Χίος: Ενα βήμα πριν την ολοκλήρωση του φακέλου για το Λωβοκομείο

Μέσα στον επόμενο χρόνο στοχεύει η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου να καταθέσει το φάκελο για το Λεπροκομείο (Λωβοκομείο) της Χίου στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου στην Περιφερειακή Ενότητα Χίου, 8/12/2025, του Περιφερειάρχη Β. Αιγαίου Κώστα Μουτζούρη, των αντιπεριφερειαρχών από τη Χίο και του προϊσταμένου των Τεχνικών Υπηρεσιών, ο κ. Μουτζούρης σημείωσε ποια είναι η πρόοδος για το συγκεκριμένο κτηριακό συγκρότημα.
Όταν ξεναγήθηκε το Φεβρουάριο του 2021, από τους εκπροσώπους του Πολιτιστικού Συλλόγου Κοφινά- Σήφι, που μάχονται όλα αυτά τα χρόνια ώστε να διασωθεί το μοναδικό αυτό οικοδόμημα, είχε εντυπωσιαστεί από το οικοδόμημα και είχε εκφράσει την άποψη για τη διενέργεια ενός Αρχιτεκτονικού διαγωνισμού.

Σύμφωνα με τον προϊστάμενο των Τεχνικών Υπηρεσιών της Περιφερειακής Ενότητας Χίου, Χρήστο Καρτάλη, τώρα γίνονται οι τελευταίες διορθώσεις στον φάκελο και θα ακολουθήσει η κατάθεση στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Όταν δοθεί η σχετική έγκριση, η Περιφέρεια θα προχωρήσει σε διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό, ώστε να κατατεθούν προτάσεις και ιδέες όχι μόνο για την ανακατασκευή των υφιστάμενων κτηρίων αλλά και την αξιοποίηση του περιβάλλοντα χώρου για τη δημιουργία ενός χώρου πολιτισμού και τουρισμού.
Στη συνέχεια επιστημονική επιτροπή θα βραβεύσει την καλύτερη πρόταση, με το αρχιτεκτονικό γραφείο που θα την έχει υποβάλλει να έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει στην εκπόνηση των οριστικών μελετών για την υλοποίηση του έργου.
Να σημειωθεί ότι για να προχωρήσει αυτή η διαδικασία έχει συναφθεί προγραμματική σύμβαση, ανάμεσα στο Ιδρυμα του «Οίκου Αγάπης» που ανήκει το Λωβοκομείο (και όπου πρόεδρος είναι ο εκάστοτε Μητροπολίτης Χίου), Περιφέρειας και Υπουργείου Πολιτισμού.

Το Λεπροκομείο της Χίου, Λωβοκομείο όπως είναι γνωστό στο νησί, λειτούργησε από το 1378 μέχρι το 1959, όταν πλέον η λέπρα θεραπεύθηκε και ίσως είναι από τα παλαιότερα νοσηλευτικά ιδρύματα της Βαλκανικής.
Στην κεντρική καγκελόπορτα αναφέρονται οι ημερομηνίες 1378-1909, με τη 2η να είναι η χρονιά που χάρη σε δωρεές των Χίων του Λονδίνου και των Παρισίων, έγινε η τελευταία μεγάλη ανακαίνιση του Ιδρύματος που λειτουργούσε πάντα περισσότερο ως νοσοκομειακή μονάδα και λιγότερο ως άσυλο.