Τις οικονομικές συνέπειες που έφερε η πανδημία στον πλανήτη και τα αντανακλαστικά των κυβερνήσεων στις προκλήσεις της παγκόσμιας ύφεσης, σχολίασε ο Γιώργος Παγουλάτος, Γενικός Διευθυντής του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Καθρέφτης» με τον Χρήστο Μιχαηλίδη.
«Περάσαμε από την χειρότερη κρίση που έχει περάσει η ελληνική οικονομία τις τελευταίες δεκαετίες, στην οποία η ευρωζώνη αντέδρασε αφαιρώντας εισόδημα από την οικονομία, δηλαδή με λιτότητα, ενώ τώρα η Ε.Ε. αντιδρά με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο, ρίχνοντας εισόδημα, επενδύσεις και στήριξη στο εισόδημα των ομάδων που πλήττονται περισσότερο, προσπαθώντας να περιορίσει τις επιπτώσεις της τωρινής κρίσης», σημείωσε.
Όπως είπε, «σε αυτή την συγκυρία η Ε.Ε. δείχνει να άντλησε τα μαθήματά της από την ατυχή ήπια διαχείριση της κρίσης της ευρωζώνης και αίρεται στο ύψος των περιστάσεων. Είναι η χειρότερη ύφεση που αντιμετωπίζει η παγκόσμια οικονομία από το 1945, χειρότερη και από την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, και απαιτούσε ακριβώς αυτή την ώθηση και την αντικυκλική, το κράτος δηλαδή σε αυτές τις περιστάσεις, είναι ο δανειστής και χρηματοδότης τελευταίου καταφυγίου για τους πολίτες και την επενδυτική ώθηση γιατί η Ευρώπη έχει μπροστά της ένα αναγκαίο και φιλόδοξο πρόγραμμα μετασχηματισμού των οικονομιών μας, και ψηφιακού και πράσινου. Και είναι ευτύχημα ότι για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες, φαίνεται να είναι πλήρως συγχρονισμένες η Ευρώπη και η Αμερική στον τρόπο αντίδρασής τους».
Αναφορικά με τα ποσά του Ταμείου Ανάκαμψης, τόνισε ότι είτε ως δάνεια είτε ως επιδοτήσεις, θα πρέπει να αξιοποιηθούν σε παραγωγική χρήση, να χτίσουν την παραγωγική δυνατότητα της οικονομίας για το μέλλον, αυτό σημαίνει σε υποδομές, όχι όπως στο παρελθόν, με αυτοκινητόδρομους, αλλά κυρίως υποδομές ψηφιακές, είναι ψηφιακή δικτύωση, τα δίκτυα επόμενής γενιάς και ο μετασχηματισμός της οικονομίας προς την κατεύθυνση της βιωσιμότητας. «Δηλαδή, το να περάσουμε σε μια οικονομία που να μπορεί να πετύχει τους στόχους των μηδενικών εκπομπών άνθρακα στο επόμενο χρονικό διάστημα, πράγμα φιλόδοξο για την ελληνική οικονομία που δεν είχε μάθει να τρέχει με τους ρυθμούς της βιωσιμότητας. Θα πρέπει να εγκαταλείψουμε πολλές συνήθειες του παρελθόντος, από τα λιγνιτωρυχεία μέχρι τις εκπομπές «βρώμικης» ενέργειας, και σε αυτά τα πρώτα τουλάχιστον στάδια του μετασχηματισμού χρειάζονται δημόσιοι πόροι, για να δημιουργήσουμε το περιβάλλον που θα δώσει κίνητρα και αποδόσεις για να μπορέσει να προσελκύσει και ιδιωτικούς πόρους», υπογράμμισε.
«Η πανδημία έχει αλλάξει την οικονομική ατζέντα όλων των κυβερνήσεων, όπως η προτεραιότητα και της ελληνικής κυβέρνησης ως μέλος της Ε.Ε. και της ευρωζώνης, για δημοσιονομική σταθερότητα, αυτό νοείται πια σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα, καθώς τώρα η Ε.Ε. έχει δώσει την ρήτρα διαφυγής, εξαίρεσης από τους δημοσιονομικούς κανόνες σταθερότητας, μέχρι το τέλος του 2022, άρα αναβάλλεται η δημοσιονομική προσαρμογή κατά περίπου ένα χρόνο, ακριβώς για να έχουμε περάσει στην ανάκαμψη και να αρχίσουμε να επανερχόμαστε στην δημοσιονομική ισορροπία», σημείωσε.«Κατά αυτό έχει αλλάξει η ατζέντα όπως η επένδυση στην δημόσια υγεία, που κανείς δεν μιλούσε στην Ευρώπη για την δημόσια υγεία ως προτεραιότητα, παρότι είναι μια ήπειρος που έχει κοινωνικό κράτος και εθνικά συστήματα υγείας», ανέφερε ο ίδιος.
Σε σχέση με την πρόταση της Γερμανίας για κατάργηση του βέτο στη Ε.Ε., δηλαδή, την κατάργηση του δικαιώματος της αρνησικυρίας, ο κ. Παγουλάτος σημείωσε πως θα ήταν λάθος αν το βλέπαμε από την οπτική ότι δίνεται εξουσία στη Γερμανία. «Αν θέλουμε η Ευρώπη να παίζει ένα παγκόσμιο ρόλο, να μπορεί να στέκει ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα, και να μην είναι «κλωτσοσκούφι» των μεγάλων δυνάμεων, θα πρέπει να διαμορφώνει τη δική της εξωτερική πολιτική, να μπορεί να έχει έναν λόγο στην περιοχή της, στη Μεσόγειο, στην Μέση Ανατολή, στην Βόρεια Αφρική, σε περιοχές των οποίων την αποσταθεροποίηση, υφίσταται τις συνέπειες, όπως με τις προσφυγικές ροές», διευκρίνισε.
«Το βέτο είναι ένα όπλο στα χέρια των μικρών χωρών, δεν είναι μόνο ζήτημα εθνικής ασφάλειας, είναι και θέμα μιας στάθμισης και διαπραγματευτικής ισχύος, αν αυτό το προβάλεις σε μια κλίμακα 27 χωρών, καταλήγεις σε μια κοινή εξωτερική πολιτική, που γελάει με τον εαυτό της. Είναι μια συζήτηση που θα πρέπει να γίνει έξω από την λογική του ποιόν συμφέρει να καταργηθεί το βέτο, διότι ο πρώτος τον οποίο συμφέρει είναι η εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. Αυτό το θέλουμε κατεξοχήν ως χώρα που χρειάζεται την αμυντική θωράκιση της Ευρώπης ως χώρα εκτεθειμένη σε κίνδυνο εθνικής ασφάλειας στα ανατολικά της. Για εμάς, είναι ζωτικής σημασίας, αλλά προφανώς θα πρέπει οι χώρες που έχουν χρησιμοποιήσει το βέτο να το διαπραγματευτούν και υπάρχουν τρόποι να αποδυναμωθεί το βέτο χωρίς να καταργηθεί πλήρως», κατέληξε ο καθηγητής.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος