Ο Σύλλογος «Γλυκειά αγκαλιά», Σύλλογος για άτομα με διαβήτη Τύπου 1, φιλοξενεί και άτομα με διαβήτη Τύπου 2, και δραστηριοποιείται στην Καβάλα. Η Μάλαμα Σιδηροπούλου είναι γραμματέας του Συλλόγου και μητέρα τεσσάρων παιδιών. Ο Σύλλογος, όπως δηλώνει, ιδρύθηκε το 2003 και σήμερα αριθμεί 450 μέλη που είναι τα άτομα με διαβήτη, αλλά και οι οικογένειές τους. «Το κακό είναι ότι ο αριθμός αυτός αυξάνεται ολοένα και περισσότερο γιατί τα άτομα με διαβήτη πληθαίνουν δυστυχώς» δηλώνει , μητέρα και η ίδια ενός παιδιού με διαβήτη.
Ο Σύλλογος ξεκίνησε ως πρωτοβουλία μιας μικρής παρέας γονέων που είχαν παιδιά με διαβήτη και τη βοήθεια ενός γιατρού ενδοκρινολόγου. «Θέλαμε να έχουμε κάτι κοινό, επίσημο και να διεκδικούμε πράγματα» δηλώνει και σημειώνει «στόχος μας ήταν να μπορούμε να βοηθούμε κόσμο, γιατί αυτό που ζήσαμε εμείς, που δεν είχαμε έναν άνθρωπο δίπλα μας να μοιραστούμε το πρόβλημα – ήταν για μας κεραυνός εν εθροία- δεν θέλαμε κανείς άλλος να το περάσει».
Ο γιος ήταν 1,5 έτους όταν διαγνώστηκε με διαβήτη και όπως σήμερα αποκαλύπτει ένιωσε πανικό. «Ήταν πλήγμα όταν μάθαμε ότι ένα μικρό παιδάκι, που ακόμη καλά –καλά δεν μιλάει έχει μια χρόνια ασθένεια, η οποία δεν θα έχει τέλος ποτέ και πρέπει να κάνει μια σειρά από πράγματα που μας φαίνονταν βουνό. Για όλα, όμως, όσα αντιμετωπίζεις εκπαιδεύεσαι με τον χρόνο, δεν γεννιέσαι μαθημένος. Πρέπει να ξέρεις πολύ καλά μαθηματικά για να μπορείς να να ρυθμίζεις την ινσουλίνη με τους υδατάνθρακες, και τελικά γίνεσαι εσύ γιατρός γιατί κανένας γιατρός δεν μπορεί να είναι δίπλα σου στην καθημερινότητα. Ο διαβήτης είναι ένα καθημερινό πρόβλημα.»
Όπως δηλώνει η κα Σιδηροπούλου τώρα πολλά έχουν αλλάξει προς το καλύτερο με πρώτο την ευαισθητοποίηση των γιατρών. «Το πρώτο μας μέλλημα ήταν το παιδί να μεγαλώσει χωρίς κόμπλεξ, να μην είναι άρρωστο, να μπορεί να ενσωματωθεί στην κοινωνία και να συμμετέχει παντού και φυσικά να προσέχει την υγεία του».
Όσον αφορά στο μήνυμα που στέλνει στους γονείς των παιδιών και στους ίδιους τους διαβητικούς η κα Σιδηροπούλου είναι κατηγορηματική «Μετά από 18 χρόνια που ζω με τον διαβήτη βλέπω ότι τελικά τα πράγματα δεν είναι τόσο δύσκολα όσο μας φαινόταν στην αρχή γιατί έχουν αλλάξει οι τρόποι αντιμετώπισης, υπάρχουν πολλές περισσότερες ευκολίες. Ο διαβήτης είναι έλλειψη μιας ορμόνης, δεν είναι αρώστια. Είναι ο υγιεινός τρόπος ζωής που πρέπει να ακολουθεί όλη η οικογένεια. Το άτομο με διαβήτη δεν το απομονώνουμε, προσπαθούμε όλοι να ακολουθούμε εμείς τον υγιεινό τρόπο ζωής. »
Φώτο:Μάλαμα Σιδηροπούλου Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος