Κομοτηνή: Τσαγκάρης από κούνια

Στην οδό Ηπείρου 20 ήχοι “ξεπροβάλλουν” από ένα μικρό, φροντισμένο χώρο. Εκεί ο νεαρός Αζίζ Μπουράκ νιώθει ακόμη έντονη την παρουσία του παππού του, παρά το γεγονός ότι έχει «φύγει» από κοντά του. Εκείνος ήταν που τον μύησε στα μυστικά μιας τέχνης λησμονημένης κι απαξιωμένης, ίσως, από πολλούς συνομηλίκους του.

Με το σφυρί και την πένσα, με την κλωστή και το έμβολο, με την τανάλια και την κόλλα που μαυρίζει τα δάκτυλα, αλλά και την πίστη ότι κάνει κάτι τίμιο και χρήσιμο στην κοινωνία. «Έμαθα την τέχνη από τον παππού μου. Κάθισα δίπλα του τέσσερα χρόνια και τώρα που είμαι μόνος μου, προσπαθώ να κάνω το καλύτερο.»

Επιδιορθώσεις παπουτσιών στα χρόνια της Κρίσης. «Δόξα το Θεό πάμε καλά» δηλώνει ο νεαρότερος τσαγκάρης στην Κομοτηνή και σημειώνει ότι προσφέρει οικονομικά προσιτές τιμές για να διευκολύνει τους πελάτες του. «Μακάρι όλοι οι επαγγελματίες να έχουν δουλειά και να είναι καλός ο χειμώνας που έχουμε μπροστά μας » δηλώνει.

Τανάλια, πλαγιοκόφτης, ψαλίδι, πένσα, κοφτάκια διάφορα, κατσαβίδια όλων των ειδών, έμβολο, βενζινόκολλα , όλα τακτοποιημένα γύρω του, έτοιμα να τον βοηθήσουν στις επιδιορθώσεις των παπουτσιών. «Σκέφτηκα να γίνω τσαγκάρης γιατί ένα καλό χαρτζιλίκι στο δίνει. Μ’ αυτή τη δουλειά δεν θα γίνεις πλούσιος, αλλά και νηστικός δεν θα μείνεις. » δηλώνει. Παράλληλα, δεν κρύβει τον προβληματισμό του για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη χώρα «μακάρι να βρεθεί ένα φως στο τούνελ και να πάει η χώρα μας προς το καλύτερο για να είμαστε όλοι καλά» σημειώνει.

Σημάδι της Κρίσης και η αύξηση των επιδιορθώσεων. Παπούτσια, τσάντες, ζώνες, όλα στα δικά του χέρια γίνονται καινούργια. «Ο κόσμος δεν θέλει να τα πετάξει, προτιμά να τα επιδιορθώσει και να τα χρησιμοποιήσει εκ νέου.» Όσον αφορά στο ταμείο που κάνει στο τέλος της μέρας, όπως σοφά δηλώνει, «όλες οι μέρες δεν είναι ίδιες, δόξα το θεό το μεροκάματο βγαίνει.»
Φώτο:Ο Αζίζ Μπουράκ στο εργαστήριο του Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου

https://www.facebook.com/erakomo/videos/609027265935810/