Για τη σημασία της απώλειας του Βασίλη Βασιλικού μίλησε στην ΕΡΤ και την εκπομπή «Συνδέσεις» με τον Κώστα Παπαχλιμίντζο ο Χρήστος Χωμενίδης. «Εγώ πιστεύω μέσα από την καρδιά μου ότι όταν κάποιος ανοίγει μια σελίδα από ένα βιβλίο του Βασιλικού, δεν το κλείνει, το προχωράει, το τελειώνει και θέλει κι άλλο. Δεν είναι ότι έχει ανάγκη ο Βασίλης από υποστήριξη, μεσολάβηση δική μας, είναι ένας συγγραφέας γλαφυρότατος, ελκυστικότατος[…] έχει πολλές αποχρώσεις, πολύ βάθος. Έχει ασχοληθεί με κάθε τι το ανθρώπινο και ως συγγραφέας, αλλά και ως κοινωνικό πρόσωπο. Ήταν εξαιρετικά προσιτός και είχε μια φυσική περιέργεια για τα πράγματα και για τα πρόσωπα. Τώρα βέβαια οι ιστορίες τις οποίες έλεγε προφορικά στην παρέα ήταν καταπληκτικές» ανέφερε ο Χρήστος Χωμενίδης.
Στην ερώτηση για το πώς κατάφερε ο Βασίλης Βασιλικός να είναι ένας από τους πιο μεταφρασμένους Έλληνες συγγραφείς ο κ. Χωμενίδης απάντησε «Ο ίδιος θα σας έλεγε ότι υπήρξε μέσα στην ατυχία την εθνική όλων μας τυχερός στο ότι όταν έγινε το πραξικόπημα βρισκόταν εκτός Ελλάδας. Ταξίδευε νομίζω προς τη Σουηδία με το τρένο και όταν κατέβηκε από το τρένο στον προορισμό του, τότε έμαθε ότι έχει επιβληθεί στην Ελλάδα αυτή η ελεεινή χούντα και ο ίδιος μπήκε στην αντίσταση αμέσως. Παράλληλα, η Ελλάδα μπήκε στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος. Ο Γαβράς έκανε το Ζ, το Ζ έγινε μία εξαιρετικά δημοφιλής ταινία, πήρε και το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας και από εκεί συνεχίστηκε αυτό».
Ο κ. Χωμενίδης αναφέρθηκε και στο πότε αντιλήφθηκε ο Βασίλης Βασιλικός ότι είχε γίνει διάσημος στο εξωτερικό. Όπως ανέφερε, ο ίδιος του είχε πει ότι κατάλαβε ότι είχε γίνει πραγματικά διεθνώς διάσημος όταν μπήκε ως ντεκόρ το βιβλίο του Ζ σε μια βιτρίνα επίπλων στην Ιταλία.
«Το πρότυπο του Βασίλη για το Ζ το λέει ο ίδιος ήταν το “Εν ψυχρώ” του Τρούμαν Καπότε. Μάλιστα, το Ζ επρόκειτο να δημοσιευτεί σε συνέχειες στο περιοδικό “Ταχυδρόμος”, ένα εξαιρετικό περιοδικό, το έβγαζε ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη. Και είχε κολλήσει, δεν ήξερε πώς να το αρχίσει, πώς να το χειριστεί κτλ. Για τους νεότερους, είναι δύο Λαμπράκηδες, είναι ο Γρηγόρης Λαμπράκης που δολοφονήθηκε και είναι το κεντρικό πρόσωπο ή ένα από τα κεντρικά πρόσωπα του Ζ κι ο εκδότης Χρήστος Λαμπράκης, άσχετοι μεταξύ τους, χωρίς συγγένεια. Λοιπόν, ο Χρήστος Λαμπράκης είχε ζητήσει από τον Βασιλικό να γράψει ένα βιβλίο, ένα χρονικό για τον Γρηγόρη Λαμπράκη. Είχε κολλήσει ο Βασιλικός μέχρι που έπιασε να διαβάσει το “Cold Blood” του Τρούμαν Καπότε και βρήκε τον τρόπο. Αλλά αυτό το οποίο θέλω να πω γιατί βλέπω ότι τελειώνει ο χρόνος μας, είναι ότι ένα βιβλίο εφάμιλλο με το Ζ είναι το Κ. Στο Κ ο Βασιλικός -είναι ένα δίτομο βιβλίο, ελπίζω να κυκλοφορεί, εγώ το έχω στην πρώτη έκδοση- μιλάει για την υπόθεση Κοσκωτά και δίνει μια εικόνα της ιστορίας αυτής και της Ελλάδας τότε που δεν έχω δει αντάξια της σε άλλο βιβλίο. Δηλαδή είναι εξαιρετικό το Κ. Και κάτι τελευταίο να σας πω πριν τελειώσουμε, το οποίο νομίζω ξέρει λίγος κόσμος. Το Ζ έγινε σχετικά πρόσφατα, δηλαδή πριν από 10 – 15 χρόνια, ριμέικ κι έγινε ινδική ταινία. Δηλαδή κάποιος Ινδός σκηνοθέτης, παραγωγός κτλ πήρε το βιβλίο και το ξαναγύρισε σε ένα ινδικό περιβάλλον με Ινδούς ηθοποιούς κλπ. Επίσης, το Κ είχε πάρει όταν το έβγαλε στα γαλλικά το διάβασε ο βασιλιάς του Σιάμ και του έστειλε ένα γράμμα».
«Γενικά ήταν από τα πιο αγαπητά, πληθωρικά, ζεστά, γενναιόδωρα πρόσωπα που έχω γνωρίσει ποτέ στη ζωή μου» κατέληξε ο κ. Χωμενιδης.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος