«Όλοι αυτοί οι άνθρωποι πενθούν τη ζωή που έχουν χάσει, τη ζωή που άφησαν πίσω τους, και αυτό το κάνει ακόμη πιο δύσκολο. Πολλοί από αυτούς, προσπαθούν να συνηθίσουν το να είναι ελεύθεροι. Ένας από τους λόγους που είναι αόρατοι, ήταν επειδή για 3-4 χρόνια κρυβόντουσαν πίσω στη χώρα τους ή είχαν φυλακιστεί», τόνισε η δημοσιογράφος της εφημερίδας «Καθημερινή», Μαριάννα Κακαουνάκη δημιουργός του ντοκιμαντέρ «Οι αόρατοι», μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Καθρέφτης» με τον Χρήστο Μιχαηλίδη.
Το ντοκιμαντέρ καταγράφει τη ζωή της οικογένειας Εμπουμπεκίρ και Γόνζα Καρά που αναγκάζεται να φύγει από την Τουρκία μετά τις κατηγορίες ότι είναι «τρομοκράτες» και συνδέονται με την απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Ερντογάν το 2016. Στο ταξίδι της σωτηρίας με λέμβο, ζουν μια ανείπωτη τραγωδία, καθώς πνίγονται τα δυο από τα τρία παιδιά τους, ανοιχτά της Χίου.
«Συνάντηση την οικογένεια που τελικά ακολούθησα, και αφού τους πήρα μια συνέντευξη για την εφημερίδα τους είπα την ιδέα που είχα που ήδη συζητούσα με την κοινότητα των Τούρκων για τη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ το οποίο θα αποτύπωνε όλη τη διάσταση της ιστορίας. Και εκείνοι επειδή ακριβώς είχαν χάσει τα πάντα σε αυτό το ταξίδι μου είπαν αμέσως το “ναι”. Δεν είχαν να χάσουν τίποτα, δεν φοβόντουσαν τίποτα άλλο. Νομίζω ότι αυτό παρέσυρε και την υπόλοιπη κοινότητα των Τούρκων στην Αθήνα και έτσι ξεκινήσαμε», επισήμανε η δημοσιογράφος.
«Η συγκεκριμένη οικογένεια είχε πολλούς λόγους για τους οποίους αποφάσισε τελικά να φύγει από την Ελλάδα. Ο βασικός λόγος είναι ότι όλα εδώ τους θύμιζαν τι είχε συμβεί στο ταξίδι. Για πολλούς άλλους Τούρκους που προσπάθησαν και εκείνοι να φύγουν ήταν ότι στην Ελλάδα – καλώς ή κακώς- είναι πολύ δύσκολη η ενσωμάτωσή τους και πολύ δύσκολη όλη αυτή η διαδικασία του να πάρουν άσυλο, να βρουν δουλειά, να μάθουν τη γλώσσα, σε αντίθεση με άλλες χώρες της Ευρώπης», ανέφερε η ίδια.
Ωστόσο, πολλοί άλλοι Τούρκοι αποφάσισαν να μείνουν, όπως ο Αχμέτ – ο οποίος εμφανίζεται στο ντοκιμαντέρ – ένας γιατρός που ήρθε στην Ελλάδα το 2017. «Είναι γύρω στις 1.500 οικογένειες Τούρκων που έχουν πλέον μια ζωή εδώ. Πήραν άσυλο, τα παιδιά τους πάνε σχολείο και μιλάνε ελληνικά, εργάζονται. Ο Αχμέτ ήταν από τους πρώτους Τούρκους. Χρειάστηκε 13 μήνες όλη η διαδικασία για να πάρει άσυλο. Το 2019 είχαν έρθει πολλοί τούρκοι, τουλάχιστον 75 χιλιάδες οικογένειες πέρασαν από την Ελλάδα για την Ευρώπη. Οι χρόνοι αναμονής ήταν τεράστιοι. Αυτό έχει αλλάξει τώρα, αλλά εκείνη την περίοδο μπορεί να έφτανε και τα 6 χρόνια η αναμονή για τη χορήγηση ασύλου. Ένα χρονικό διάστημα τελείως απαγορευτικό για κάποιον που θέλει να χτίσει τη ζωή του ξανά», εξήγησε η κυρία Κακαουνάκη.Σύμφωνα με τη δημιουργό του ντοκιμαντέρ, μέχρι να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες για τη χορήγηση ασύλου, οι Τούρκοι έπαιρναν ένα μικρό επίδομα και μπορούσαν να κάνουν δουλειές χωρίς να έχουν τα απαραίτητα χαρτιά, κάτι που δεν το ήθελαν και οι ίδιοι. Ωστόσο, υπήρχε αλληλοϋποστήριξη στην κοινότητά τους, «φιλοξενούσαν συμπατριώτες τους μέχρι να βρουν σπίτι», ενώ όσοι έχουν οικογένειες στο εξωτερικό έπαιρναν χρηματική βοήθεια από εκεί.
«Υπήρχε αυτό σαν δίκτυο στήριξης μεταξύ τους και λειτουργούσε. Η παράλληλη ιστορία που εξελίσσεται στην Ελλάδα, η κοινότητα που ξεκίνησε από ένα μικρό δωμάτιο με την ιδέα να κάνουν μαθήματα Ελληνικών μέχρι το να δημιουργηθεί η Οργάνωση «Πηγή»- όπου κάνουν εντατικά μαθήματα Ελληνικών, κάνουν για τις γυναίκες διάφορα εργαστήρια δεξιοτήτων, φροντιστήρια για τα παιδιά – είναι ένα φοβερό παράδειγμα για το πώς μπορεί να λειτουργήσει η ενσωμάτωση χωρίς πολλά πράγματα», υπογράμμισε η κυρία Κακαουνάκη.
Ερωτηθείσα εάν αυτοί οι άνθρωποι είναι ασφαλείς καθώς πολλοί από αυτούς είναι επικηρυγμένοι, είπε ότι σε όλη την Ευρώπη υπάρχει ένας φόβος στα μέλη της κοινότητας, καθώς υπάρχουν απόπειρες απαγωγών σε όλη την Ευρώπη. «Και στη Γερμανία και στην Ελβετία υπάρχουν τέτοια περιστατικά, τα οποία είναι επιβεβαιωμένα από τις τοπικές αστυνομικές αρχές. Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται σε μια δημοκρατική χώρα που τους έχει αναγνωρίσει ως πρόσφυγες και προστατεύονται, όπως προστατεύθηκαν και οι 8 Τούρκοι αξιωματικοί παρά το γεγονός ότι υπήρξε τεράστια ένταση. Προστατεύθηκαν όμως από την Ελλάδα, δεν τους δώσαμε πίσω, και αυτό είναι το σημαντικό», ανέφερε.
«Αυτό συμβαίνει και με αυτούς τους ανθρώπους τώρα, το νοιώθουν και οι ίδιοι και παρά το ότι προφανώς υπάρχει ένας φόβος και ανησυχία και για οικογένειες που μπορεί να έχουν μείνει πίσω στην Τουρκία. Το σημαντικό για μένα είναι ότι μόνοι τους κάποια στιγμή κατάλαβαν ότι με το να είναι “αόρατοι», ουσιαστικά εξυπηρετούν την ατζέντα εκείνου που τους είχε εκδιώξει και έπρεπε να πουν την Ιστορία τους».
Στην οργάνωση «Πηγή», υπάρχει ψυχολογική υποστήριξη και «μάλιστα υπάρχει μια σκηνή που δεν μπήκε στην ταινία, όπου η οικογένεια Καρά όσο ήταν στην Ελλάδα και μαζί με το παιδάκι τους και μόνοι τους οι γονείς έβλεπαν μια ψυχολόγο η οποία τους είχε βοηθήσει πάρα πολύ», πρόσθεσε η κυρία Κακουνάκη.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος