Χίος: Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες στην Παλαιοχριστιανική Βασιλική του Αγίου Ισιδώρου

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες αναδόμησης και ανάδειξης της Παλαιοχριστιανικής Βασιλικής του Αγίου Ισιδώρου στην περιοχή Λέτσαινας του Νοσοκομείου Χίου.
Η παλαιοχριστιανική βασιλική του Αγίου Ισιδώρου, κτισμένη στα μέσα του 5ου αιώνα μ.Χ., επί προγενεστέρου ρωμαϊκού κτίσματος, φέρει σημαντικά ψηφιδωτά τα οποία και συντηρήθηκαν τα τελευταία 3 περίπου χρόνια που πραγματοποιούνται εργασίες.
Προς τιμήν της Εορτής του Αγίου Ισιδώρου, στις 14 Μαΐου, η Εφορεία παραδίδει το μνημείο στο κοινό προκειμένου να τελεστεί Εσπερινός την Παρασκευή 13 Μαΐου (7.00 μ.μ.), καθώς και Θεία Λειτουργία το πρωί του Σαββάτου 14 Μαΐου.

Σε ότι αφορά τις ιστορικές πληροφορίες για τον Ιερό Ναό, πέρα του ότι κτίστηκε στα μέσα του 5ου αιώνα μ.Χ., έχουν διαπιστωθεί πέντε επάλληλες οικοδομικές φάσεις.

Στην α’ φάση ο ναός κατασκευάσθηκε ως τρίκλιτη Βασιλική με πεταλόσχημη κόγχη.

Στην β’ φάση ήταν επίσης τρίκλιτη Βασιλική με ημικυκλική κόγχη. Στην γ’ φάση, που χρονολογείται στα μέσα του 6ου αιώνα, η Βασιλική διευρύνθηκε και απέκτησε μεγάλες διαστάσεις.

Στην δ’ φάση, ο ναός έγινε σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλο, ο οποίος καταστράφηκε από σεισμό το 1389.

Στην τελευταία φάση προστέθηκε στο μέσον του βόρειου τοίχου μιναρές.
Τέλος, ο καταστρεπτικός σεισμός του 1881 μετέβαλε το ναό σε ερείπια.

Τμήμα των λειψάνων της παλαιοχριστιανικής Βασιλικής καλυπτόταν μέχρι πριν μερικά χρόνια από μεταγενέστερο, σχετικά μικρό ναό, ο οποίος έφερε χαμηλή οριζόντια τσιμεντένια οροφή και στα πλαίσια των εργασιών ανάδειξης του αφαιρέθηκε.
Διασώζονται ψηφιδωτά δάπεδα τριών οικοδομικών φάσεων (από τα μέσα του 5ου αιώνα έως τα μέσα του 6ου αιώνα) με γεωμετρικά μοτίβα, καθώς και πολλά γλυπτά αρχιτεκτονικά μέλη.
Στο εσωτερικό του ναού υπάρχει υπόγεια θολωτή κρύπτη όπου άλλοτε φυλάσσονταν τα λείψανα του Αγίου Ισιδώρου και της Αγία Μυρόπης, που μαρτύρησαν στην Χίο κατά την πρώτη χριστιανική περίοδο.
Η πρώτη ανασκαφική έρευνα στο χώρο ξεκίνησε από τον Γ. Σωτηρίου το 1918 και συνεχίστηκε από τον Α. Ορλάνδο το 1928. Το καλοκαίρι του 1981 και 1982 πραγματοποιήθηκε νέα ανασκαφική έρευνα από την 3η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.