H άγνωστη ιστορία της Λάρισας: Το στρατόπεδο κρατουμένων στην Κατοχή

Η άγνωστη και συγκλονιστική ιστορία για την πόλη της Λάρισας, του Στρατοπέδου Συγκέντρωσης της Κατοχής αναδείχθηκε σε εκδήλωση στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης.

Ένα Νταχάου από το οποίο υπολογίζεται-από μια μεταπολεμική έκθεση πεπραγμένων του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού τμήματος Λάρισας-ότι πέρασαν γύρω στις 30.000 κρατούμενοι.

Την εκδήλωση οργάνωσαν ο Σύλλογος «Φίλοι του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης Λάρισας» σε συνεργασία με τον Σύλλογο Κρητικών Λάρισας «Ο Ψηλορείτης» και την Αντιδημαρχία Πολιτισμού του Δήμου Λαρισαίων, στον χώρο του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης. Εκπαιδευτικοί του 5ου Γυμνασίου και Λυκείου Λάρισας , καθώς και μαθητές παρουσίασαν και παρακολούθησαν τα ιστορικά στοιχεία, τόσο για το στρατόπεδο στη Λάρισα, όσο και για την 5η Μεραρχία Κρητών.

«Η εκδήλωση ήρθε ως συνέχεια της συμμετοχής-μετά από πρόσκληση-των δύο σχολείων και του Συλλόγου στις τετραήμερες επετειακές εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 82 χρόνων από το Ολοκαύτωμα της Μαρτυρικής Βιάννου και Ιεράπετρας», τόνισε ανοίγοντας την εκδήλωση, η πρόεδρος Του Συλλόγου Φίλων του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης, Κατερίνα Εμμανουήλ. Τα δύο σχολεία πρωταγωνίστησαν τον περασμένο Σεπτέμβριο στις τετραήμερες εκδηλώσεις της Κρήτης με θεατρικό δρώμενο, ομιλίες και χορωδία.

Την ιστορία του στρατοπέδου και της 5^ης Μεραρχίας Κρητών φώτισαν η εκπαιδευτικός Αποστολία Καρρά, φιλόλογος με μεταπτυχιακές σπουδές στη Δημόσια Ιστορία, υποδιευθύντρια του 5^ου Γυμνασίου και μέλος της Παιδαγωγικής Ομάδας του διασχολικού προγράμματος, ο πρόεδρος του Συλλόγου Κρητικών Λάρισας «Ο Ψηλορείτης», Δημήτρης Δραγανιδάκης και ο πανεπιστημιακός Αριστομένης Συγγελάκης, Συγγραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών στην Ελλάδα.

Το στρατόπεδο Λάρισας υπήρξε το πρώτο στρατόπεδο στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της κατοχής, δημιουργήθηκε από τους Ιταλούς, τον Αύγουστο του 1941, προκειμένου να φυλακίσουν αρχικά, τους στρατιώτες της 5^ης Μεραρχίας Κρητών. Εκεί, τόνισαν οι ομιλητές,  η εξαθλίωση των αιχμαλώτων  που αργοπέθαιναν από τις καταναγκαστικές εργασίες, τις αρρώστιες, τον υποσιτισμό και τα βασανιστήρια ήταν μια καθημερινή τακτική και ο θάνατος ήταν λύτρωση. Από τον Φεβρουάριο του 1943, άρχισαν και οι εκτελέσεις κρατουμένων ως «αντίποινα» για αντιστασιακές δράσεις. Μετά την κατοχή, οι εγκαταστάσεις κατεδαφίστηκαν και το στρατόπεδο περιέπεσε σε αφάνεια, καθώς καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν προσπάθησε να το αναδείξει, επεσήμανε η κ. Καρρά.

Μετά το τέλος της εκδήλωσης η ομάδα των σχολείων χάρισε στον πανεπιστημιακό Αριστομένη Συγγελάκη ένα συμβολικό πενάκι, θέλοντας να εκφράσει τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη για τη συνεργασία και τη φιλοξενία στην Κρήτη και το γεγονός ότι «με το επιστημονικό του κύρος, αλλά κυρίως με το μεράκι και το πάθος του, εμπνέει εκπαιδευτικούς και μαθητές να αγωνίζονται για ένα δημοκρατικό σχολείο, με συναίσθημα και κριτική σκέψη, ενώ δίνει κίνητρα στην ομάδα να συνεχίσει να αγωνίζεται για να γίνουν γνωστά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, μαθαίνοντας ότι η Ιστορία είναι Επιλογές».