Π. Αντωνάκου στο ΕΡΤNews: Οι γυναίκες σε ηγετικές θέσεις είμαστε ακόμη η εξαίρεση που επιβεβαιώνουμε τον κανόνα

Την άποψη πως οι γυναίκες δεν έχουν ακόμη την κατάλληλη εκπροσώπηση ούτε στον τομέα της εργασίας, ούτε σε διευθυντικές θέσεις, διοικητικά συμβούλια, πολιτική, τοπική αυτοδιοίκηση εξέφρασε η Γενική Διευθύντρια της Google στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, Πέγκυ Αντωνάκου μιλώντας στο ΕΡΤΝews και στον Απόστολο Μαγγηριάδη. Η κ. Αντωνάκου υποστήριξε πως «τα στοιχεία του ΟΗΕ δείχνουν πως η κατάσταση βελτιώνεται με πάρα – πάρα πολύ αργούς ρυθμούς και πως θα πάρει περίπου 130 χρόνια για να φτάσουμε να υπάρχει μια μισθολογική ισοτιμία ανδρών-γυναικών».

Σε ό,τι αφορά την προσωπική της διαδρομή, που έφτασε να ηγείται ενός τεχνολογικού κολοσσού στη Νοτιοτανατολική Ευρώπη, η κυρία Αντωνάκου είπε πως μια νέα κοπέλα που σήμερα είναι 15-16 ετών δεν πρέπει να φοβάται να κυνηγήσει τα όνειρά της. «Να μη φοβάται, να κυνηγήσει τα όνειρα της. Δεν υπάρχουν περιορισμοί. Τα όνειρά μας είναι όσο μεγάλα θέλουμε να είναι, ο καθένας μας τα φτιάχνει μόνος του ή μόνη της και από εκεί και πέρα θεωρώ ότι, όλοι οι περιορισμοί είναι εκεί για να τους ξεπερνάμε. Όταν εγώ ήμουν 15 ή 16 δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα κάνω μια καριέρα στην τεχνολογία. Είμαι παιδί που τελείωσε το δημόσιο σχολείο, που πήγε σε δημόσιο πανεπιστήμιο, στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, έφυγα μεν στο εξωτερικό αλλά και αυτό με πολύ μεγάλη δυσκολία, με πολύ μεγάλη δυσκολία χρηματοδότησης, με δάνεια, με όλες τις δυσκολίες που μπορεί να σκεφτεί κάποιος, όμως δεν σταματούσα», είπε η κυρία Αντωνάκου.

Σε σχέση με τις εξελίξεις της τεχνολογίας και την επίδραση της τεχνητής νοημοσύνης στη ζωή μας η κυρία Αντωνάκου είπε πως «η τεχνητή νοημοσύνη είναι εδώ. Είναι εδώ για να μείνει. Είναι εδώ για να αλλάξει τη ζωή μας προς το καλύτερο θεωρώ. 100% η τεχνητή νοημοσύνη είναι κάτι καινούργιο, μεγάλο και σίγουρα πρέπει να υπάρχουν κανόνες γύρω από την χρήση της. Ο CEO της Google λέει ότι, η τεχνητή νοημοσύνη είναι κάτι πολύ σημαντικό για να μην ρυθμιστεί και κάτι πολύ σημαντικό για να μην ρυθμιστεί σωστά», ενώ σε σχέση με την κυβερνοασφάλεια είπε πως «από τη μια μας ενδιαφέρει πάρα πολύ η ασφάλεια των δεδομένων μας και μιλάω τώρα σαν ιδιώτες, από την άλλη μπορεί να ανεβάζουμε φωτογραφίες προσωπικές μας, των παιδιών μας, το πού βρισκόμαστε και όλα αυτά, στην προσπάθειά του να πάρουμε ένα like παραπάνω ή στην προσπάθειά του να δημιουργήσουμε ένα συγκεκριμένο προφίλ. Πρώτα και από όλους η ευθύνη είναι προσωπική κατά τη δική μου άποψη σε σχέση με το, τι δεδομένα είναι αυτά που μοιράζεσαι και πώς τα διαχειρίζεσαι».

Ολόκληρη η συνέντευξη της κυρίας Αντωνάκου στον Απόστολο Μαγγηριάδη έχει ως εξής:

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Ηγείστε μιας κορυφαίας τεχνολογικής εταιρείας, σε ένα χώρο όπου κανείς μπορεί να ισχυριστεί και να πει ότι είναι ανδροκρατούμενος. Θα ήθελα να ρωτήσω, εσείς πιστεύετε ότι το 2024 είναι ακόμα επίκαιρη η συζήτηση για τις ίσες ευκαιρίες στην αγορά εργασίας;

Πέγκυ Αντωνάκου: Νομίζω ότι είναι, με την έννοια ότι, ό,τι αριθμούς και να δεις η πραγματικότητα λέει ότι έχουμε ακόμα πάρα πολύ δρόμο να κάνουμε. Οι γυναίκες ακόμα δεν έχουν την κατάλληλη εκπροσώπηση ούτε στον τομέα της εργασίας, ούτε σε διευθυντικές θέσεις, διοικητικά συμβούλια, πολιτική, τοπική αυτοδιοίκηση. Νομίζω όποιο τομέα και να πιάσουμε…

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Ναι. Δεν έχει βελτιωθεί, όμως η κατάσταση;

Πέγκυ Αντωνάκου: Έχει βελτιωθεί, αλλά τα στοιχεία δείχνουν ότι βελτιώνεται με πάρα – πάρα πολύ αργούς ρυθμούς. Αν θυμάμαι καλά, τα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών λένε ότι θα πάει περίπου 130 χρόνια για να φτάσουμε να υπάρχει μια ισοτιμία.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Ανησυχητικό.

Πέγκυ Αντωνάκου: Το οποίο είναι πρόβλημα.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Ναι. Και εντάξει, μια λύση θα μπορούσε να είναι να το πω έτσι ίσως η νομοθέτησης στις ίδιες αμοιβές; Μια άλλη λύση θα μπορούσε να είναι η ενθάρρυνση, ώστε περισσότερες γυναίκες να μπούνε στα STEM επαγγέλματα, στα επαγγέλματα του Πολυτεχνείου. Δεν ξέρω πόσο εύκολα θα μπορούσε να γίνει αυτό;

Πέγκυ Αντωνάκου: Δεν είναι σίγουρο ότι υπάρχει μία μόνο λύση με την έννοια ότι είναι ένα πρόβλημα, το οποίο είναι πολύ σύνθετο. Μας αφορά όλους. Κρατάει πάρα – πάρα πολλά χρόνια και δε νομίζω ότι μπορεί να λυθεί από ένα μόνο παράγοντα. Δηλαδή με τη νομοθέτηση, η οποία σίγουρα είναι απαραίτητη σε αρκετά πράγματα, δε νομίζω ότι από μόνο του το λύνει. Σίγουρα ένας οργανισμός, μια εταιρεία, παρότι υπάρχουν πολύ σημαντικές προσπάθειες, δεν το λύνουν αυτό το θέμα. Πρέπει να γίνει δηλαδή σε πάρα πολλά επίπεδα και ένα πολύ βασικό κομμάτι είναι και το κομμάτι της κουλτούρας, έτσι; Το πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, το τι κάνουν στα σχολεία μας, το τι κάνουμε μέσα στις επιχειρήσεις και το πόσο συνειδητοί είμαστε σε αυτό το κομμάτι. Οι πολυεθνικές εταιρείες σαν αυτές τις οποίες έχω δουλέψει εγώ τα τελευταία χρόνια, έχουν εκπαιδεύσεις, δηλαδή ακριβώς αυτές οι προκαταλήψεις που έχουμε, τις οποίες δεν τις συνειδητοποιούμε, είτε στον τρόπο με τον οποίο χειριζόμαστε καταστάσεις, είτε στα χαρακτηριστικά, στο χιούμορ μας, σε πολλά πράγματα. Νομίζω ένα πρώτο επίπεδο είναι να γίνουνε συνειδητοί ότι είναι πολύ σημαντικό να γίνουν αλλαγές σε αυτό το κομμάτι και όλα τα άλλα έπονται.

Σίγουρα το κομμάτι της νομοθεσίας. Αν σκεφτούμε το κομμάτι της πληρωμής του οίκου equl pay του λεγόμενου, δηλαδή ότι, το μισό κομμάτι του πληθυσμού, οι γυναίκες αμείβονται λιγότερα για ακριβώς την ίδια εργασία σε σύγκριση με έναν άντρα στην ίδια θέση, μόνο και μόνο επειδή είναι διαφορετικό το φύλο τους, είναι λίγο περίεργο.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Σαφέστατα προβληματικό. Αν μας ακούει σήμερα μια κοπέλα που είναι 15 – 16 χρονών και σκέφτεται να κάνει μια καριέρα στην τεχνολογία, στο Πολυτεχνείο, στις θετικές επιστήμες, τι θα της λέγατε;

Πέγκυ Αντωνάκου: Θα της έλεγα και σε εκείνη και σε οποιαδήποτε κοπέλα σκέφτεται να κάνει οτιδήποτε θέλει στα 15 – 16, οποιοδήποτε είδος καριέρας ή ότι είναι αυτό το οποίο την  ενδιαφέρει, να μη φοβάται. Να μη φοβάται, να κυνηγήσει τα όνειρα της. Δεν υπάρχουν περιορισμοί. Τα όνειρά μας είναι όσο μεγάλα θέλουμε να είναι, ο καθένας μας τα φτιάχνει μόνος του ή μόνη της και από εκεί και πέρα θεωρώ ότι, όλοι οι περιορισμοί είναι εκεί για να τους ξεπερνάμε. Όταν εγώ ήμουν 15 ή 16 δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα κάνω μια καριέρα στην τεχνολογία. Είμαι παιδί που τελείωσε το δημόσιο σχολείο, που πήγε σε δημόσιο πανεπιστήμιο, στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, έφυγα μεν στο εξωτερικό αλλά και αυτό με πολύ μεγάλη δυσκολία, με πολύ μεγάλη δυσκολία χρηματοδότησης, με δάνεια, με όλες τις δυσκολίες που μπορεί να σκεφτεί κάποιος, όμως δεν σταματούσα. Δηλαδή θεωρούσα ότι όλα αυτά είναι μπροστά μου κάπως για να αποδεικνύω ξανά και ξανά πόσο πολύ με ενδιαφέρει και πόσο πολύ θέλω να κάνω το επόμενο βήμα. Οπότε νομίζω, το να ξεπερνάς τους φόβους και τους δισταγμούς σου και κατά κάποιο τρόπο να ακούς κατά βάση το δικό σου ένστικτο στο πού θέλεις να πας και τι θέλεις να κάνεις, αυτός είναι ο τρόπος για να προχωρήσεις σε ό,τι είναι αυτό που θες να κάνεις.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Σήμερα ένα κορίτσι που είναι 18 χρονών ή ξέρω γω 22, έχει μόλις τελειώσει το σχολείο ή έχει τελειώσει το πανεπιστήμιο, έχει θεωρείτε τις ίδιες ευκαιρίες που είχατε εσείς για παράδειγμα την εποχή εκείνη; Έχει περισσότερες και επιλογές και ευκαιρίες, έτσι όπως έχει διαρθρωθεί πλέον ο κόσμος μας ή τα πράγματα έχουν σκληρύνει και υπάρχει μεγαλύτερη ανασφάλεια για να ακολουθήσει κανείς έναν τέτοιο δρόμο;

Πέγκυ Αντωνάκου: Ευελπιστώ ότι έχει περισσότερες ευκαιρίες από ό,τι είχα εγώ. Ευελπιστώ ότι υπάρχουν περισσότερα πρότυπα. Εγώ όταν ήμουν σε εκείνη την ηλικία δεν είχα και πάρα πολλά πρότυπα σε γυναίκες στο επιχειρείν ή σε γυναίκες σε οποιοδήποτε άλλες ηγετικές θέσεις, ήταν πάντα η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Κατά κάποιο τρόπο ακόμα είμαστε η εξαίρεση που επιβεβαιώνουμε τον κανόνα κάποιες γυναίκες σε ηγετικές θέσεις. Όμως θεωρώ ότι, υπάρχουν περισσότερα πρότυπα, μεγαλύτερες ευκαιρίες και σίγουρα πιστεύω ότι έχουν σπάσει κάποια από τα στερεότυπα τα οποία, η λεγόμενη γυάλινη οροφή, η οποία ναι μεν υπάρχει, αλλά ίσως είναι τώρα σε ένα ψηλότερο επίπεδο. Αυτά που σίγουρα δεν έχουν αλλάξει είναι η ψυχολογία μας, ότι οι γυναίκες γεννάνε παιδιά, κάποιες στιγμές στην καριέρα τους πρέπει να κάνουν μια επιλογή, όταν πρέπει να γεννήσεις φεύγεις απ’ τον εργασιακό στίβο. Το να έχεις ελπίδες να ξαναμπείς, το να μπαίνεις με ίσους όρους, να μην χάνεις δηλαδή αυτές τις ευκαιρίες και σίγουρα το να υπάρχει ένα κράτος και μια δομή η οποία εξυπηρετεί και σε βοηθάει στο να υπάρχει βοήθεια σε αυτό το κομμάτι, η πρόσβαση δηλαδή σε παιδικούς σταθμούς και όλο αυτό το σύστημα και νομίζω μια γενικότερη κουλτούρα και φιλοσοφία του ότι, όλοι μαζί φτιάχνουμε οικογένειες, όλοι μαζί μεγαλώνουμε παιδιά, όλοι μαζί μας αφορά σαν κοινωνία το να προχωράνε και οι γυναίκες όσο και οι άντρες, άρα αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Δηλαδή τα πιάτα στο σπίτι πιθανώς τα πλένουμε και οι δύο, όποιοι είναι αυτοί οι δύο και όχι μόνο ο ένας απαραίτητα.

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Εντάξει, νομίζω ότι σε ό,τι αφορά τη δική μας γενιά, πάντως οι άντρες και τα πιάτα αρχίζουμε σιγά – σιγά και τα πλένουμε στο σπίτι και με το παιδί ασχολούμαστε και πάνες αλλάζουμε. Νομίζω ότι είναι μια κατάκτηση που σταδιακά γίνεται.

Πέγκυ Αντωνάκου: Συμφωνώ απόλυτα. Γιατί ξέρετε; Πριν μερικά χρόνια είχα δει κάποια έρευνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου έδειχνε ότι, η Ελλάδα και η Ιταλία ήταν οι χώρες οι οποίες υπολείπονται περισσότερο από κάποια άλλη, κάθε άλλη χώρα σε σχέση με την ισότητα, στο πώς μοιράζονται τα οικογενειακά βάρη. Είτε αυτά είναι παιδιά, είτε αυτά είναι γονείς, είτε αυτό είναι οτιδήποτε άλλο. Πατροπαράδοτα δηλαδή δεν ήταν κάτι το οποίο το θεωρούσαμε ότι είναι καλό να γίνεται. Συμφωνώ όμως ότι αλλάζει και μπορεί να αλλάξει και ακόμα πολύ περισσότερο.

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Πάντως εσείς συνδυάσατε και τη μητρότητα και την καριέρα. Και οπότε και βάσει της δικής σας προσωπικής εμπειρίας καταλαβαίνω ότι συνδυάζεται εν έτει 2024 η μητρότητα και η καριέρα.

Πέγκυ Αντωνάκου: Απόλυτα και ξέρετε τι; Ονειρεύομαι ένα κόσμο που ότι συνδυάζεται η καριέρα και η μητρότητα δεν θα ήταν κάτι το οποίο θα ήταν αξιομνημόνευτο σε μια συζήτηση σε μια εκπομπή, όπως αντίστοιχα δεν είναι αξιομνημόνευτο για κάποιον άνδρα ότι μπορεί να έχει παιδιά και να κάνει καριέρα.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Σωστά. Τώρα, έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά η ηγεσία όταν ασκείται από μια γυναίκα σε σχέση με έναν άντρα;

Πέγκυ Αντωνάκου: Νομίζω ότι η ηγεσία έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά, εξαρτάται από τον ηγέτη καθαρά. Δηλαδή από την προσωπικότητα του καθενός. Σίγουρα οι γυναίκες έχουν κάποια χαρακτηριστικά στον τρόπο με τον οποίο εάν θέλετε έχουν ανατραφεί και με τον οποίο συσχετίζονται κοινωνικά, δηλαδή τους ενδιαφέρει αρκετά περισσότερο το να υπάρχει αποδοχή, τους ενδιαφέρει αρκετά περισσότερο το να υπάρχει μια συνεννόηση, είναι λιγότερο ίσως συγκρουσιακές. Αυτό δεν πιστεύω ότι αλλάζει απαραίτητα την ποιότητα της ηγεσίας. Δεν θα έλεγα δηλαδή ότι μπορεί να πεις ή μία ηγεσία είναι καλύτερη από την άλλη και σίγουρα η ηγεσία από μόνη της έχει κάποια χαρακτηριστικά. Χρειάζεσαι αποφασιστικότητα, χρειάζεσαι να μπορείς να αντέχεις το στρες. Υπάρχουν πράγματα τα οποία αναγκαστικά τα κάνεις όταν είσαι  στην ηγεσία. Από κει και πέρα θεωρώ ότι η ουσία είναι στην συνεργασία και η ουσία είναι στο να υπάρχει και γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει και η γυναικεία εκπροσώπηση σχεδόν όσο είναι και η αντρική, για να υπάρχει αυτή ακριβώς η συνεργασία, όπου το ένα και ένα κάνουν τρία.

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Και υπάρχει πάντα ένα ερώτημα, γεννιέται κανείς ηγέτης; Θέλω να πω, γεννιέται κάποιος με ηγετικά χαρακτηριστικά; Με ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα; Με μια ιδιοσυγκρασία; Ή η ηγεσία στην ουσία είναι μια άσκηση την οποία τη μαθαίνεις και βελτιώνεσαι συνεχώς σταδιακά μέσα σε μια διαδρομή;

Πέγκυ Αντωνάκου: Σίγουρα είναι μια πάρα πολύ ωραία ερώτηση. Θεωρώ ότι υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά με τα οποία χαρακτηρίζεσαι από μικρός σαν…μικρός/μικρή σαν προσωπικότητα, τα οποία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πιο ηγετικά, να το πω έτσι. Από κει και πέρα υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα στα οποία εκπαιδεύεσαι στην πορεία και εξ ου υπάρχουν και πολλές περιπτώσεις και πολλά παραδείγματα όπου άνθρωποι, άντρες ή γυναίκες βγάλανε ηγετικά χαρακτηριστικά σε συγκεκριμένες καταστάσεις, όπου θα έλεγε κάποιος δεν τους το είχα από πριν.  Εγώ θα έλεγα σε σχέση με τη δική μου προσωπική εμπειρία, ότι ένα χαρακτηριστικό μου το οποίο με έχει βοηθήσει πολύ είναι μια έλλειψη φόβου και όταν λέω έλλειψη φόβου, μάλλον δεν είναι έλλειψη φόβου, είναι μια διάθεση να ξεπεράσω τους φόβους μου όταν αυτούς τους νιώθω. Δηλαδή πάντα έχω την αίσθηση όταν μου δίνεται μια ευκαιρία και δεν ξέρω πώς ακριβώς θα το πετύχω ή θα κάνω αυτό το οποίο χρειάζεται, πρώτα λέω ναι, να πάρω την…να αξιοποιήσω την ευκαιρία και μετά θεωρώ ότι θα βρω τον τρόπο. Υπάρχει δηλαδή μια πεποίθηση από πίσω ότι, η λύση είναι κάπου εκεί, εγώ θα την βρω. Αυτό που είναι σίγουρο δεδομένο είναι η διάθεση μου να πάρω αυτή την πρόκληση, αυτή την ευκαιρία και να ψάξω μετά να βρω τις λύσεις.

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Από τις αποτυχίες σας έχετε μάθει περισσότερο ή από τις επιτυχίες σας;

Πέγκυ Αντωνάκου: Νομίζω και από τα δύο μαθαίνεις. Σίγουρα το να μη φοβάσαι την αποτυχία, το οποίο μεταξύ μας είναι και λίγο μύθος, ποιος δεν φοβάται την αποτυχία; Σίγουρα το ότι, το όταν βγαίνεις μπροστά, η αποτυχία είναι μια πιθανότητα, αλλά να μπορείς να ζήσεις με αυτή την πιθανότητα, για μένα το πιο σημαντικό, ακόμα και πιο σημαντικό από το αποτέλεσμα αν αυτό έχει λογική που λέω, είναι η προσπάθεια. Δηλαδή όταν ξέρω ότι έκανα ότι μπορούσα, ότι κίνησα ουρανό και γη, έκανα τα πάντα, αν το αποτέλεσμα δεν έρθει είμαι ok. Μπορώ να ζήσω με αυτό. Με αυτό που δεν μπορώ να ζήσω είναι, το να θεωρήσω ότι δεν έκανα ότι ήταν δυνατό να γίνει.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Μάλιστα. Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά την πανδημία και τον κορονοϊό ότι, όλο και περισσότερο μεγάλες εταιρείες αλλάζουν το μοντέλο της εργασίας. Αυτή η περίφημη υβριδική εργασία, κάποιες μέρες στο σπίτι, κάποιες μέρες στο γραφείο, πώς έχει λειτουργήσει όλο αυτό το μοντέλο μέχρι στιγμής; 

Πέγκυ Αντωνάκου: Θεωρώ πολύ καλά. Εγώ λειτουργώ σε αυτό το μοντέλο της υβριδικής εργασίας, ακόμα και πριν τον κορονοϊό. Οι εταιρείες τεχνολογίας έχουνε κάπως πάρει ένα πρωτοποριακό ρόλο σε αυτό το κομμάτι γιατί, γιατί ακριβώς επειδή η τεχνολογία είναι πολύ μεγάλο μέρος όλων αυτών που κάνουμε πλέον, το μέρος από το οποίο δουλεύεις δεν είναι απαραίτητα κρίσιμο να το πω έτσι. Τώρα, ναι μεν ισχύει αυτό, από την άλλη είναι πολύ σημαντικό να συνεργαζόμαστε. Όλοι είμαστε προϊόντα συνεργασίας, όλα αυτά τα οποία κάνουμε είναι πλέον προϊόντα συνεργασίας πιο πολύ από ποτέ θα έλεγα και άρα, επειδή είναι ωραίο να συνδέεσαι και να είσαι στον ίδιο χώρο με τον άλλον και υπάρχει άλλη, άλλο επίπεδο συνεργασίας, αυτό νομίζω δεν θα εκλείψει ποτέ αυτό το κομμάτι. Άρα υπάρχει μια ισορροπία την οποία κάπως προσπαθούμε να βρούμε αυτή τη στιγμή νομίζω όλοι, που είναι, πώς μπορεί να είμαι πιο παραγωγικός; Υπάρχουνε μέρες τις οποίες δεν χρειάζεται να περάσουμε δύο ώρες από την ημέρα μας στην κίνηση, προκειμένου να πάμε κάπου, σε μια συνάντηση και να επιστρέψουμε, γιατί μπορούμε να το κάνουμε μέσω τηλεργασίας. Υπάρχουν όμως μέρες που είναι καλό να βρεθεί μια ομάδα και να βγάλει ένα καλό αποτέλεσμα. Άρα, αυτή η ισορροπία νομίζω ότι είναι ωραίο που την βρήκαμε, είναι ατυχής η συνθήκη του κορονοϊού βέβαια η οποία μας υποχρέωσε να το κάνουμε. Για μένα όμως ήτανε μία στιγμή στην οποία η τεχνολογία έλαμψε.  Η δύναμη της, δηλαδή οι δυνατότητες που δίνει και οι ευκαιρίες που δίνει ότι, καταρχάς  μας κράτησε υγιείς, ταυτόχρονα παραγωγικούς, ταυτόχρονα συνδεδεμένους, ταυτόχρονα μπορούμε να σχεδιάσουμε, να δούμε το θέατρο ή το σινεμά που θα θέλαμε. Άρα νομίζω ότι ήταν ατυχής η συγκυρία, όμως το ότι αλλάζουμε είναι κάτι καλό.

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Βέβαια, φαντάζομαι ότι και όλο αυτό είναι και κάπως εξατομικευμένο. Άλλος είναι πιο παραγωγικός στο σπίτι, πιο παραγωγικός στο σπίτι του, άλλος είναι πιο παραγωγικός στη δουλειά του και φαντάζομαι επίσης ότι και η αίσθηση του να είσαι με τον άλλον σε ένα meeting, να πεις δύο – τρία πράγματα για την προσωπική σου ζωή, να κάνεις αυτό το δεκάλεπτο ας πούμε που λέμε το καφέ, έχει και αυτό τη σημασία του. Έτσι δεν είναι;

Πέγκυ Αντωνάκου: 100%. Ένα πράγμα που λέω πάντα είναι ότι η τεχνολογία είναι εκεί για να μας ενδυναμώνει σαν ανθρώπους, δεν είναι εκεί για να μας υποκαταστήσει. Και 100% ισχύει ότι ο καθένας μας έχει διαφορετικές προτιμήσεις σε σχέση με τον τρόπο εργασίας. Εγώ θα το πάω και ένα βήμα πιο πέρα να πω ότι, αυτό εξαρτάται και πάρα πολύ από την κατάσταση την οποία, στην οποία είμαστε εκείνη τη στιγμή.  Υπάρχουν συνάδελφοι που έχουν αρκετά παιδιά στο σπίτι, ας το πούμε έτσι και δυσκολεύονται να βρούν ησυχία. Ή έχεις μια διαφορετική συγκυρία όπου προτιμάς να είσαι έξω, γιατί είναι καλύτερος ο εργασιακός χώρος. Για 1000 λόγους πολλοί λένε, θέλω να είμαι στο γραφείο κάθε μέρα και το κάνουν έτσι; Μην ξεχνάμε ότι η τηλεργασία τουλάχιστον στην Google είναι προαιρετική. Αν θες να είσαι στο γραφείο σου κάθε μέρα, μπορείς. Και πολλοί λένε, είμαι πολύ καλά με το να είμαι απ’ το σπίτι δύο μέρες την εβδομάδα.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Τώρα, η τεχνολογία προφανώς έχει μπει στη ζωή όλων μας, ο καθένας από μας κουβαλάει ένα smartphone, ακόμα και μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, ο υπολογιστής βεβαίως, τα tablets, ένα ζητούμενο που αφορά κυρίως την κοινωνία είναι η πρόσβαση. Σκέφτεσαι ότι μπορεί με κάποιο τρόπο να δημιουργηθούν κοινωνικές ανισότητες; Δηλαδή να δημιουργηθεί, να υπάρχει ένα κομμάτι του πληθυσμού που θα μείνει πίσω σε σχέση με τις τεχνολογικές αλλαγές και αυτό τι αποτύπωμα θα έχει συνολικά για την κοινωνία μας.

Πέγκυ Αντωνάκου: Να ξεκινήσω για να πω ότι βρίσκω πάρα – πάρα πολύ ωραίες και συγκινητικές τις ιστορίες ανθρώπων μεγαλύτερης ηλικίας, που πολύ συχνά μοιράζονται μαζί μου ιστορίες με την τεχνολογία, πως τους έκανε τη ζωή πιο εύκολη. Χαρακτηριστικά θυμάμαι την κυρία Αρβελέρ,  με την οποία είχα τη χαρά να συνευρεθώ σε μια κουβέντα πριν μερικά χρόνια, που μου είχε πει την πρώτη φορά που κατάφερα να μιλήσω με την κόρη μου, η οποία είναι στην Γαλλία, μέσω του κινητού στα χρόνια του covid κιόλας που δυσκολευόμουνα σκέφτηκα, υπάρχει Θεός. Δηλαδή κάπως ότι της δόθηκε μια δυνατότητα να μιλήσει με το παιδί της, ενώ δεν θα μπορούσε υπό άλλες συνθήκες. Βρίσκω πολύ συγκινητικές αυτές τις θεωρίες με τους πιο μεγάλους ανθρώπους. Θεωρώ ότι είναι πάρα – πάρα  πολύ σημαντικό η τεχνολογία να είναι συντριπτική, δηλαδή να μπορούμε όλοι να έχουμε πρόσβαση, να μπορούμε όλοι να ξέρουμε πώς τη χρησιμοποιούμε. Δε σημαίνει ότι όλοι χρησιμοποιούμε την ίδια τεχνολογία με την ίδια ένταση ή για τα ίδια πράγματα, αλλά σαφώς είναι η βασική πρόκληση αυτή τη στιγμή για τον τομέα της τεχνολογίας, αλλά και για όλους μας νομίζω, να καταφέρουμε όλοι να έχουμε αυτή την πρόσβαση στην τεχνολογία, οποιοδήποτε κοινωνικό στρώμα, οποιοδήποτε φύλο, οποιοδήποτε ηλικία και μάλιστα στο κομμάτι της τεχνητής νοημοσύνης που είναι αν θέλετε και ένα έτσι κεντρικό θέμα στο κομμάτι της τεχνολογίας αυτές τις μέρες, μιλώντας και για τις γυναίκες και για τα STEM επαγγέλματα πριν, είναι κάτι το οποίο και εμένα προσωπικά με ενδιαφέρει πάρα πολύ, οι γυναίκες που μας βλέπουν και μας ακούνε να θεωρήσουνε σε οποιαδήποτε ηλικία και σε οποιαδήποτε φάση, να θεωρήσουν ότι τους τους αφορά το θέμα, δεν είναι κάτι που αφορά κάποιους εκεί έξω. Είναι κάτι που αφορά όλους μας γιατί θα αλλάξει η ζωή μας, αλλάζει ήδη η ζωή μας, μας αφορά όλους μας και είναι ευθύνη και η δική μας, των εταιρειών εννοώ της τεχνολογίας, αλλά και όλων μας προσωπικά σε οποιαδήποτε φάση και να είμαστε στη ζωή μας, στο επάγγελμά μας, στην εκπαίδευση μας, να είμαστε κοντά σε αυτές τις εξελίξεις.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Θα πάμε στη συζήτηση για την τεχνητή νοημοσύνη. Θα ήθελα πριν φτάσουμε εκεί να μιλήσουμε λίγο και για αυτή τη γενιά Α, τη γενιά των παιδιών ουσιαστικά που πριν καλά – καλά  μάθουν να μιλάνε, ξέρουν να χειρίζονται ένα smartphone, να μπουν στο YouTube, να κάνουν skip σε μια διαφήμιση και τα λοιπά και τα λοιπά. Είναι προφανές ότι αυτή θα είναι μια τελείως διαφορετική γενιά, που μαθαίνει πρώτα τον ψηφιακό κόσμο και μετά τον φυσικό κόσμο. Εσείς θεωρείτε ότι πρέπει να μπουν περιορισμοί στη χρήση των κινητών, της ταμπλέτας από αυτά τα παιδιά, ειδικά, ειδικά σε ό,τι αφορά σε ό,τι έχει να κάνει με τη χρήση των social media, διότι δεν ξέρω πόσο έχουν αναπτυχθεί ψυχοσωματικά αυτά τα παιδιά.

Πέγκυ Αντωνάκου: Εγώ θεωρώ ότι αυτή είναι μια γενιά που όπως σωστά προειπώθηκε, είναι σε ένα… μεγαλώνουν σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο από αυτόν τον οποίο μεγαλώσαμε εμείς που χρειάστηκε να τα μάθουμε στην πορεία. Θεωρώ ότι τα παιδιά τα οποία γεννιούνται σήμερα, από ότι λέγεται δεν θα χρειαστεί ποτέ να οδηγήσουν αυτοκίνητο, ας πούμε να βγάλουν δίπλωμα και να οδηγήσουν αυτοκίνητο και πολλά άλλα πράγματα τα οποία ίσως δεν τα σκεφτόμαστε ακόμα. Έχουν δυνατότητες να ζήσουν πολλά περισσότερα χρόνια με τις εξελίξεις της τεχνολογίας από ότι έχουμε εμείς. Αυτά για μένα είναι εντυπωσιακά επιτεύγματα. Όπως κάποτε πήγαμε στο φεγγάρι, τώρα μιλάμε το ότι μπορούμε πλέον πιθανώς στο μέλλον να ζήσουμε πάνω από τα 100 χρόνια.

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Ναι. Αν και πολλοί θα σας πουν, γιατί να στερήσεις από κάποιον τη χαρά να οδηγεί ένα αυτοκίνητο, έτσι; Και ο άλλος να σου απαντήσει, ότι καλύτερα να κάνω κάποια δουλειά, παρά να οδηγώ, να κρατάω ένα τιμόνι.

Πέγκυ Αντωνάκου: Και όπως ανέφερα πριν, φαντάζομαι ότι αν θες να οδηγήσεις ένας αυτοκίνητο για κάποιο λόγο, θα μπορείς. Εκεί θα είναι τα αυτοκίνητα, ακόμα θα μπορείς να τα οδηγήσεις. Στατιστικά όμως, έτσι επειδή ζούμε και σε μια χώρα η οποία έχει μεγάλο πρόβλημα με τα τροχαία ατυχήματα, στατιστικά είναι πολύ πιο ασφαλές ένα αυτοκίνητο να αυτοδηγείται από ένα Πρόγραμμα, από ότι το να το οδηγεί ένας άνθρωπος. Άρα θέλω να πω ότι αυτή η γενιά έχει πάρα πολλά να προσβλέπει, τα οποία είναι όντως διαφορετικά. Δεν μπορούμε καν να σκεφτούμε τα επαγγέλματα τα οποία θα κάνει αυτή η γενιά ή τις ευκαιρίες τις οποίες θα έχει. Τώρα η τεχνολογία, όπως όλα τα πράγματα είναι ένα εργαλείο. Είναι όπως ένα πιρούνι. Μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για να φας, μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για να τραυματίσεις κάποιον. Θέλει σίγουρα κανόνες. Θέλει σίγουρα προσοχή. Εκεί έχουμε ευθύνη και σαν γονείς, έχουμε ευθύνη και σαν εκπαιδευτικοί, έχουμε ευθύνη σαν εργοδότες να χρησιμοποιούμε τα εργαλεία τα οποία η ίδια η τεχνολογία παρέχει, τα λεγόμενα parental controls, έτσι μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε. Είναι στο δικό μας χέρι πότε θα δώσουμε συσκευές στα παιδιά, πόσο χρόνο θα τους αφήσουμε να είναι, σε ποια προγράμματα θα τα αφήσουμε να είναι.

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Άρα θέλει μία ρέγουλα, θέλει μια ρύθμιση να το πούμε έτσι, από την πλευρά της οικογένειας.

Πέγκυ Αντωνάκου: 100%. Αν μπορώ γρήγορα να αναφέρω ένα πρόγραμμα το οποίο κάναμε με τα σχολεία στην Ελλάδα πέρσι, «Γίνε ήρωας στο Διαδίκτυο», το οποίο έχει να κάνει με την ασφάλεια στο Διαδίκτυο, το οποίο απευθυνόταν όχι μόνο στους μαθητές, αλλά και στους γονείς και στους εκπαιδευτικούς. Γιατί κακά τα ψέματα, πρέπει όλοι να ξέρουμε τι ακριβώς υπάρχει εκεί έξω και νομίζω ότι είναι και πάρα πολύ σημαντικό να χρησιμοποιούμε αυτά τα εργαλεία, ώστε να μπορέσουμε κάπως να επικοινωνούμε και με τα παιδιά μας σε αυτό το κομμάτι. Είναι πολύ δύσκολο να αντισταθείς στην εξέλιξη. Ούτε οι λουδίτες το κατάφεραν, κανένας δεν το καταφέρνει ποτέ να αντισταθεί στην εξέλιξη. Το θέμα είναι πώς θα την αξιοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Ναι. Και βέβαια να δούμε και τι επιπτώσεις θα έχει. Γιατί όντως είμαστε στα πρώτα – πρώτα χρόνια ουσιαστικά εφαρμογής αυτών των τεχνολογιών. Τα social media  έχουν, κλείνουν 15 χρόνια περίπου που ορίζουν με κάποιον τρόπο τον τρόπο που κοινωνικοποιούμαστε, άρα θα δούμε και ίσως και στο μέλλον το τι επιπτώσεις μπορεί να έχουν όλα αυτά. Μιλήσατε εσείς για την τεχνητή νοημοσύνη που όντως θα έρθει εδώ για να αλλάξει και τον τρόπο που εργαζόμαστε και τον τρόπο που σχετιζόμαστε και επικοινωνούμε. Εσείς προφανώς το βλέπετε ως μια ευκαιρία, υπάρχουν όμως εκατομμύρια άνθρωποι εκεί πέρα έξω που το βλέπουν ως απειλή. Τι θα λέγατε για να τους καθησυχάσετε;

Πέγκυ Αντωνάκου: Καταρχάς να ξεκινήσω και να πω ότι η τεχνητή νοημοσύνη δεν θα είναι εδώ, είναι εδώ. Ήδη αυτή τη στιγμή που μιλάνε όλοι μας τη χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση σε διάφορες εκφάνσεις της, είτε το ξέρουμε, είτε όχι. Θα πω ένα πολύ απλό παράδειγμα το οποίο εγώ το χρησιμοποιώ κατά κόρον στη δουλειά μου. όταν λάβεις ένα email ας πούμε στο Gmail, ήδη το εργαλείο της τεχνητής νοημοσύνης διαβάζει αυτό το email και μπορεί να σου δώσει εναλλακτικές για το πώς να απαντήσεις. Μπορείς δηλαδή πατώντας ένα κουμπί να έχει ετοιμάσει ήδη μια απάντηση και να σου κάνει τη μέρα σου και τη ζωή σου πολύ πιο εύκολη και πολύ πιο παραγωγική. Αυτό είναι ένα πάρα πολύ απλό παράδειγμα, υπάρχουν τρόποι με τους οποίους θα αλλάξει τη ζωή μας σε πολλά άλλα παραδείγματα. Άρα, η τεχνητή νοημοσύνη είναι εδώ. Είναι εδώ για να μείνει. Είναι εδώ για να αλλάξει τη ζωή μας προς το καλύτερο θεωρώ. 100% η τεχνητή νοημοσύνη είναι κάτι καινούργιο, μεγάλο και σίγουρα πρέπει να υπάρχουν κανόνες γύρω από την χρήση της. Ο CEO της Google λέει ότι, η τεχνητή νοημοσύνη είναι κάτι πολύ σημαντικό για να μην ρυθμιστεί και κάτι πολύ σημαντικό για να μην ρυθμιστεί σωστά. Είναι σημαντικό δηλαδή να ρυθμίσουμε τους τρόπους και τους όρους με τους οποίους θα την χρησιμοποιήσουμε, χωρίς όμως να σταματήσουμε την καινοτομία, ειδικά σαν Ευρώπη τόσο πολύ τη χρειαζόμαστε, για να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε αυτή την τεχνολογία στο μέγιστο. Και όταν λέω στο μέγιστο τι εννοώ. Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να μας βοηθήσει να διαχειριστούμε προβλήματα πολύ μεγάλα που έχουμε σήμερα, όπως η κλιματική αλλαγή, να βοηθήσει τομείς όπως ο τομέας της υγείας, που είναι πάρα – πάρα  πολύ σημαντικό. Δηλαδή το γεγονός ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να βοηθάει γιατρούς με το να κάνει καλύτερη διάγνωση σε σχέση με τον καρκίνο του μαστού για παράδειγμα, που μας αφορά άμεσα, είναι πάρα – πάρα πολύ σημαντικό. Μπορεί να μας βοηθήσει πραγματικά, να κάνει τη ζωή μας καλύτερη. Μπορεί να μας βοηθήσει να εντοπίζουμε εκ των προτέρων που υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς, κάτι που μας αφορά πάρα πολύ σαν χώρα. Κάπου που υπάρχει κίνδυνος πλημμύρας, κάτι που μας αφορά πάρα πολύ σαν χώρα και πολλούς άλλους τομείς.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Κι αυτό σημαίνει ότι όλοι εμείς πρέπει να μάθουμε προγραμματισμό; Ή απλά ότι θα έχουμε τα εργαλεία στη διάθεσή μας για να τα χρησιμοποιούμε και να κάνουμε τη ζωή μας και τη δουλειά μας πιο εύκολη;

Πέγκυ Αντωνάκου: Ακριβώς, το εντελώς αντίθετο. Αυτό σημαίνει ότι πλέον θα έχουμε όλοι πρόσβαση σε πράγματα που παλαιότερα έπρεπε να ξέρεις προγραμματισμό για να μπορείς να έχεις κάποια…

Απόστολος Μαγγηριάδης: Δεν είναι ότι θα ξανακαθίσουμε στα θρανία δηλαδή για να μάθουμε προγραμματισμό, απλά θα πρέπει να εντάξουμε τα εργαλεία της τεχνητής νοημοσύνης στη ζωή μας, όπως έχουμε εντάξει για παράδειγμα το Google maps, για να πάμε σε μια διαδρομή από τη μια στην άλλη.

Πέγκυ Αντωνάκου: Ακριβώς. Κύριε Μαγγηριάδη, οι εποχές που καθόσουν στα θρανία μια φορά, μετά δούλευες και μετά έπαιρνες σύνταξη, νομίζω έχουν περάσει και έχουν τελειώσει. Νομίζω στα θρανία πρέπει πλέον να καθόμαστε κάθε μέρα, κάτι το οποίο εμένα μου αρέσει βασικά. Προσωπικά μου αρέσει, έχω πραγματικά μια παιδική περιέργεια στο να μαθαίνω διαφορετικά πράγματα και καινούργια πράγματα. Άρα, ναι είναι μια πρόσκληση για να καθίσουμε στα θρανία η τεχνητή νοημοσύνη, όπως και πολλά άλλα πράγματα τα οποία γίνονται γιατί, γιατί πλέον τα πράγματα στη ζωή μας κινούνται πάρα – πάρα πολύ γρήγορα. Η πληροφορία είναι πάρα πολύ, διαχέεται. Εγώ το εκλαμβάνω αυτό σαν έναν εκδημοκρατισμό. Δηλαδή το γεγονός ότι και αυτό μας αφορά και σαν χώρα, επειδή είμαστε μια μικρότερη χώρα, το επιχειρείν στην χώρα μας κατά βάση είναι μικρότερες επιχειρήσεις, μπορούνε πλέον όλες αυτές οι επιχειρήσεις, όλοι εμείς σαν πολίτες να έχουμε πρόσβαση σε εργαλεία που υπό άλλες συνθήκες θα ήτανε είτε αδύνατο να έχουμε πρόσβαση, είτε πάρα πολύ ακριβό για να έχουμε πρόσβαση. Άρα, νομίζω ότι είναι θέμα στο χέρι μας, είναι θέμα του καθενός μας και της κάθε επιχείρησης φυσικά στο επιχειρείν, να αξιοποιήσουμε αυτά τα εργαλεία.

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Με αφορμή τα όσα έγιναν με το Ai Gemini, μήπως τελικά η τεχνητή νοημοσύνη όμως πέφτει και θύμα της woke κουλτούρας;

Πέγκυ Αντωνάκου: Η τεχνητή νοημοσύνη είναι βρέφος ακόμα. Είναι κάτι πάρα – πάρα πολύ φρέσκο και είναι κάτι το οποίο μαθαίνει. Μην ξεχνάμε ότι η τεχνητή νοημοσύνη είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης νοημοσύνης. Δηλαδή, εμείς την φτιάχνουμε, εμείς την προγραμματίζουμε.

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Άρα εμείς βάζουμε τα δεδομένα τα δικά μας λέτε. 

Πέγκυ Αντωνάκου: Τα δεδομένα είναι εκεί έξω. Εμείς βάζουμε τα δεδομένα και σίγουρα κάνει λάθη. Θα κάνει λάθη και αυτό το οποίο εμείς λέμε παραισθήσεις, είναι κάτι το οποίο είναι γνωστό ότι είναι πρόβλημα της τεχνητής νοημοσύνης αυτή τη στιγμή, όμως είναι στη διαδικασία εκμάθησης και νομίζω ότι…

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Αυτό που βλέπουμε δηλαδή από τα chat bots, ότι παρουσιάζουν ψευδείς ειδήσεις ή και αυτό ονομάζεται Ai παραισθήσεις, έτσι;

Πέγκυ Αντωνάκου: AI παραισθήσεις, ακριβώς. Άρα είναι πάρα πολύ σημαντικό, το chatbot ας πούμε της Google έχει αυτό που λέμε διπλό τσεκ. Δηλαδή υπάρχει μέσα ένα κουτάκι το οποίο μπορείς να το πατήσεις, το Gemini και να σε πάει στο Google search για να κάνεις ένα fact checking. Να δεις δηλαδή αν αυτό που σου λέει, ισχύει όντως. Άρα, αυτό είναι πολύ σημαντικό να το ξέρουμε, να έχουμε αυτή την αίσθηση και φυσικά σαν εταιρείες τεχνολογίας και σαν Google είναι πολύ σημαντικό αυτά τα λάθη να αναγνωρίζονται και να υπάρχει ανάλογη, άμεση αντίδραση, γιατί σίγουρα η ασφάλεια και η ιδιωτικότητα είναι τα πρώτα βασικά πράγματα.

Απόστολος Μαγγηριάδης: Επειδή γίνεται πολλή συζήτηση για τη ρύθμιση, τις νομοθετικές παρεμβάσεις, ακούω πολλούς που λένε ότι, η Ευρώπη όταν παρουσιάζεται μια, κάτι καινούριο, το βλέπει ως κίνδυνο και πρέπει να νομοθετήσει. Η Αμερική το βλέπει ως ευκαιρία και συνεχίζει και επενδύει μέχρι ξέρω γω να το φτάσει κάπου. Εσείς πού στέκεστε σε αυτό το debate, σε αυτή την συζήτηση;

Πέγκυ Αντωνάκου: Εγώ θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικά και χρήσιμα και τα δύο. Δηλαδή και η καινοτομία και η ρύθμιση. Ένα πολύ ωραίο παράδειγμα είναι το GDPR που είναι μια ρύθμιση της Ευρώπης, η οποία είδαμε την αλλαγή που έφερε σε παγκόσμιο επίπεδο. Άρα θεωρώ ότι είναι σημαντικά και τα δύο, αρκεί το ένα να μην γίνεται τροχοπέδη του άλλου, να υπάρχει δηλαδή μια συνεργασία σε αυτό το κομμάτι. Σαν Ευρώπη, νομίζω ότι είναι σημαντικό να δούμε και το κομμάτι της τεχνολογίας και της καινοτομίας έτσι πιο φιλικά. Για μένα είναι πάρα πολύ ωραίο όταν βλέπω την Ελλάδα να είναι μια χώρα η οποία έχει μία επιτροπή τεχνητής νοημοσύνης η οποία κοιτάζει τι είναι σημαντικές ευκαιρίες για τη χώρα μας. Δηλαδή είμαστε μια χώρα η οποία κάπως έχασε κάποια τρένα ευκαιρίας σε σχέση με αυτό. Έχουμε την ευκαιρία αυτή στιγμή να κάνουμε ένα μεγάλο άλμα και να πάμε πιο μπροστά. Θεωρώ λοιπόν ότι και η καινοτομία, αλλά και η ρύθμιση είναι και τα δύο πολύ – πολύ σημαντικά.

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Και κάτι τελευταίο. Στο Φόρουμ του Νταβός που έγινε φέτος, μια έκθεση ανέφερε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης είναι η κλιματική κρίση και το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα, ο δεύτερος μεγαλύτερος κίνδυνος μάλλον, είναι η κυβερνοασφάλεια. Είναι το πόσο δηλαδή μπορεί να δεχθούν επιθέσεις κράτη, επιχειρήσεις, μεγάλοι οργανισμοί, ακόμα και εμείς οι ίδιοι, η οποία κακά τα ψέματα πλέον τα περισσότερα προσωπικά μας δεδομένα τα έχει το κινητό μας τηλέφωνο. Μάλλον, το κινητό μας τηλέφωνο μάλλον ξέρει περισσότερα πράγματα για μας από ότι θα ξέρει ίσως ο σύντροφός μας και θέλω να ρωτήσω, ο άνθρωπος που μας ακούει, αυτή τη στιγμή μας βλέπει στην τηλεόραση, πώς μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του από τις κυβερνοεπιθέσεις;

Πέγκυ Αντωνάκου:  Αυτό είναι ένα πολύ, ένας πολύ σημαντικός τομέας. Αυτό που εγώ βλέπω και έχει έτσι ενδιαφέρον μερικές φορές είναι ότι, από τη μια μας ενδιαφέρει πάρα πολύ η ασφάλεια των δεδομένων μας και μιλάω τώρα σαν ιδιώτες, από την άλλη μπορεί να ανεβάζουμε φωτογραφίες προσωπικές μας, των παιδιών μας, το πού βρισκόμαστε και όλα αυτά, στην προσπάθειά του να πάρουμε ένα like παραπάνω ή στην προσπάθειά του να δημιουργήσουμε ένα συγκεκριμένο προφίλ. Πρώτα και από όλους η ευθύνη είναι προσωπική κατά τη δική μου άποψη σε σχέση με το, τι δεδομένα είναι αυτά που μοιράζεσαι και πώς τα διαχειρίζεσαι. Είναι πάρα πολύ σημαντικό λοιπόν να προσέχεις πάνω από όλα. Από κει και πέρα όλα, η τεχνολογία δίνει αυτές τις λύσεις. Η κυβερνοασφάλεια είναι ένας κεντρικός τομέας λύσεων στο κομμάτι της τεχνολογίας. Όσο περισσότερο κινούμαστε σε ένα, σε μια διαδρομή όπου η τεχνολογία μας δίνει τις λύσεις, προφανώς χρειάζεται δεδομένα. Προφανώς υπάρχουν ευαισθησίες. Το κομμάτι λοιπόν της κυβερνοασφάλειας είναι πάρα – πάρα πολύ από σημαντικό, είτε είσαι κυβέρνηση, είτε είσαι κράτος, είτε είσαι επιχείρηση, είτε είσαι ιδιώτης, το πως προβλέπεις, επενδύει σε αυτό το κομμάτι, είναι πάρα – πάρα πολύ σημαντικό. Με τον ίδιο τρόπο που κλειδώνεις την πόρτα σου στο σπίτι και είναι πάρα πολύ σημαντικό να είσαι ασφαλής και να φροντίζεις ο ίδιος για την ασφάλεια του σπιτιού σου, ακριβώς το ίδιο πρέπει να κάνεις για τα δεδομένα σου, για τα δεδομένα της επιχείρησής σου, για τα δεδομένα των πολιτών σου και ούτω καθεξής.

Απόστολος Μαγγηριάδης:  Κυρία Αντωνάκου, ευχαριστώ πολύ.