Μετά το Δημοτικό Σχολείο ο Αχμέτ έπρεπε να βρει δουλειά για να εργαστεί. Έτσι, ή κάπως έτσι, βρέθηκε να κρατά το μπρίκι και το δίσκο, να ψήνει και να σερβίρει καφέδες.
«Τα βρήκα με τους ιδιοκτήτες του καφενείου, είναι καλά παιδιά, κι έτσι πέρασαν δέκα χρόνια χωρίς να το καταλάβω.» δηλώνει σε ένα διάλειμμα της δουλειάς, λίγο πριν το μεσημεριανό του γεύμα. «Όπως όλες οι δουλειές που έχουν να κάνουν με τον κόσμο, έτσι και η δική μου, δεν είναι εύκολη.» σημειώνει και χαμογελά στο άκουσμα μιας ακόμη παραγγελίας.
«Πρέπει να προσέχεις τους πελάτες» τονίζει αναφερόμενος στα μυστικά του επαγγέλματος. Κι όταν οι πελάτες λιγοστεύουν ο Αχμέτ, ο σερβιτόρος κάνει τα δικά του όνειρα. «Ένα ταξίδι. Θα ήθελα πολύ να κάνω ένα ταξίδι. Για παράδειγμα θα ήθελα να δω τη Χαλκιδική. Να τη δω μια φορά κι εγώ.»
Δηλώνει ικανοποιημένος από την πελατεία που εμφανίζεται στο καφενείο που εργάζεται, παρά την κρίση. «Δεν έχει μειωθεί η πελατεία κι αυτό είναι καλό.» δηλώνει σημειώνοντας ότι το καλοκαίρι συνήθως χάνουν πελάτες, «όσοι έχουν παραθεριστικές κατοικίες, φεύγουν από την πόλη». Οι τουρίστες σπανίζουν στην Κομοτηνή, το ίδιο και στο καφενείο του, οπότε, από τις επτά και μισή το πρωί έως τις τέσσερις και μισή το απόγευμα, καθημερινά σερβίρει σε γνωστούς και φίλους, χαμογελά, περιποιείται τους πελάτες και κάνει όνειρα για το μέλλον…
Φώτο:Ο Αχμέτ, ο σερβοτόρος Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου
https://soundcloud.com/user-860404253/18u7xpblaljo
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος