Κομοτηνή: Ψυχοθεραπεία καλλιεργώντας τη γη

Ένας Χημικός Μηχανικός, που εργάζεται στη Διεύθυνση Περιβάλλοντος στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση στην Κομοτηνή δηλώνει λάτρης της παραγωγής κι ερασιτέχνης παραγωγός οίνου, τσίπουρου και λαδιού. Τόσο «ερασιτέχνης», που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από έναν επαγγελματία. «Έχω το δικό μου αμπέλι, παράγω το δικό μου τσίπουρο και κρασί. Έχω το δικό μου Ελαιώνα, παράγω το δικό μου βιολογικό λάδι» δηλώνει ο Χρήστος Κιατίπης από τους Αμαξάδες Ροδόπης και σπεύδει να εξηγήσει πώς από την γραφειοκρατία του δημοσίου βρίσκεται στα χωράφια; «Είναι τα βιώματα που έχω από παιδί. Μεγάλωσα σε αγροτική οικογένεια. Από τα πέντε μου χρόνια ζω τη χαρά της παραγωγής αξιοποιώντας την πατρική περιουσία.»

Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης θεωρεί πως μια τέτοια ενασχόληση ενισχύει σίγουρα τον οικογενειακό προϋπολογισμό. «Οι ελαιώνες μου έχουν προοπτική γιατί είναι καινούργιοι και χρόνο το χρόνο η ποσότητα που παράγεται είναι μεγαλύτερη» δηλώνει σπεύδοντας να σημειώσει ότι ιδιαίτερα η ενασχόληση με την ελιά συνοδεύεται από χαρά. «Οι καιρικές συνθήκες τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο είναι ιδανικές και η απόλαυση μεγάλη. Κυρίως, όμως, «καθαρίζει» το μυαλό σου, θα έλεγα πως η ενασχόληση με τη γη είναι ψυχοθεραπεία» δηλώνει αστειευόμενος.

Παρατηρεί κι εκείνος πολλούς ακόμη να κατευθύνονται στον ίδιο τρόπο «ψυχανάλυσης», ασχολούμενοι δηλαδή με τη γη. «Νομίζω ότι αρκετός κόσμος το κάνει. Ιδιαίτερα εκείνοι οι οποίοι έχουν στα χέρια τους την πατρική περιουσία. Το βήμα που είναι να κάνουν είναι πολύ εύκολο σε σχέση με κάποιον που είναι στην πόλη. Πολλοί τώρα αξιοποιούν τη γη και την ξαναθυμούνται » δηλώνει χαρακτηριστικά τονίζοντας ότι όσοι δεν εγκατέλειψαν ξεπουλώντας την πατρική κληρονομιά, βρίσκουν τώρα ένα «καταφύγιο», μια διέξοδο που τους στηρίζει ουσιαστικά.
Φώτο:Χρήστος Κιατίπης Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου