Η άτυπη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ στην Κοπεγχάγη έφερε στο φως τις έντονες εσωτερικές διαφωνίες μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών σχετικά με τη στρατηγική αντιμετώπισης της ρωσικής απειλής και τη μελλοντική άμυνα της Ένωσης.
Παρά το κοινό μέτωπο ενάντια σε νέες προκλήσεις, όπως οι επαναλαμβανόμενες παραβιάσεις με drones, οι απόψεις παρέμειναν κατακερματισμένες, οδηγώντας σε έλλειψη ενιαίας γραμμής και αμηχανία. Αντόνιο Κόστα και Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν θέλουν στην τακτική Σύνοδο Κορυφής, που θα γίνει στις Βρυξέλλες 23 και 24 Οκτωβρίου να υπάρξουν συγκεκριμένες αποφάσεις και χρονοδιαγράμματα.
Το 2030 είναι κοντά για σημαντικά έργα, αλλά… πολύ μακριά αν η απειλή είναι πραγματικά υπαρκτή για το σύνολο της Ευρώπης. Ένας εχθρός δεν περιμένει να είναι έτοιμος ο αντίπαλος για να του επιτεθεί. Το κάνει σε στιγμή ανετοιμότητας. Κλασική αρχή όλων των πολέμων, στον ρου της Ιστορίας.
Κεντρικές εστίες διαφωνιών
Ο Εμανουέλ Μακρόν ζήτησε σκληρή στάση κατά της Ρωσίας και σαφείς όρους αποτροπής, απομονώνοντας ωστόσο τη θέση του, καθώς οι περισσότεροι ηγέτες παρέμειναν επιφυλακτικοί.
Η Γερμανία, διά στόματος Φρίντριχ Μερτς, μίλησε για «γκρίζα ζώνη», προβάλλοντας τη δυσκολία καθορισμού σαφούς πολιτικής μεταξύ ειρήνης και πολέμου, αλλά απέφυγε την υιοθέτηση πιο επιθετικής στάσης.
Η Δανέζα πρωθυπουργός Μέτε Φρεντέρικσεν ζήτησε ψυχραιμία και τόνισε ότι κάθε αντίδραση πρέπει να γίνει «με τον σωστό τρόπο», ενώ ο Φινλανδός πρόεδρος Αλεξάντερ Στουμπ συμβούλευσε αυτοσυγκράτηση απέναντι στις ρωσικές προκλήσεις.
Η Τζόρτζια Μελόνι, ηγέτιδα της Ιταλίας, προειδοποίησε να μην υπάρξουν υπερβολές και επέμεινε πως πρέπει να παραμείνει ψύχραιμη η Ευρώπη, αμφισβητώντας τη μονομέρεια στην ανάγνωση της απειλής από την Ανατολή.
Κυριάκος Μητσοτάκης και Πέδρο Σάντσες έθεσαν θέμα της προστασίας και των χωρών του νότου από τις προκλήσεις του… δρονικού κόσμου.
Η ακατάπαυστη οικονομική ενίσχυση του πολέμου στην Ουκρανία, απαιτεί δύσκολες και κοστοβόρες αποφάσεις για τα κράτη μέλη. Παράλληλα, δεν είναι λίγοι πλέον οι αναλυτές ότι αυτή η πρακτική μάλλον επισκιάζει τη διπλωματία υπέρ της ειρήνης, παρά αποδίδει τις επιθυμητές πιέσεις κατά της Ρωσίας.
Εθνικές τάσεις και αρμοδιότητες
Τα αντανακλαστικά εθνικής κυριαρχίας φάνηκαν ιδιαίτερα στην άρνηση των κρατών-μελών να αποδεχτούν ευρωπαϊκό συντονισμό στην άμυνα υπό την Κομισιόν. Η πρωτοβουλία της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για έναν πανευρωπαϊκό «τοίχο κατά των drones» υποστηρίχθηκε εν μέρει, όμως η τελική διαχείριση και η χρηματοδότηση συναντούν αντιστάσεις από κράτη που επιμένουν να διαφυλάξουν την αυτονομία τους στις αμυντικές αποφάσεις.
Η Ιταλία, η Ελλάδα και η Ισπανία υποστήριξαν ότι η απειλή από τη Ρωσία δεν τους αφορά εξίσου με τις βόρειες και ανατολικές χώρες, αμφισβητώντας την αποκλειστική εστίαση της ΕΕ στον Ανατολικό άξονα ή «πτέρυγα», όπως αρέσκεται να αποκαλεί τις όμορες με τη Ρωσία χώρες η Κομισιόν. Κι αυτές οι φωνές ακούγονται, καθώς ο ευρωπαϊκός νότος είναι το ανάχωμα στις παράνομες μεταναστευτικές ροές προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτωρ Όρμπαν, αντέδρασε έντονα σε προτάσεις για αλλαγή των κανόνων ένταξης από ομοφωνία σε πλειοψηφία , δηλώνοντας ότι: «Δεν μπορούμε να ανοίξουμε την ένταξη της Ουκρανίας παρακάμπτοντας την Ουγγαρία ή με νομικά τερτίπια».
Ευρωβουλή και διαμάχες
Ακόμα και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παρατηρείται διχασμός, όπως φάνηκε με τις προτάσεις μομφής κατά της κ. φον ντερ Λάιεν και τον διχασμό στην ψηφοφορία για το νομοθετικό πακέτο Omnibus, γεγονός που υπογραμμίζει τη δυσκολία εσωτερικής συνεννόησης σε ζωτικά ζητήματα οικονομικής και αμυντικής πολιτικής.
Η επίγευση από τη σύνοδο τη Κοπεγχάγης
Η Κοπεγχάγη αποτέλεσε πεδίο ανάδειξης των εθνικών προτεραιοτήτων, των διαφορετικών απεικονίσεων της ασφάλειας και του χάσματος ανάμεσα στη ρητορική και στην πρακτική συναίνεσης. Και αντί για απαντήσεις, μάλλον πολλαπλασίασε τα ερωτήματα. Τελικά, είτε η απουσία συναντίληψης είναι αποτέλεσμα της πίεσης που ασκούν οι Βρυξέλλες είτε επειδή τα εθνικά συμφέροντα δύσκολα μπορούν να γίνουν πανευρωπαϊκά, οι καθυστερήσεις και οι προτάσεις που -καλώς ή κακώς, γίνονται αλλά δεν προχωρούν- λειτουργούν προς όφελος όσων επιθυμούν μια αδύναμη Ευρώπη στην παγκόσμια σκακιέρα.
Είναι η συγκυρία που προκαλεί αναταραχή ή μήπως οι βηματισμοί της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ξεπερνούν «εσκαμμένα» στις, κατά τη Συνθήκη, διαχειριστικές εξουσίες της;
Μήπως πλησιάζει η ώρα για το μεγάλο ερώτημα «ποιος διοικεί αυτή την Ευρώπη»;
Και… γιατί θα πρέπει κάποιος να «διοικεί» την ΕΕ, με την στενή έννοια του όρου, αν τα κράτη μέλη δεν επιθυμούν ή δεν είναι έτοιμα για εμβάθυνση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε Ομοσπονδία;
Έτσι καταλήγουμε στο… όποιος βιάζεται σκοντάφτει!
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος