«Έχουν την αίσθηση μερικοί ότι η τέχνη είναι όπως είναι όλα τα άλλα επαγγέλματα, του λογιστή, του γιατρού κ.α. που πρέπει για να τα εξασκήσεις να έχεις πιστοποιήσει τις γνώσεις σου. Δεν είναι έτσι. Στην τέχνη πρέπει να υπάρχει κι ένα ταλέντο που έτσι κι αλλιώς το έχεις μέσα σου. Αυτό που σου κάνει η Σχολή είναι να σου δίνει περισσότερα εφόδια σ’ αυτό που έχεις μέσα σου, για να μπορέσεις έτσι να το καλλιεργήσεις. Γι αυτό και βλέπουμε ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν πάει σε Σχολή να έχουν μια παρουσία στη σκηνή, η οποία είναι πάρα πολύ καλή» δηλώνει η Άννυ Μαχαιροπούλου, υπεύθυνη του Θεατρικού Εργαστηρίου του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής.Φέτος, περισσότεροι από πενήντα ερασιτέχνες ηθοποιοί βρίσκονται δίπλα της και παρακολουθούν τα μαθήματά της με προσήλωση που εντυπωσιάζει.
«Είμαστε τυχεροί που η Κομοτηνή είναι φοιτητούπολη. Έχουμε φοιτητές που ενδιαφέρονται για το θέατρο. Είναι κάτι καινούργιο, δροσερό. Νέα παιδιά, άγραφο χαρτί. Ευτυχώς, όμως, έχουμε κι ανθρώπους που είναι μόνιμοι κάτοικοι, Κομοτηναίοι, άνθρωποι μεγαλύτεροι σε ηλικία, που έχουν μια συνεχή παρουσία και αυτό βοηθάει στο να γίνει καλύτερη δουλειά» δηλώνει η κα Μαχαιροπούλου και τονίζει με νόημα «Χαιρόμαστε, που οι άνθρωποι της πόλης ασχολούνται με τις τέχνες. Είναι ωραίο οι ίδιοι οι κάτοικοι να ασχολούνται με την πολιτιστική ζωή της πόλης τους».
Φέτος λειτουργούν τέσσερα τμήματα: Παιδικό, Εφηβικό, Τμήμα Ενηλίκων για προχωρημένους κι αρχαρίους με πενήντα συνολικά μαθητές. «Η Τέχνη είναι από τα πρώτα που χτυπιέται σε περιόδους κρίσης, θεωρείται πολυτέλεια, αλλά από την άλλη δεν είναι. Η Τέχνη είναι σημαντική για την ανάπτυξη ενός ανθρώπου, δεν πρέπει να το παραβλέπουμε» υποστηρίζει η ακούραστη καλλιτέχνης παρατηρώντας όπως λέει, λιγότερους ανθρώπους στα χρόνια της κρίσης να επιλέγουν το θέατρο. «Για οικονομικούς λόγους. Αυτοί που έρχονται, όμως, έρχονται γιατί θέλουν πραγματικά να δώσουν στον εαυτό τους κάτι ως δώρο. Να ασχοληθούν με κάτι που τους αρέσει». Έτσι, άνθρωποι από διαφορετικές πληθυσμιακές ομάδες. Νέοι, έφηβοι, σαραντάρηδες και άνω. Πολίτες με διαφορετικές εμπειρίες, αλλά και με πολλές ομοιότητες μαθαίνουν να συνεργάζονται επί σκηνής. «Ο μικρός ηλικιακός ρατσισμός, που υπάρχει μερικές φορές, εξαλείφεται κι αυτό είναι ωραίο» παρατηρεί η δασκάλα τους.
Στο τμήμα των αρχαρίων φέτος έχουν εγγραφεί περισσότεροι φοιτητές. «Λείπουν πάντα οι άνδρες, είναι προστατευόμενο είδος στο θέατρο. Δεν τους βρίσκουμε εύκολα. Στους δέκα μόνο δύο είναι οι άνδρες. Είναι πρόβλημα γιατί δεν ξέρεις τι θεατρικά θα βγάλεις. Ζούμε σε ένα ανδροκρατούμενο κόσμο κι αυτό ισχύει ακόμη και στο θέατρο. Όλοι οι ρόλοι είναι ανδρικοί. Είναι δύσκολο να βρεις θεατρικό έργο που να έχει πολλές γυναίκες» δηλώνει χαριτολογώντας αποκαλύπτοντας δυσκολίες που δεν τις γνωρίζει ο θεατής. Όσον αφορά στο πάθος των ερασιτεχνών ηθοποιών; Η κα Μαχαιροπούλου είναι κατηγορηματική «Εργάζονται όλοι. Πολλές φορές αφήνουν δουλειά και οικογένεια για να κάνουν πρόβες. Σύντομα θα επιλεγούν τα έργα που θα ανέβουν. Η πραγματική εμπειρία είναι πάνω στο σανίδι και καλό είναι να την έχουν την εμπειρία, εκεί λειτουργεί ο ηθοποιός όχι εκτός».
Φώτο:Άννυ Μαχαιροπούλου Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος