Τα θετικά και αρνητικά της φοιτητικής ζωής στην Κομοτηνή μέσα από τη ματιά των φοιτητών

Μικρές παρέες φοιτητών και φοιτητριών. Κουβέντες στο πόδι βιαστικές, αλλά και άλλες πάλι που λέγονται με μεγαλύτερη άνεση στα κυλικεία των Σχολών τους, στα αμφιθέατρα, στα café και στις πλατείες της πόλης.

Εκεί τους συναντήσαμε και τις καταγράψαμε. Πέντε θετικά και πέντε αρνητικά της φοιτητικής ζωής στην Κομοτηνή μέσα από τη ματιά των φοιτητών και των φοιτητριών.
«Η ασφάλεια» τονίζεται από τους νέους και τις νέες φοιτητές και φοιτήτριες του ΔΠΘ ως το νούμερο ένα θετικό χαρακτηριστικό της φοιτητικής τους ζωής στην Κομοτηνή, «μπορείς να κινηθείς», λένε, «όποια ώρα της ημέρας και της νύχτας το επιθυμείς». Μιλώντας στο www.ertnews.gr σημειώνουν επίσης ότι οι κάτοικοι στην πόλη είναι «ευγενικοί» κι «εξυπηρετικοί» στις μεταξύ τους συναναστροφές και περιγράφουν μικρές «πινελιές» που κάνουν τα χρόνια της παραμονής τους στην πόλη να ξεχωρίζουν.

«Είναι κοντινές οι αποστάσεις, βρίσκεσαι το πολύ σε ένα τέταρτο από την μια άκρη της πόλης στην άλλη » δηλώνουν και ιδιαίτερα όσοι έρχονται από μεγάλες πόλεις τονίζουν ότι «για μια πόλη το να μην χάνεις χρόνο είναι νούμερο ένα πλεονέκτημα». Παράλληλα χαρακτηρίζουν «καλές » τις συνθήκες στο Πανεπιστήμιο και στις περιγραφές τους σε τρίτους που δεν έχουν έρθει στην Κομοτηνή σημειώνουν πως πρόκειται για τον τόπο σπουδών τους: «Για μια φοιτητούπολη που έχει πάντα νέους».

«Και τα αρνητικά;» ρωτήσαμε και καταγράψαμε ζητήματα που σχετίζονται καθαρά με την φοιτητική λειτουργία τους στο πλαίσιο των σπουδών τους, όπως: Τον συνωστισμό τους στα λεωφορεία που τους μεταφέρουν στις σχολές τους. Την έλλειψη πρόσβασης σε φαγητό στη Λέσχη της πανεπιστημιούπολης «είναι μόνο για όσους μένουν στις εστίες» ανέφεραν. Στις υψηλές τιμές των ενοικίων «σε μια εποχή που όλα έχουν ακριβύνει », όπως χαρακτηριστικά σημειώνουν και στέκονται και οι ίδιοι με προβληματισμό στην ακρίβεια των τροφίμων και των βασικών αγαθών στα super market. Και στην έλλειψη επιλογών άλλων για τη διασκέδασή τους πέρα από την εστίαση και την αναψυχή. Μικρές «πινελιές» σε μια επίσης μικρή φοιτητική πόλη που η «ματιά» των φοιτητών και των φοιτητριών του ΔΠΘ την κάνει και ξεχωρίζει.