Η κα Σενούρ Σαμπρή τα τελευταία δύο χρόνια έκανε το μεγάλο βήμα διεκδικώντας το δικό της χώρο στην αγορά εργασίας, απέκτησε έτσι την πρώτη δική της επαγγελματική στέγη. Ένα κατάστημα λίγα μόλις τετραγωνικά, ικανά,όμως, να της προσφέρουν ελευθερία, εξωστρέφεια και οικονομική ανεξαρτησία. Πουλά κλωστές και μαλλί για πλέξιμο, αλλά και υφάσματα.
«Φέτος ευτυχώς ο,τι έχει σχέση με το πλέξιμο έχει ζήτηση» σημειώνει και προσθέτει πως: «Τον τελευταίο χρόνο είμαι καλά, η δουλειά πάει πολύ καλά.» Οι πελάτες της ως επί το πλείστον είναι γυναίκες. «Αυτές ασχολούνται με το πλέξιμο, έρχονται να αγοράσουν μαλλί και κάποιοι λίγοι άνδρες, αλλά μάλλον πρόκειται για παραγγελία των συζύγων» δηλώνει και γελά. Τα χέρια της, όση ώρα μιλά, δεν σταματούν λεπτό. Το μαλλί γλιστρά περνώντας από τα δάχτυλα της και ο ένας κόμπος δίνει την θέση του στον άλλον. Πλέκει με ξεχωριστή μαεστρία ένα κασκόλ. «Έχω παραγγελίες και δημιουργώ καθημερινά. Πλέκω και κουβερτούλες για μωρά ή και μικρά φορεματάκια για μπέμπες» εξηγεί σημειώνοντας πως έμαθε την τέχνη της πλεκτικής από μικρό κορίτσι. Τέχνη την οποία θυμήθηκε όταν αναζητούσε τρόπους να βγει στην αγορά εργασίας, και να ενισχύσει τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Δύο χρόνια τώρα πουλώντας, άλλοτε υφάσματα κι άλλοτε μαλλί, πορεύεται. «Όταν έχω παραγγελίες για πλεκτά, τότε κάτι γίνεται» δηλώνει και μιλά με αγάπη για το μικρό της κατάστημα. «Κάνοντας ταμείο διαπιστώνεις ότι δεν είναι εύκολος και ο ρόλος του αφεντικού. Πουλάς, πληρώνεις. Πουλάς, πληρώνεις κι ο χρόνος κυλά. Δόξα το Θεό, όμως, καταφέρνω και συνεχίζω» σημειώνει η κα Σενούρ Σαμπρή προσθέτοντας «κάνω υπομονή με την ελπίδα ότι κάτι καλό θα δούμε στο μέλλον όλοι μας.»
Όταν αποφάσισε να κάνει αυτό το βήμα βρήκε στήριξη, όπως λέει, από την οικογένειά της. Την ενθάρρυναν οι δικοί της άνθρωποι και την στήριξαν όσο μπορούσαν. Γνωρίζει καλά πως τέτοιου είδους βήματα δεν γίνονται εύκολα γι αυτό και προτρέπει τις γυναίκες που είναι άνεργες και περνούν το χρόνο τους στο σπίτι να κάνουν το ίδιο. «Να βγουν έξω από το σπίτι. Να βρουν κάτι και να το κάνουν. Αν ψάχνεις, βρίσκεις. Αν δουλεύεις, κάτι θα μείνει και σε σένα.» Την αποχαιρετάμε αφήνοντας την στην καρέκλα πίσω από τον πάγκο να πλέκει ασταμάτητα. «Μέχρι το μεσημέρι θα το έχετε τελειώσει;» τη ρωτάμε πριν κλείσουμε την πόρτα πίσω μας «Σίγουρα ναι» απαντά, χαμογελά και συνεχίζει ακούραστα.
Φώτο: Σενούρ Σαμπρή ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος