Με Θρακιώτικες μελωδίες και παρατεταμένο χειροκρότημα, με διακριτικότητα και σεβασμό, επώνυμοι και ανώνυμοι φίλοι μαθητές συνεργάτες και συγχωριανοί αποχαιρέτησαν το «πουλί της Θράκης», η φωνή του οποίου σίγησε από την περασμένη Πέμπτη.
Ο Καρυοφύλλης Δοϊτσίδης, ένας από τους στυλοβάτες της Θρακιώτικης μουσικής παράδοσης, έφυγε σε ηλικία 93 ετών, ενώ σύμφωνα με την επιθυμία του ετάφη στα χώματα της Καρωτής, του χωριού που τον ανάθρεψε.
Μια ομάδα θρακιωτών οργανοπαιχτών μαζί με τον εγγονό του Νίκο Αγγούση, όπου ακολουθεί τα ίδια πατήματα, συνόδευσαν τον Καριοφύλλη στην τελευταία του κατοικία, παίζοντας τραγούδια, που τον καθιέρωσαν στα χρόνια που μεγαλουργούσε.
Στην νεκρώσιμη τελετή παραβρέθηκαν και χαιρέτισαν ο Περιφερειάρχης ΑΜΘ, Χρήστος Μέτιος, ο Αντιπεριφερειάρχης, Δημήτρης Πετροβιτς, ο θεματικός Αντιπεριφερειάρχης, Βασίλης Δελησταμάτης, οι βουλευτές Α. Δημοσχάκης και Νατάσσα Γκαρά, ο δήμαρχος Διδυμοτείχου, Ρωμύλος Χατζηγιάννογλου και οι πρώην δήμαρχοι Π. Πατσιουρίδης και Χ.Τοκαμάνης, μαθητές του, εκπρόσωποι πολιτιστικών συλλόγων της περιοχής και πλήθος κόσμου.
Βαγγέλης Δημούδης: «Έφυγε η μια από τις δυο κολώνες της Θράκης»
Ένας από τους μαθητές του Καρυοφύλλη Δοιτσιδη μίλησε στην ΕΡΤ Ορεστιάδας για τον άνθρωπο, που στάθηκε η αφορμή να ασχοληθεί με την παράδοση.
Ο Βαγγέλης Δημούδης συγκινημένος τονίζει, ότι «είχαμε δύο κολώνες που ανέδειξαν τη Θράκη μια κολώνα μας άφησε» και συνεχίζει λέγοντας πως «πολύς κόσμος τον γνωρίζει μόνο σαν καλλιτέχνη. Εγώ γνωρίζω τις δυσκολίες που πέρασε τα πρώτα χρόνια, για τον κόσμο που δεν καλοείδε την ενασχόληση του αυτή…
Άλλωστε αυτά είναι νησκά (νηστικά) πράγματα, όπως έλεγαν. Ο κόσμος γελούσε».
Αναφέρθηκε στο ζήλο, που είχε ο Καρυοφύλλης Δοϊτσίδης να καταφέρει να αναδείξει τη Θράκη, αλλά και στα πρώτα μαθήματα που πήρε ο ίδιος στο ούτι και για την επαφή που είχε με την Δόρα Στράτου, στην οποία μεσολάβησε ο αείμνηστος καλλιτέχνης βλέποντας τις ικανότητες του στο χορό.
Μαζί με τον ανιψιό του Δοϊτσίδη, τον αείμνηστο καταδρομέα Χριστόδουλο Δοϊτσίδη που σκοτώθηκε στην Κύπρο το 1974 ο Βαγγέλης Δημούδης μάθαινε τα θρακιώτικα πατήματα.
Τελευταία συνάντηση που είχε μαζί του, ήταν το καλοκαίρι του 2022 στο χωριό. Ο καλλιτέχνης Δοϊτσίδης δεν παρέλειπε να το επισκέπτεται περνώντας ήρεμα τα καλοκαίρια του.
Το τελευταίο διάστημα ήταν ιδιαίτερα μελαγχολικός όπως μας λέει, από τον θάνατο της γυναίκας του.
«Ανεπανάληπτη» σύμφωνα με τον Βαγγέλη Δημούδη ήταν η τριάδα του Καυιοφύλλη και των δυο θυγατέρων του, ενώ ενθαρρυντικό είναι το γεγονός, ότι ο εγγονός του Νίκος Αγγούσης ακολουθεί.
Η κουβέντα με τον μαθητή του Κ. Δοιτσιδη έκλεισε με την απογοήτευση, που εξέφρασε για τον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού, που έχει το όνομα του αείμνηστο καλλιτέχνη, μα κανείς δεν έχει κάνει τίποτα για να τιμήσει την προσφορά του.
Όπως μάλιστα τονίζει, θα μπορούσε το πέτρινο σχολείο του χωριού να γίνει ένα Μουσείο ή να θεσμοθετηθεί η διοργάνωση ενός φεστιβάλ προς τιμήν των δυο καλλιτεχνών από την Καρωτή, Αηδονίδη και Δοϊτσίδη, που “εκτίναξαν” το χωριό προς τα έξω.
Ο ίδιος μάλιστα μαζί μ’ έναν φίλο του, που μένει στην Κρήτη είχαν ξεκινήσει μια τέτοια προσπάθεια, την οποία θα στέγαζαν στο πέτρινο σχολείο, κάτι που δεν προχώρησε, αφού αυτό παραχωρήθηκε για την λειτουργία ενός ΚΕΚ.
Ακούστε τις δηλώσεις: Δημούδης Βαγγέλης
Λίγα λόγια για τον καλλιτέχνη Καριοφύλλη Δοϊτσίδη
Γεννήθηκε το 1930 στην Καρωτή Διδυμοτείχου. Έπαιζε ούτι, τραγουδούσε και έγραφε μουσική.
Το 1960 δημιούργησε το Συγκρότημα Δοϊτσίδη, ένα τοπικό μουσικοχορευτικό συγκρότημα, το οποίο συμμετείχε σε εκδηλώσεις αρχικά στη Θράκη και στη συνέχεια σε όλη την Ελλάδα. Από το 1958 έως το 1968 –χρονιά που κατέβηκε στην Αθήνα– συμμετείχε σε εκπομπές του ραδιοφωνικού σταθμού Ε.Ι.Ρ Κομοτηνής.
Έλαβε μέρος σε διεθνή φεστιβάλ τραγουδιού και σε συναυλίες καλλιτεχνών τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, ενώ από το 1968 έως το 1973 έδινε παραστάσεις στο θέατρο «Δόρα Στράτου».
Μαζί με τις κόρες του Θεοπούλα και Λαμπριάνα έχουν σχηματίσει ένα τρίο που παίζει και τραγουδά θρακιώτικη μουσική και έχουν κυκλοφορήσει συνολικά δεκαοχτώ προσωπικούς δίσκους, ενώ παράλληλα έχουν συμμετάσχει σε δίσκους άλλων μεγάλων καλλιτεχνών. Το 1985 η οικογένεια Δοϊτσίδη κέρδισε, για τον ενδέκατο σε σειρά δίσκο με τίτλο Το κάστρο της Θρακιάς, το πρώτο βραβείο Οπτικοακουστικών Μέσων της Γαλλικής Ακαδημίας που διεξήχθη στο Παρίσι.
Έχει λάβει πολλά βραβεία για την προσπάθειά του να διασώσει το μουσικό πολιτισμό της Θράκης. Για το σκοπό αυτό, διατήρησε από το 1980 έως το 1994 στέκι μουσικής για τους θρακιώτες, το «Θρακιώτικο Στέκι», όπου τραγουδούνταν μόνο θρακιώτικα τραγούδια.
Από χθες αναπαύεται στην γενέτειρα του Καρωτή – Διδυμοτείχου.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος