Η Αλεξάνδρα στα 17 της χρόνια βρέθηκε στους δρόμους της Κομοτηνής να παίζει με το μικρό της αρμόνιο όμορφους σκοπούς και μελωδίες. Η χρονιά που πέρασε ήταν δύσκολη λόγω της Πανδημίας. Και στην πατρίδα της τη Ρουμανία δεν ήταν καλύτερα. Ό,τι γνωρίζει για τη μουσική το έμαθε σχεδόν μόνη, λίγα της έδειξαν οι δικοί της κι έτσι τα τελευταία χρόνια ζει ταξιδεύοντας από πόλη σε πόλη.
Δυο τρεις φορές την συναντήσαμε στην Κομοτηνή σκορπώντας μουσικές στην πόλη, άλλοτε με παρέα κι άλλοτε μόνη. Στα 17 της δεν έχει όπως μας είπε άλλες επιλογές. «Είναι δύσκολη η ζωή» προσέθεσε μιλώντας λίγα αγγλικά, κάνοντας χειρονομίες περισσότερες και αστείους μορφασμούς, μα πάντα “γεμίζοντας” τις σιωπές της με χαμόγελα.
Λιγοστές οι έξοδοι για μεροκάματο, λόγω του κορονοϊού κι εκείνες περιορισμένες χρονικά, χωρίς τον πολύ κόσμο που είχε συνηθίσει να πηγαινοέρχεται στους δρόμους. «Είναι πιο δύσκολα λέει» και σταματά σκεπτόμενη μάλλον όσα την περιμένουν.
«Ο κόσμος δεν στέκεται να μας ακούσει όπως παλιά» προσθέτει χαμογελά ξανά σαν να «λέει» πρώτα στον εαυτό της, ότι δεν θα πρέπει να χάσει το κουράγιο της. «Δύσκολα» μονολογεί και ξεκινά και πάλι τον ίδιο λυπημένο σκοπό. Μια χαρμολύπη «ξεπηδά» από την δική της γωνιά κι ανταμώνει με το μικροπωλητή απέναντι, εκείνος με μπαλόνια στα χέρια «κυνηγά» τους γονείς, που έβγαλαν βόλτα τα μικρά τους παιδιά. Μέχρι να απομακρυνθούμε από την κεντρική πλατεία της Κομοτηνής -όπου την συναντήσαμε- η νεαρή Αλεξάνδρα συνεχίζει να ονειροπολεί τις καλύτερες μέρες, που περιμένει.
Φώτο-ρεπορτάζ-κείμενο:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος