Κομοτηνή: Μια δασκάλα- συγγραφέας στην Αλφαβητοχώρα με το “Ομικρομικρούλη” της

Η Ανδρονίκη Παντελίδου, μια δασκάλα που βρίσκεται 29 χρόνια στο πλευρό των παιδιών, μιλά στο νέο της βιβλίο για τα προβλήματα στην Αλφαβητούπολη κι ενθουσιάζει τους μικρούς μαθητές της, αλλά και τους μεγάλους σε ηλικία αναγνώστες. «Τι έχει το Όμικρον; Γιατί κάθεται μόνο του και κλαίει;» αναρωτήθηκε και είδε τα παιδιά της τάξης της να ανοίγουν διάπλατα τα μάτια τους από απορία. Κι όμως σκέφτηκε πως γρήγορα κάτι θα πρέπει να γίνει καθώς μια παρέα από σύμφωνα συμπεριφέρονται άσχημα στο Όμικρον.

Κάπως έτσι προέκυψε το ταξίδι στην Αλφαβητόχωρα, εκεί μας καλεί η Ανδρονίκη Παντελίδου, μικρούς και μεγάλους, ζωντανεύοντας τα γράμματα της Αλφαβήτας, καθώς μετά το Ομικρομικρούλη, θα ακολουθήσουν κι άλλα παραμύθια με πρωταγωνιστές όλα τα γράμματα της αλφαβήτας!
«Ο Ομικρομικρούλης, γεννήθηκε σαν ιδέα στο μυαλό μου προσπαθώντας να μιλήσω για τον εκφοβισμό. Η ιδέα μου πέρασε μέσα από τα μαθηματικά τα οποία τα λατρεύω και ξεκίνησε από τη σκέψη ότι: «Το μηδέν δεν είναι τίποτα σαν ψηφίο, είναι ένα μηδενικό». Θέλησα να το «περάσω» αυτό το μηδέν μέσα στο μάθημα της Γλώσσας και να δουν τα παιδιά ότι το μηδέν θα μπορούσε να ήταν το θύμα, αλλά και ένα από τα γραμματάκια της Αλφαβητοχώρας τα οποία ζωντάνεψαν ξανά» δήλωσε η κα Παντελίδου μιλώντας την ΕΡΤ Κομοτηνής και στην εκπομπή «Καθημερινές Ιστορίες» (28-09-2021) και πρόσθεσε «Σκέφτηκα ότι το μηδέν θα μπορούσε να ήταν το θύμα, θα το κλωτσούσαν, θα το χτυπούσαν, θα του συμπεριφέρονταν άσχημα, σαν ένα μηδενικό, σαν ένα τίποτα, σαν ένα σκουπίδι και θα ήταν ένα από τα γραμματάκια, που αργότερα στη «ζωή» του θα είχε κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα. Όπως όλοι όσοι δέχονται μπούλινγκ κι εκφοβισμό. Ευτυχώς είχε πολύ καλούς φίλους, οι οποίοι του συμπαραστάθηκαν και βοήθησαν στο πρόβλημά του».

«Τι κατάλαβαν τα σύμφωνα;» ρωτήσαμε την κα Παντελίδου και την ακούσαμε να απαντά «Τα σύμφωνα καταλαβαίνουν ότι σε έναν κόσμο πρέπει να λειτουργούμε όλοι μαζί, αρμονικά, ειρηνικά , χωρίς προβλήματα».

“Δεν πρέπει να εκφοβίζουμε τον συνάνθρωπό μας με οποιοδήποτε τρόπο”

29 χρόνια εκπαιδευτικός η κα Παντελίδου μέσα από την εμπειρία της ξέρει καλά ότι τα παιδιά είναι αυστηροί κριτές, αλλά και αληθινοί. «Θα ήθελα με το βιβλίο μου να μπορέσω να τους επηρεάσω θετικά και να δούνε τον εκφοβισμό» εκμυστηρεύτηκε στο κοινό της ΕΡΤ και μίλησε για καθημερινά περιστατικά εκφοβισμού, όχι μόνο στο χώρο του σχολείου, αλλά γενικότερα. «Η αλλαγή για να συμβεί και να κατανοήσουν ότι δεν είναι σωστή μια τέτοιου είδους συμπεριφορά εις βάρος άλλου χρειάζεται χρόνος» είπε η κα Παντελίδου και πρόσθεσε ότι «τα παιδιά με την αθωότητά τους και την παιδικότητά τους επαναλαμβάνουν τα λάθη, αλλά χρειάζεται εμείς οι μεγάλοι να επιμένουμε, να τους δείχνουμε το λάθος τους, οι γονείς πρώτα και μετά οι εκπαιδευτικοί. Είμαστε σχεδόν τη μισή μέρα μαζί με τα παιδιά και προσπαθούμε να τους περάσουμε αυτά τα μηνύματα, που πιστεύω ότι περνάει το βιβλίο. Το έχω διαβάσει σε πολλά παιδάκια κι ενθουσιάστηκαν» είπε.
Μιλά με ενθουσιασμό για την εικονογράφηση της κυρίας Χονδρομπίλα, «είναι εξαιρετική εικονογράφος» λέει και σπεύδει να ευχαριστήσει τις Εκδόσεις 24 Γράμματα, «ο κος Δαμιανός μου έδωσε την ευκαιρία να εκ δώσω το βιβλίο, πίστεψε στην ιστορία μου» προσθέτει.
Έχοντας μια τόσο έμπειρη δασκάλα στο στούντιο την ρωτάμε αν τα παιδιά έχουν χρόνο για διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων; Και αν το βιβλίο έχει χάσει πια τη «μάχη» με την οθόνη; «Έχουν χρόνο, αν προσπαθήσουν βρίσκουν χρόνο για να διαβάσουν. Όλα τα παιδιά αγαπούν το διάβασμα, αυτά που δεν το αγαπούν είναι γιατί δεν έχουν βρει το κατάλληλο βιβλίο. Έτσι πιστεύω.» απάντησε και πρόσθεσε με βεβαιότητα «Το βιβλίο είναι μια μαγεία, δεν θα χάσει ποτέ τη μάχη» (ενν: με την οθόνη της τηλεόρασης, του υπολογιστή, του κινητού).
Μάλιστα δεν παρέλειψε να προτρέψει τους γονείς, τους μεγάλους, να ακούνε πρώτα το παιδί. «Κι εγώ σαν εκπαιδευτικός πρέπει να πλησιάσω το παιδί πρώτα, να ακούσω αυτά που έχει να μου πει, και μετά να το συμβουλέψω κατάλληλα» σημειώνει με αισιοδοξία και πίστη ότι: «Όλα τα πράγματα βελτιώνονται με την κατάλληλη θέληση, την κατάλληλη πίστη, όλα βελτιώνονται».
Όσον αφορά στον πρωταγωνιστή της ιστορίας; Από ό,τι φαίνεται από τις αντιδράσεις του αναγνωστικού κοινού περνά πολλά μηνύματα με το κυριότερο ότι: « Θα πρέπει να μην συμπεριφερόμαστε με τέτοιον τρόπο σε κανέναν άνθρωπο και πουθενά, ούτε στο σπίτι, ούτε στο σχολείο, ούτε στην κοινωνία γενικά. Αυτό είναι το μήνυμα. Δεν πρέπει να εκφοβίζουμε τον συνάνθρωπό μας με οποιοδήποτε τρόπο. Αυτό ισχύει για οποιαδήποτε μορφή εκφοβισμού: λεκτική, σωματική, ψυχολογική κ.α.» απάντησε η συγγραφέας που γνωρίζει καλύτερα τι ήθελε ο Ομικρομικρούλης της. Έτσι, δεν λείπουν και τα κοινά τους σχέδια: «Στο σχολείο έχουν ενθουσιαστεί και θα κάνουν πάνω στο βιβλίο προγράμματα και ευελπιστώ να το μεταφέρω και σε θεατρικό κείμενο, οπότε θα μπορέσουμε να το ανεβάζουμε στη σκηνή την ημέρα του σχολικού εκφοβισμού».
Όσον αφορά στη συγγραφή; «Η συγγραφή είναι σκέψη ζωής» απάντησε προσθέτοντας: « Όλα αυτά που βλέπω στο σχολείο («είμαι πολύ ευτυχισμένη που έχω ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα» σημείωσε ξανά και είδαμε δάκρυα να κυλούν από τα μάτιά της) δουλεύω 29 χρόνια στο σχολείο δεν έχω κουραστεί καθόλου , κάθε μέρα θέλω να πάω στο σχολείο και είναι για μένα η κάθε μέρα αναζωογονητική, η επαφή με τα παιδιά, τα χαμόγελα τους, οι παιδικές φωνές, όλα όσα συμβαίνουν στο σχολείο είναι ένας υπέροχος κόσμος. Μέσα στην τάξη κάθε φορά και στην ώρα της Φιλαναγωσίας τους διάβαζα παραμύθια, δραματοποιούσαμε τα παραμύθια, παίζαμε μικρά θεατρικά. Είναι και αυτό μια σωστή εκπαιδευτική πράξη, καθώς διαβάζοντας ένα παραμύθι μπορείς να περάσεις πολλές ιδέες. Πάντα σκεφτόμουν να γράψω ένα παραμύθι» σημείωσε με εμφανή χαρά καθώς είδε τους μαθητές της να ενθουσιάζονται όταν ανακάλυψαν ότι η δασκάλά τους, είναι και συγγραφέας.
Την ρωτάμε για τη διαφορετική περίοδο που προηγήθηκε λόγω της Πανδημίας «Τα παιδιά ζορίστηκαν πολύ» είπε εξηγώντας «θέλουν να είναι κοντά, θέλουν το άγγιγμα, νιώθουν ασφαλείς. Η καραντίνα τους δυσκόλεψε». Υποσχέθηκε μάλιστα ότι: «Το επόμενο βιβλίο θα μιλάει για όλα αυτά» υπόσχεται και έστειλε το μήνυμά της « Αγαπώ πολύ τα παιδιά στο σχολείο. Πιστεύω ότι η αγάπη είναι το μυστικό».