμβρίου. Δεν είμαι άνθρωπος που κάνω παράπονα. Δεν μου αρέσει, γιατί βλέπω πάρα πολύ την αισιόδοξη πλευρά της ζωής και το ότι έχουν γίνει αλλαγές, αλλά πιστέψτε με ότι η καθημερινότητα, γιατί η ζωή δεν αλλάζει εύκολα, η κοινωνική ζωή δεν αλλάζει εύκολα, είναι δύσκολη όχι γιατί έχω αυτή τη βλάβη που έχω, αλλά γιατί μου βάζει εμπόδια η κοινωνία και αυτά τα εμπόδια πρέπει να τα κατανοήσουμε» υπογράμμισε καταλήγοντας.
Το ίδιο θέμα κλήθηκε επίσης, να σχολιάσει στην εκπομπή «Σεμνά και Ταπεινά» με τους Γιώργο Κακούση και Δημήτρη Πετρόπουλο, ο Χαράλαμπος Γερώνυμος, Πρόεδρος Ομοσπονδίας Κινητικά Αναπήρων.
Όπως υπογράμμισε στους δημοσιογράφους “Δυστυχώς, πάρα πολλοί συμπολίτες μας δεν σέβονται κάποια πράγματα. Έχει βγει κάποια νομοθεσία και η ΚΕΔΕ έχει στείλει σε όλους τους δήμους της χώρας (…) από την κάθε πλευρά της ράμπας να μην σταθμεύεται αυτοκίνητο και να βάλουμε εκεί τα κολωνάκια τα κόκκινα, δεν ξέρω αν τα γνωρίζετε. Ελάχιστοι δήμοι έχουν ενσωματώσει αυτή τη νομοθεσία. Δεν καταλαβαίνω το λόγο. Επίσης, να αναφέρω και για τις θέσεις στάθμευσης ΑμεΑ. Σε όλη την Ελλάδα (είναι γενικό αυτό) δεν αστυνομεύονται όπως πρέπει. Και αυτό σαν εισαγωγή. Και λυπάμαι που ξεκινάω με παράπονα αλλά συμβαίνουν”.
Ως προς το τι άλλα προβλήματα υπάρχουν σημείωσε χαρακτηριστικά “Σε θέματα καθημερινότητας τώρα, το κόστος ζωής των ατόμων ειδικά με κινητική αναπηρία, είναι πολύ μεγαλύτερο από των άλλων συνανθρώπων μας. Το κόστος των βοηθημάτων (όταν λέμε βοηθήματα εννοούμε ένα τεχνητό μέλος, ένα ακρωτηριασμένο, ένα αναπηρικό αμαξίδιο) σε έναν ο οποίος είναι παραπληγικός, πρέπει να αλλάζει περίπου κάθε τέσσερα χρόνια. Ο ΕΟΠΥΥ δίνει ένα ποσό της εμπορικής αξίας. Ενδεικτικά θα σας πω ότι ένα αναπηρικό αμαξίδιο το οποίο μπορεί να κρατήσει 4 χρόνια, ξεκινάει από 2μιση χιλιάρικα. Αυτό αποζημιώνεται από τον ΕΟΠΥΥ με 2.000. Το 1,5 κάθε 4 χρόνια πρέπει να το βάλει το άτομο με αναπηρία. Αυτό ισχύει σήμερα. Συν το ΦΠΑ ο οποίος ΦΠΑ για τα βοηθήματα αυτά είναι 13% αντί να ήταν μηδέν. Δηλαδή, εκτός του ότι πληρώνουμε όλα αυτά από την τσέπη μας, πληρώνουμε και το ΦΠΑ. Νομίζω ότι είναι άδικο, διότι μιλάμε για το αυτονόητο”.
Και συμπλήρωσε “Είναι λοιπόν, στο 13% ο ΦΠΑ σε αυτά τα προϊόντα, τώρα. Και έχουμε ζητήσει με επιστολές και η Συνομοσπονδία για να μας βοηθήσει αλλά και εμείς οι ίδιοι έχουμε κάνει επαφές. Είναι λοιπόν, στο 13%”.
Από την πλευρά της τέλος, με αφορμή τη σημερινή ημέρα, η comedian artist, Κατερίνα Βρανά περιγράφοντας τα δικά της βιώματα, ως η ίδια άτομο με αναπηρία, μιλώντας στην εκπομπή «Ναι, μεν Αλλά» με την Ευαγγελία Μπαλτατζή και τον Δημήτρη Τάκη, είπε τα εξής “Εμένα δεν με ενοχλεί η λέξη αναπηρία. Το “ανθρώπους με ειδικές ανάγκες” με εξοργίζει, όπως και με το “ειδικές δεξιότητες”, θα χτυπήσω κάποιον. Έχω βλάβες. Το σώμα μου έχει υποστεί κάποιες βλάβες λόγω κάτι που μου συνέβη. Ανάπηρη με κάνει η κοινωνία που δεν με λαμβάνει υπόψιν. Οπότε το “ανάπηρος” πλέον είναι και μια ισχυρή πολιτική ταυτότητα“.
Και τόνισε “Πιο συγκεκριμένα, με κάνετε ανάπηρη. Εγώ έχω βλάβες, αλλά με κάνει ανάπηρη, η κοινωνία, η πολιτεία, η οποία δεν λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες μου και το ότι υπάρχω, ζω, εργάζομαι. Είμαι μέλος της κοινωνίας και θέλω να ζω τη ζωή μου χωρίς να πρέπει να παλεύω κάθε μέρα για τα πιο απλά πράγματα. Και δυστυχώς, στην Ελλάδα αποκλείουμε πάρα πολλά πράγματα διότι έχουμε πολύ στενή ιδέα του τι θεωρείται αυτό το νορμάλ. Έχουμε παγιδευτεί στα στερεότυπα μας στην Ελλάδα πάρα πολύ, παραπάνω από άλλες χώρες της Δύσης“.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος
