Ροδόπη: Μαζί στη ζωή, μαζί και στη δουλειά

Έχουν μισό αιώνα κοινού βίου.  Δυο ζευγάρια, δύο διαφορετικά αντικείμενα, έμποροι ειδών για το σπίτι το πρώτο, αγρότες με λαχανικά προς πώληση το δεύτερο.

Ελάχιστα μέτρα η απόσταση που χωρίζει τους πάγκους και τα εμπορεύματά τους. Κοινός ο δρόμος, όμως, που έχουν ακολουθήσει, αυτός του καθημερινού αγώνα, κι ας μην γνωρίζονται. Μισός αιώνας ζωής κι όταν στέκονται να πάρουν ανάσες αναρωτιούνται: «Πώς περνούν τα χρόνια»…
Ο Αριστομένης και η Τερψιθέα, πρόσφυγες από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Πόντιοι Ομογενείς που πριν τριάντα χρόνια έστησαν ξανά τη ζωή τους αφήνοντας μια πατρίδα πίσω και ριζώνοντας σε μια άλλη που πάντα ήταν στην καρδιά τους, την Ελλάδα.
Τους συναντήσαμε να τοποθετούν το εμπόρευμά τους, να αγωνιούν για τον καιρό, να ξέρουν πριν αρχίσει το μέτρημα πώς κύλησε η μέρα τους. Να ανταλλάσσουν κουβέντες στο πόδι για τη δουλειά, για το σπίτι. Λέξεις που εναλλάσσονται με τις σκέψεις και ύστερα με τα βλέμματα που λένε περισσότερα. «Πολλά τα χρόνια μαζί οπότε γνωρίζει καλά ο ένας τον άλλον» λένε στο www.ertnews.gr και προσθέτουν «27 χρόνια στο χώρο και μετά τη δίχρονη αναγκαστική ημι-ανάπαυλα λόγω της πανδημίας βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον πληθωρισμό και την ακρίβεια που πλήττει όλους» σημειώνουν.
Μικροπωλητές αρχικά από ανάγκη γιατί όπως λένε «κάτι έπρεπε να κάνουμε για να ζήσουμε όταν ήρθαμε στην Ελλάδα» χώρο, όμως, που γνώρισαν και έμειναν και εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να τους θρέφει.
Ροδόπη: Μαζί στη ζωή, μαζί και στη δουλειάΛίγα μέτρα πιο εκεί ο κος Δήμος και η κα Παρασκευή περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες μαζί. Δηλώνουν «περήφανοι», όπως λένε στο www.ertnews.gr που δούλεψαν και δουλεύουν τίμια τη γη τους. «Δύσκολη δουλειά, αλλά μαζί τα καταφέρνουμε καλά» λένε και μιλώντας για τη φετινή χρονιά προσθέτουν «δεν είμαστε και τόσο ευχαριστημένοι, ωστόσο, δεν το βάζουμε κάτω». Μια νεροποντή την άνοιξη «πήγε την παραγωγή πίσω» λένε και μιλούν με καμάρι για τα προϊόντα τους: πατάτες, κρεμμύδια, φασόλια, ρεβίθια, καρότα, μαρούλια , σπανάκι, παντζάρια, μπρόκολα, κολοκύθια κ.α. «Από το κτήμα μας τίποτα δεν λείπει, πουλάμε φθηνότερα για να μπορεί να αγοράζει ο κόσμος, καλύπτουμε τα έξοδά μας και δίνουμε και σε εργάτες ένα μεροκάματο όταν χρειαζόμαστε βοήθεια» εξηγούν μιλώντας για τον καθημερινό τους αγώνα, επί μια εικοσαετία στη μαναβική και επί σαράντα δύο χρόνια στην αγροτική.
Τέσσερις άνθρωποι, δύο μέσης ηλικίας πια ζευγάρια, που γνωρίστηκαν νέοι. Ένωσαν τις ζωές τους και ξεκίνησαν τον κοινό τους αγώνα αποκτώντας παιδιά, μεγαλώνοντας τα κτήματα, το ένα ζευγάρι, αυξάνοντας την κινητικότητα και τις πωλήσεις το άλλο, πολλαπλασιάζοντας τις προσπάθειες, αντέχοντας στις δυσκολίες, κάνοντας τα όνειρά τους πραγματικότητα, κάποιες φορές και κάποιες όχι . «Στα δύσκολα δηλαδή και στα εύκολα μαζί; » ρωτάμε τα δύο ζευγάρια, που άσπρισαν τα μαλλιά τους, διαφώνησαν – συμφώνησαν αλλά δεν έλειψε στιγμή ο ένας από το πλευρό του άλλου για να τους δούμε να κουνούν καταφατικά το κεφάλι συνεχίζοντας την προσπάθειά τους. Τι κι αν μεγάλωσαν τα παιδιά και έφυγαν μακριά τους; «Ο νους πάντα σε εκείνα βρίσκεται, στα παιδιά και στα εγγόνια» λένε και προσθέτουν «όσο μπορούμε, βοηθάμε» μην ξεχνώντας να στηρίζει ο ένας τον άλλο, με μια λέξη, ένα αστείο, ένα νεύμα, ένα χαμόγελο…

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος