104 χρόνια από την εξέγερση και απελευθέρωση των Ικαριωτών από τον τουρκικό ζυγό.

Στις 17 Ιουλίου του 2016 γιορτάζουμε την 104η επέτειο από την έναρξη της Ικαριακής επανάστασης και απελευθέρωσης της νήσου από τους Τούρκους. Η κίνηση αυτή των Ικαριωτών του 1912 εξέπληξε τους πάντες, αλλά ήταν πολύ καλά προετοιμασμένη αφού υπήρξαν και πολλά αίτια που την έκαναν αναγκαία. Θυμίζουμε ότι από το 1835 είχε αρχίσει η περίοδος της πιο στυγνής τουρκικής καταπίεσης, με φόρους επί φόρων, αλλά κυρίως με την ακύρωση της μέχρι τότε πραγματικής αυτόνομης οργάνωσης που είχαν οι Ικαριώτες. Στο τέλος του 19ου και αρχές του 20ου αιώνος ξεκίνησε η προσπάθεια τουρκικής αφομοίωσης, είχαμε τα εμπόδια στην καλλιέργεια καπνού, την υποχρεωτική στράτευση των νέων (που κρυβόντουσαν ή μετανάστευαν), είχαμε την εγκατάσταση Τουρκικού Πρωτοδικείου αλλά και οι νέες συνθήκες που επικράτησαν με τον Ιταλοτουρκικό πόλεμο (1911) επιτάχυναν τις εξελίξεις. Οι Ικαριώτες με άκρα μυστικότητα οργάνωσαν σε όλη την Ικαρία τις επόμενες κινήσεις τους και παρά τη διστακτικότητα της Αθήνας, που κρατούσε μυστική την προετοιμασία για τους Βαλκανικούς πολέμους (Οκτώβρης, 1912) αποφάσισαν την εξέγερση για τις 9 Ιουλίου και την εκδήλωσαν τελικά στις 17 του ίδιου μήνα. Σύμφωνα με τις πληροφορίες άρχισε από τις Ράχες και τον Εύδηλο, αναίμακτα, ακολούθησε η πολιορκία του Αγίου Κηρύκου, με την τελική παράδοση και, χωρίς εκδικητικές πράξεις έγινε η μεταφορά των Τούρκων στη Σάμο και από ‘κει στο Τσεσμέ.

Η εγκαθίδρυση της «Ελευθέρας Πολιτείας Ικαρίας» (δεν ήταν εύκολη υπόθεση), όπως ζητήθηκε από την Αθήνα μέχρι να κηρυχθεί ο πόλεμος κατά της Τουρκίας, με επικεφαλής 3 Δημογεροντίες, ήταν πλέον γεγονός και διήρκησε 4 περίπου μήνες όπου στις 4 και 5 Νοεμβρίου το νησί της Ικαρίας ενώθηκε με την Ελλάδα.