Κομοτηνή: “Κολλημένοι” με την μελισσοκομία

Μπορεί η μετανάστευση να οδήγησε εκείνη και την οικογένεια της στη Θράκη και στην Κομοτηνή το 1986 αναγκάζοντας τους να ξεκινήσουν πάλι τον αγώνα της δημιουργίας από την αρχή, ωστόσο, η κα Λίλια Τερζάκη και οι δικοί της δεν το έβαλαν στιγμή κάτω. Στηρίχτηκαν στις γνώσεις και στην εμπειρία που είχαν και έκαναν πάλι τη δική τους αρχή. «”Κολλήσαμε” στον τόπο αυτό» δηλώνει χαμογελώντας η κα Τερζάκη σημειώνοντας πως ο σύζυγός της αρχικά και στη συνέχεια όλη η οικογένεια στράφηκαν στην μελισσοκομία.

«Σκεφτήκαμε πως έτσι θα έχουμε δική μας δουλειά κι όχι κάποιον άλλον πάνω από το κεφάλι μας να μας διατάζει. Η αρχή έγινε με τριάντα κυψέλες και φτάσαμε σήμερα να έχουμε μια μεγάλη ομάδα» δηλώνει η κα Τερζάκη σημειώνοντας πως την σκυτάλη πια την πήραν στα χέρια τους τα παιδιά της έχοντας πάντα στο πλευρό τους την εμπειρία των προσφύγων. «Αξίζει να ασχολείται κανείς με την μελισσοκομία;» ρωτάμε την κα Τερζάκη. «Φυσικά κι αξίζει!» απαντά εκείνη χωρίς δεύτερη σκέψη σημειώνοντας πως είναι ικανοποιημένη όταν βλέπει νέα παιδιά, νέους αγρότες, να ξεκινούν στο χώρο με τις δικές τους κυψέλες.

Ποιοτικό μέλι και ικανοποιητική παραγωγή

Όσον αφορά στη φετινή χρονιά οι μελισσοκόμοι δηλώνουν ικανοποιημένοι. «Είχαμε και ποσότητα και ποιότητα» δηλώνει η κα Τερζάκη και προσθέτει ότι οι συνθήκες και ο φυσικός πλούτος είναι ευνοϊκός για την ανάπτυξη της μελισσοκομίας. «Χρειάζεται βέβαια να γίνουν και οι μετακινήσεις που πρέπει, εμείς πήγαμε στην Ορεστιάδα, πήγαμε στην Χαλκιδική, συνολικά μετακινήσαμε τις κυψέλες τέσσερις –πέντε φορές, αν είναι καλή η χρονιά τρυγάμε σίγουρα τρεις –τέσσερις φορές.» Τι συμβουλή θα δίνατε στους νέους μελισσοκόμους; ρωτάμε την κα Τερζάκη, «να μην τα παρατούν ποτέ, όσες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίζουν. Με την προσπάθεια και τον αγώνα έρχεται το καλό.»
Φώτο:Λίλια Τερζάκη Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου