Κομοτηνή:Ο μουσειακός οικισμός των Σαρακατσάνων

«Ο οικισμός μας είναι μουσειακός. Δεν ανταποκρίνεται, όμως, έτσι όπως είναι σήμερα, σε ζωντανή εικόνα Σαρακατσάνων, δείχνει απλά μια εικόνα από τη ζωή των Σαρακατσάνων» δηλώνει ο Νίκος Χατζόπουλος, συνταξιούχος φιλόλογος, Σαρακατσάνος στην καταγωγή και εξηγεί «Για παράδειγμα, το εκκλησάκι που υπάρχει τώρα μέσα στον οικισμό, δεν υπήρχε στα καλύβια των Σαρακατσάνων. Οι Σαρακατσάνοι είχαν αναπτυγμένο το θρησκευτικό αίσθημα, παρόλο αυτά εκκλησιάζονταν όποτε ήταν ανάγκη, τις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης, Πάσχα, Χριστούγεννα, του Προφήτη Ηλία, στα κοντινά χωριά, στους κοντινότερους άλλους οικισμούς.»

Πώς, όμως, θα έπρεπε να λειτουργεί ο μουσειακός οικισμός των Σαρακατσάνων της Ροδόπης για να μην παρουσιάζει την σημερινή εικόνα εγκατάλειψης; «Αυτός ο οικισμός θα έπρεπε να λειτουργεί μόνο ως μουσείο. Προσπαθήσαμε πολλές φορές να πείσουμε τα συμβούλια, να κάνουν προσπάθειες να το αναλάβει κάποιος φορέας με περισσότερο προσωπικό και χρήματα να το συντηρεί. Χρειάζεται κόπος και χρήμα για να συντηρείται. Τα υλικά με τα οποία είναι φτιαγμένες οι καλύβες φθείρονται, δεν αντέχουν στο χρόνο. Πρέπει να υπάρχει άνθρωπος που να τις συντηρεί. Απαραίτητη κρίνεται η πρόσληψη φύλακα – συντηρητή. Η εικόνα σήμερα που παρουσιάζει δεν είναι μουσειακού, αλλά ερειπωμένου οικισμού. Ίσως μόνο έτσι να υπάρχουν και κάποια πιθανόν έσοδα» απαντά ο κος Χατζόπουλος.

Οι Σαρακατσάνοι της περιοχής, στο τέλος του εμφυλίου πολέμου, αναγκάστηκαν να μείνουν στον κάμπο και να μην φύγουν στο βουνό διαπιστώνοντας με έκπληξη ότι μπορούν να ζήσουν με τα κοπάδια τους στον κάμπο και το καλοκαίρι. Έτσι, εγκατέλειψαν το βουνό και ρίζωσαν στα χωριά της Ροδόπης δίνοντας σ’ αυτά νέα πνοή με την εργατικότητα και τη δημιουργία τους.
Φώτο:Νίκος Χατζόπουλος με τη σύζυγό του Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου