Κομοτηνή: Φοιτητικές απογευματινές εξομολογήσεις

Πέμπτη απόγευμα πριν ξεκινήσει ο «δεύτερος γύρος» της πόλης. Δεκάδες νέοι και νέες στα café «ομορφαίνουν» τις επαρχιακές συνήθειες, μεσημβρινή χωρίς κίνηση Κομοτηνή. Χωρίς «πνοή», αν λείπει η παρουσία των νέων θα πρόσθεταν με βεβαιότητα οι άνθρωποι της.

Σε αυτές τις δικές τους κουβέντες, τις ξέχωρες από τους ντόπιους, «καταγράφουμε» τις δικές τους αγωνίες για τις σπουδές τους, το ΔΠΘ και για το μέλλον, πιο πολύ όμως για το παρόν και την καθημερινότητά τους στη Θράκη. Μια Θράκη που οι περισσότεροι από τους ίδιους τους φοιτητές του ΔΠΘ δεν θα γνώριζαν αν δεν επέλεγαν εδώ να σπουδάσουν, αν η συμπλήρωση του Μηχανογραφικού τούς δεν οδηγούσε το δρόμο τους εδώ.

Συναντήσαμε και καταγράψαμε με το φακό μας τις απογευματινές τους συνήθειες ακούγοντας «εξομολογήσεις» από τη δική τους προσπάθεια: παρακολουθήσεις, παραδόσεις, εργασίες αλλά και εργασία, δουλειά, μεροκάματο, αλλά και χαλαρότητα κι αστεϊσμοί και τα μεταξύ τους πειράγματα.
«Δεν υπάρχει κάτι που να με έχει δυσκολέψει στην πόλη» δηλώνει μια φοιτήτρια του Τμήματος Φιλολογίας. Παρεΐτσα, τρεις μαζί συμφοιτήτριες συζητούν κάνοντας την απογευματινή τους βόλτα, ευχαριστημένες από το επίπεδο σπουδών στο Τμήμα τους. Πιο κάτω φοιτήτριες από άλλα Τμήματα, της Νομικής Σχολής, της Φυσικής Αγωγής κι Αθλητισμού χωρίς κι εκεί να λείπουν τα μικρά παράπονα-αιτήματα: Καλύτερη οργάνωση στις γραμματείες, όπου χρειάζεται, πιο συχνά τα δρομολόγια που τους εξυπηρετούν, πιο τακτικές οι επαφές με τους καθηγητές τους, πιο πολλές προσπάθειες για τη συντήρηση, τον εξωραϊσμό των κτιρίων, των δικών τους χώρων.
Μια μεσημβρινή βόλτα σήμερα για το ertnews.gr ακολουθώντας τα βήματά τους και σημειώνοντας την «παρουσία» τους για την Κομοτηνή, για τη συμμετοχή τους στην καθημερινότητά της, για τη «λειτουργία» της. Σπουδάζουν και δουλεύουν παρακολουθώντας την κίνηση, τους συμφοιτητές τους και τους ντόπιους. Μεγαλώνουν σε μια πόλη κι έναν τόπο για τον οποίο ελάχιστα θα γνώριζαν αν δεν ερχόταν από τη Χαλκιδική, τα Γιαννιτσά, τις Σέρρες, από κάθε σημείο της Ελλάδας για να σπουδάσουν.
Φοιτητές και φοιτήτριες που νοικιάζουν μόνοι, συγκατοικούν ή ζουν στις εστίες. «Τα ενοίκια στην Κομοτηνή δεν είναι τόσο υψηλά, όσο σε άλλες πόλεις» τονίζουν και καταθέτουν το δικό τους αίτημα για: συγκράτηση των τιμών σε μια πόλη που, όπως παραδέχονται οι άνθρωποι της, κινείται και χάρη στη δική τους παρουσία.
Ανάμεσα σε αυτές τις παρέες νέων που συναντιούνται στα ίδια αγαπημένα στέκια και οι συμφοιτητές τους που εργάζονται. «Χάνουμε παραδόσεις χάνουμε κι εργασίες» λένε για το κόστος των σπουδών παράλληλα με την εργασία ή της εργασίας μαζί με τις σπουδές και στέκονται σε αυτή την προσπάθεια που για κάποιους γίνεται για πρώτη φορά. Μια πρώτη εμπειρία όχι πάντα ευχάριστη: με καθυστερήσεις στην καταβολή των συμφωνηθέντων, με ανακολουθίες, με τα πρώτα εμπόδια του εργασιακού στίβου. «Ο συνδυασμός σπουδών και εργασίας είναι δύσκολος» λένε, αλλά δεν το βάζουν κάτω. Άλλωστε, οι λόγοι που τους οδηγούν δεν σχετίζονται μόνο με την οικονομική τους ανεξαρτησία, αλλά και με την ενίσχυση της οικογένειας, με την κάλυψη των εξόδων σπουδών και διαβίωσης, με την ίδια τη συνέχιση της προσπάθειας.

Πριν δύσει ο ήλιος θα έχουν επιστρέψει στις βιβλιοθήκες τους, στις οθόνες του υπολογιστή και στις παραδόσεις. Ή στη δουλειά διαδεχόμενοι κάποιον άλλον συμφοιτητή τους. Μικρές «σκηνές » από τη ζωή των νέων που αλλάζουν στην πόλη και την αλλάζουν και εκείνοι μαζί.