Σκηνικό ερήμωσης παρουσιάζουν συνήθως τα χωριά της Ροδόπης. Κυρίως όπου δεν λειτουργούν σχολεία. Ακόμη και σε μια ημέρα, όπως η σημερινή, που δεν “ζωντανεύουν” με τα ποιήματα, τα τραγούδια και τις παρελάσεις των μικρών μαθητών τιμώντας την μεγάλη Επέτειο. Οι γιορτές την εγκατάλειψη της υπαίθρου την κάνουν να φαίνεται ακόμη πιο έντονη.
25 μικροί μουσουλμάνοι μαθητές τίμησαν την μεγάλη επέτειο ψέλνοντας τον εθνικό ύμνο στην εκκλησία του χωριού, τον Άγιο Αθανάσιο σηκώνοντας ψηλά την ελληνική σημαία και εισπράττοντας ζωηρό χειροκρότημα από τους χριστιανούς πιστούς.
Στη συνέχεια, όπως συνηθίζεται από τα χρόνια εκείνα που λειτουργούσαν δύο σχολεία με δεκάδες μαθητές, παρέλασαν στον έρημο δρόμο, από την εκκλησία μέχρι το ηρώο του χωριού, αποσπώντας το χειροκρότημα των λιγοστών κατοίκων, χριστιανών και μουσουλμάνων, που, παρά το κρύο, στάθηκαν στην πλατεία να ακούσουν τις απαγγελίες τους. «Στη στεριά δεν ζει το ψάρι, ούδ’ ανθός στην αμμουδιά και οι Σουλιώτισσες δεν ζούνε δίχως την ελευθέρια» είπαν με δυνατή φωνή στο, σημαιοστολισμένο για την σημερινή ημέρα, ηρώο καταθέτοντας το δικό τους δάφνινο στεφάνι.
Χριστιανοί και μουσουλμάνοι ζουν ειρηνικά και συμβιώνουν αρμονικά και σ’ αυτό τον οικισμό, όπως σε όλη τη Θράκη. Μαζί στις χαρές, στις επετείους, μαζί και στις δύσκολες στιγμές της καθημερινότητας. Σήμερα πάλι μαζί αποδεικνύοντας πως οι μεγάλες ένδοξες στιγμές τους Έθνους εξακολουθούν να τους ενώνουν όλους και να τους εμψυχώνουν στους δύσκολους καιρούς.
Φώτο: Οι μικροί μουσουλμάνοι μαθητές ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία: Μαρία Νικολάου